Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών μας είχαν προϊδεάσει για τα ποσοστά όλων των κομμάτων, όπως φυσικά για το ενδεχόμενο το, μικρής ηλικίας, πολιτικό μόρφωμα που ακούει ακόμα στο όνομα Νέα Αριστερά να υποστεί βαριά πανωλεθρία. Οι εκλογές απλώς επιβεβαίωσαν την εν λόγω παρατήρηση πανηγυρικά. Οι γνώμες των ψηφοφόρων που αποφάσισαν να λάβουν μέρος στην εκλογική διαδικασία, απέδειξαν ότι το πολιτικό αυτό κόμμα δεν καλύπτει κάποιες απαιτήσεις των σύγχρονων καιρών, και συνεπώς δεν έχει κάποια στοιχειώδη θέση στο πολιτικό εκκρεμές της χώρας. Γιατί δεν κατάφερε να πείσει τί ακριβώς εκπροσωπεί, ποιες συγκεκριμένα είναι οι θέσεις του, τι προτείνει για τα κρίσιμα προβλήματα της χώρας, πέρα από ανέξοδες επιθέσεις εναντίον του πρωθυπουργού με όλα τα γνωστά και τις λεπτομέρειες που μαθαίναμε από το πανίσχυρο διαδίκτυο. Οι περισσότεροι, εκεί, έλκουν την καταγωγή τους από τον παλιό Συνασπισμό και εξήλθαν του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, λόγω ουσιώδους διαφοράς απόψεων με την νυν αρχηγό του. Και αναφερόμαστε, βεβαίως, σε έντεκα πολύ γνωστούς βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου, με ικανή και γνωστή πορεία στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Κι’ όμως, αυτό το κόμμα που ξεκίνησε τόσο φιλόδοξα από μεριάς του, κατακρημνίστηκε δημοσκοπικά χωρίς να καταφέρει να φτάσει στο απαιτούμενο αριθμητικό όριο του 3%, βιώνοντας μια σημαδιακή, κατά τα φαινόμενα, βαριά εκλογική ήττα και χωρίς να μπορέσει να εκλέξει έστω έναν ευρωβουλευτή, κάτι που πέτυχαν άλλα, επίσης, μικρότερα και καινούργια κόμματα.
Με τα σημερινά αποτελέσματα της εκλογικής διαδικασίας, το μέλλον του κρίνεται ζοφερό από κάθε πλευρά, γιατί είναι αμφίβολο εάν κάποια στελέχη του παραμείνουν εκεί και δεν κατευθυνθούν σε άλλους όμορους πολιτικά χώρους. Ένα φαινόμενο που μάλλον θα το αντικρίσουμε στη συνέχεια. Όταν αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, συνέχισαν την πορεία τους καταγγέλλοντας και επιτιθέμενοι στον Στέφανο Κασσελάκη για όσα διημείφθησαν στο κόμμα εκείνο, μια συνηθισμένη, ιστορικά, τακτική πλημμυρισμένη από ίντριγκες για το εσωτερικό αυτού του πολιτικού χώρου, της αποκαλούμενης Κεντροαριστεράς, ενός χώρου που είχε κάποιο λόγο στις δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα με τις απόψεις και κυρίως την συνολική συμπεριφορά του. Παρά τα κατά καιρούς πολυποίκιλα λεγόμενα λοιπόν των στελεχών του, φάνηκε ξεκάθαρα ότι το μέλλον του φαντάζει προδιαγεγραμμένο. Τώρα, είναι αμφίβολο αν και κατά πόσο παραμείνει ως έχει για πολύ καιρό, και το σπουδαιότερο αν πρωταγωνιστήσει ή λάβει μέρος έστω ως συνιστώσα, σε οποιαδήποτε προσπάθεια ενοποίησης του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, κάτι που συζητείται ευρέως χωρίς όμως καταφέρει να αποκτήσει την απαιτούμενη δυναμική.
Και φυσικά δεν πήρε την πρωτοβουλία να προχωρήσει σε γενναία αποτίμηση των πολιτικών πραγμάτων των τελευταίων ετών και τα μέλη της να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν, επειδή, να μην λησμονούμε ποτέ, ότι τα περισσότερα στελέχη της Νέας Αριστεράς υπήρξαν σημαίνοντα μέλη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με πολλές και σημαντικές αρμοδιότητες, μιας κυβέρνησης η οποία ευθύνεται για σωρεία παραλήψεων και επιπολαιοτήτων, με τους επιεικέστερους χαρακτηρισμούς, κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του τόπου. Και όχι μόνο για εκείνα! Γιατί στη συνέχεια πολλοί εξ’ αυτών είχαν μεγάλο ποσοστό ευθύνης για τις επερχόμενες εκλογικές συντριβές. Απώλεσαν τα κλειδιά του κόμματος από τον επελαύνοντα και άγνωστο έως τότε Κασσελάκη. Είχαν ταυτισθεί με πολλές από τις επιλογές του κ. Τσίπρα και ανέμεναν κάποια στήριξη απ’ αυτόν, αλλά εις μάτην!
Σήμερα όπως είναι διαμορφωμένη η πολιτική κατάσταση της χώρας μας είναι αβέβαιο το μέλλον της Νέας Αριστεράς. Η όποια επανάκαμψη στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ είναι αδύνατη, για πολλούς λόγους. Ο σπουδαιότερος ίσως αποδειχτεί ότι και αυτό το κόμμα δεν θα είναι ίδιο σε λίγους μήνες, αφού ο καινούργιος αρχηγός του επιθυμεί διακαώς να δώσει καινούργια χροιά σε αυτό, δηλαδή να το φέρει στα μέτρα του, να το κάμνει περισσότερο προσωπικό! Το ΠΑΣΟΚ πάλι, έχει τα δικά του προβλήματα. Όσον αφορά την έννοια της ‘αριστεράς’, αυτή φυσικά ανήκει σε άλλες εποχές και αιώνες. Γιατί οι σημαίες εκείνου του ‘ηθικού πλεονεκτήματος’, έχουν ξεφτίσει πια!