του Σωτήρη Μεταξά
Η Κρήτη βρίσκεται εκτός «κάδρου» από τον σχεδιασμό ανάπτυξης νέων δικτύων σταθερής τροχιάς. Την ίδια ώρα προχωρούν μεγάλα project δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ στην υπόλοιπη Ελλάδα με την αξιοποίηση κοινοτικών χρηματοδοτικών εργαλείων.
Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις στη Βόρεια Ελλάδα, όπου δρομολογούνται τρία σιδηροδρομικά έργα τα οποία θα ενώσουν τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης, της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης με το εθνικό σιδηροδρομικό δίκτυο αλλά και με τα δίκτυα των γειτονικών χωρών.
Η νέα πρόσκληση από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα CEF II προσφέρει την προοπτική της χρηματοδότησης για τέτοιου τύπου έργα, ωστόσο η Κρήτη των τεράστιων αναγκών παραμένει απούσα από τον σχεδιασμό της πολιτείας.
Οι δηλώσεις του υφυπουργού Υποδομών Νίκου Ταχιάου από το βήμα της Βουλής, σε ερώτηση του βουλευτή Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ Χάρη Μαμουλάκη για την προοπτική δημιουργίας μέσου σταθερής τροχιάς στην Κρήτης, αποτυπώνει ξεκάθαρα τη βούληση της κυβέρνησης να μην εξετάσει καν το ζήτημα.
Για την Κρήτη ήταν μία «χρυσή ευκαιρία» (πλέον χαμένη ευκαιρία) να αναπτύξει μέσο σταθερής τροχιάς με αφετηρία το νέο διεθνές αεροδρόμιο στο Καστέλι, ωστόσο τα τελευταία χρόνια το αίτημα αντιμετωπίζεται από την πολιτεία στα όρια της απαξίωσης και της ειρωνείας.
Όπως αποδεικνύεται, υπάρχουν διαθέσιμες ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις για τέτοιου τύπου έργα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του «Μηχανισμού Συνδέοντας την Ευρώπη 2021 – 2027» ή αλλιώς CEF II που χρηματοδοτεί δίκτυα στον τομέα των μεταφορών λαμβάνοντας υπόψη τις μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις για απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές και τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Τα μέσα σταθερής τροχιάς είναι ένα τέτοιο παράδειγμα με χαρακτηριστικά αειφορίας στις συγκοινωνίες και όχι τυχαία ακόμα χρηματοδοτούνται τέτοιου τύπου υποδομές από προγράμματα της ΕΕ.
Το μέσο σταθερής τροχιάς που διεκδικεί η Κρήτη απαντάει ακριβώς στις προϋποθέσεις που θέτει το συγκεκριμένο πρόγραμμα, ωστόσο οι προτεραιότητες του υπουργείου υποδομών είναι άλλες.