Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τη χρεωκοπία της Ελλάδας το Μάιο του 2009 και λίγες ημέρες πριν από τις εθνικές εκλογές υπάρχουν ακόμη πολλά παραδείγματα που δείχνουν ότι δεν γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά τι έχει συμβεί σ’ αυτή τη χώρα.
Το μόνο βέβαιο που φαίνεται να γνωρίζουμε είναι το αποτέλεσμα των εκλογών της 7ης Ιουλίου με τη διαφαινόμενη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι γίνεται στην πολιτική, υπάρχουν όλα και οι νίκες και οι ήττες, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες.
Όμως με τον τρόπο που συμπεριφέρονται προεκλογικά ορισμένοι πολιτικοί κινδυνεύουν να χάσουν την πολιτική τους αξιοπρέπεια.
Στην προσπάθειά τους να κρατηθούν στην εξουσία καταστροφολογούν και προφητεύουν ότι αν η Ν.Δ. γίνει κυβέρνηση θα επιστρέψουν οι μαύρες ημέρες του ΔΝΤ, θεωρώντας ότι τα μνημόνια και το ΔΝΤ έφεραν τη χρεωκοπία.
Αγνούν συστηματικά ότι η οικονομία εκτροχιάστηκε γιατί το οικονομικό μοντέλο βασιζόταν στον κρατισμό και στην έλλειψη πολιτικής μεταρρυθμίσεων.
Από τη μια κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ ότι κατέστρεψε τη χώρα και από την άλλη αποθεώνουν τον Ανδρέα Παπανδρέου στις συγκεντρώσεις μιμούμενοι παλιά πολιτικά συνθήματα, επιχειρώντας να πείσουν ότι είναι το νέο ΠΑΣΟΚ σε μια απελπισμένη προσπάθεια χωρίς κανένα νόημα.
Κανένα νόημα δεν βγαίνει επίσης από τις αντιδράσεις των πολιτικών που είχαν συμπεριληφθεί πρόσφατα στα ψηφοδέλτια κομμάτων που ισχυρίζονται ότι δεν είχαν καταλάβει όταν εισέπρατταν παράνομα συντάξεις των γονέων τους. Και όταν αποκαλύφθηκαν τα ατοπήματα, δεν έφυγαν από μόνοι τους αλλά περίμεναν να τους το υποδείξουν.
Κάποιοι άλλοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η χώρα μπήκε στα μνημόνια από λάθος της ΕΛΣΤΑΤ, ή την παραποίηση των στοιχείων για το έλλειμα.
Υπάρχουν πολιτικοί που ακόμη ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε προχωρήσει σε ρήξη με την Ευρώπη.
Οι Έλληνες πολιτικοί πρέπει να αποφασίσουν επιτέλους να σταματήσουν τα μεγάλα λόγια και τα ψευδοαφηγήματα. Οι προκλήσεις που αναμένεται να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση στην οικονομική εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα είναι πάρα πολλές.
Θα είναι καταστροφικό λάθος για τη χώρα να εμπλακεί μετεκλογικά σε ένα νέο κύκλο πολιτικών αντιπαραθέσεων. Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να στηρίξουν τη νέα διακυβέρνηση που έρχεται λειτουργώντας υπεύθυνα σε κλίμα συναίνεσης, διαφορετικά θα χάσουμε όλοι και πρώτα απ’ όλα η ίδια η χώρα.
Το πρόγραμμα της Ν.Δ. που εξαγγέλθηκε πρόσφατα αποτελεί κατά κοινή ομολογία την εγγύηση για τη σταδιακή αποκατάσταση των υφιστάμενων οικονομικών παθογενειών οδηγώντας σε σταθερή πορεία ανάπτυξης της χώρας.
Είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα του μέλλοντος να πορευτεί οριστικά σε μια έξοδο από την οικονομική κρίση χωρίς επιστροφή στο αμαρτωλό παρελθόν της παροχολογίας και της αβεβαιότητας. Βασικοί πυλώνες του προγράμματος η ενίσχυση των Δημοσίων επενδύσεων, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και η μείωση των φόρων. Η αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης, της Δικαιοσύνης, το Κτηματολόγιο και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Η επιτάχυνση των προγραμματισμένων ιδιωτικοποιήσεων και η προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων. Να ανασταλεί η δρομολογημένη κατάρρευση της ΔΕΗ και των ελλειμματικών αστικών συγκοινωνιών, των ασφαλιστικών ταμείων και των κρατικών Νοσοκομείων.
Γιατί όλα τα υπόλοιπα που λένε κάθε μέρα στις τηλεοράσεις οι πολιτικοί, είναι απλή πολιτικολογία χωρίς καμιά ουσία. Η νέα κυβέρνηση είναι βέβαιο ότι θα κινηθεί μακριά από όλες τις γνωστές συνταγές του λαϊκισμού σε ένα πρόγραμμα εξυγίανσης εθνικό, που θα περιλαμβάνει ως εγγύηση επιτυχίας μια νέα πολιτική με καθαρές κουβέντες, για να τιμήσει την εμπιστοσύνη που θα προκύψει από την ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού στις επερχόμενες Εθνικές εκλογές.
To σπουδαιότερο όμως είναι να τηρηθεί η δέσμευση που έχει αναλάβει, υπηρετώντας με ευλάβεια το «Σύμφωνο της Αλήθειας» με το λαό, οικοδομώντας μια ανεξίτηλη σχέση εμπιστοσύνης προς τους πολίτες γεγονός σπάνιο για πολιτική ιστορία του τόπου.