Ιδιαίτερη εντύπωση και προβληματισμό στους αναγνώστες προκάλεσε το εικονογραφημένο σατυρικό σχόλιο του Γιάννη Δερμεντζόγλου στον Ελεύθερο Τύπο για την πολιτική στάση της Καγκελαρίου της Γερμανίας Μέρκελ, στην εκδηλούμενη προκλητικότητα της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας.
«Η Μέρκελ λέει ότι δεν μπορεί να τα χαλάσει με την Τουρκία γιατί είναι …Στρατηγικός Εταίρος!»
«Αν κατάλαβα καλά μας λέει ότι η Ελλάδα είναι απλώς οικονομική Εταίρα ;»
Δυστυχώς το απλό αυτό σατυρικό σχόλιο με μια εικόνα και δυο φράσεις εκφράζει την πραγματική σημερινή αντιμετώπιση της Τουρκίας εκ μέρους των περισσότερων πολιτικών αρχηγών της Ελλάδας και της Ευρώπης και γενικότερα της Δύσης, ακόμη και της Ρωσίας. Αντιμετωπίζουν την Τουρκία ως ένα πολιτισμένο κράτος δυτικού τύπου και όχι ως ένα φανατικό βάρβαρο και πολεμοχαρές, του οποίου η πολιτική στηρίζεται στο Κοράνι, στον όγκο του πληθυσμού και στη δύναμη της στρατιωτικής ισχύος.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βάζουν τα συμφέροντά τους πάνω από την επιθετικότητα της Τουρκίας και επί πλέον με το σκεπτικό ότι όπου και να καταλήξουν τα υποθαλάσσια κοιτάσματα, είτε στην Τουρκία είτε στην Ελλάδα, δικές τους θα είναι οι εταιρείες που θα τα εκμεταλλευτούν.
Η στάση της Δύσης απέναντι στην Τουρκία δεν είναι σημερινό φαινόμενο, είναι διαχρονικό και αυτό αποδεικνύεται από την παρακάτω μικρή ιστορική αναδρομή.
Η πρώτη άλωση της Κωνσταντινουπόλεως έγινε το 1204 από τους Σταυροφόρους της Δύσης και στην ουσία προκάλεσε στην εξασθένηση του Βυζαντίου και σε συνδυασμό με την μακροχρόνια ιστορική Βυζαντινή παρακμή, οδήγησε στην άλωση και υποδούλωση της Ελλάδας το 1453 από τους Τούρκους.
Αργότερα το 1773 -1859 ο Γερμανοαυστριακός υπουργός Εξωτερικών Μέτερνιχ με φανατισμό πολέμησε τη δημιουργία του χριστιανικού ελεύθερου ελληνικού κράτους και υποστήριξε με πάθος την ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Τα παραδείγματα στην ιστορία που η χριστιανική Δύση βοήθησε την ισλαμική Τουρκία είναι πολλά και είναι βέβαιο ότι με αυτή τη νοοτροπία κάποια στιγμή η Δύση θα το πληρώσει πολύ ακριβά. Η ιστορία έχει καταγράψει ότι Γερμανός ήταν ο αρχηγός των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων που συντόνιζε τους διωγμούς και τη γενοκτονία Αρμενίων, Ασσυρίων χριστιανών στη Μικρά Ασία και στον Πόντο. Όταν ο Ελληνικός στρατός προχωρούσε για απελευθέρωση των διωκόμενων Ελλήνων της Μικράς Ασίας, Γαλλία και Αγγλία μαζί και η Ιταλία, συμφώνησαν να στηρίξουν τους ηττώμενους καταπτοημένους Τούρκους.
Μετά το Β ΄Παγκόσμιο Πόλεμο η ουδέτερη Τουρκία υποστηρίζεται από τους νικητές της Δύσης και η Κύπρος δεν ενώνεται με την Ελλάδα όπως η Δωδεκάνησος. Η Αγγλία ευνοεί αργότερα την Τουρκία συνεργάζεται μαζί της και ο απελευθερωτικός αγώνας των Κυπρίων καταπνίγεται. Οι ΗΠΑ επιτρέπουν το αποτυχημένο Ιωαννιδικό πραξικόπημα στην Κύπρο, που έδωσε την αφορμή στην Τουρκία να εισβάλλει και να κατέχει παράνομα μέχρι σήμερα το 35% του Κυπριακού εδάφους.
Κατά τα άλλα η Τουρκία εξακολουθεί να έχει την ανοχή και την εκτίμηση των ισχυρών της Δύσης ως ένας σπουδαίος στρατηγικός εταίρος και στην Ελλάδα συμπεριφέρονται σαν να είναι μια απλή οικονομική «εταίρα» της Ευρώπης.