Το στρώμα πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής θα μπορούσε να προκαλέσει άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά μέτρα εάν καταρρεύσει. Ωστόσο, περισσότερο από 120.000 χρόνια πριν, μπορεί να είχε επιβιώσει σε μια ακόμη θερμότερη περίοδο από τη σημερινή – αποκαλύπτοντας ότι είναι ισχυρότερο από ό,τι νομίζαμε.
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη στο Nature δείχνει ότι η υφαλοκρηπίδα Ronne – μία από τις πιο σημαντικές παγοκρηπίδες στην Ανταρκτική – επέζησε μιας περιόδου θερμών θερμοκρασιών πριν από περισσότερα από 120.000 χρόνια.
Αυτό υποδηλώνει ότι το στρώμα πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής μπορεί τελικά να μην είναι τόσο ευάλωτο στην ολική κατάρρευση που προκαλείται από την κλιματική αλλαγή.
Παρόλα αυτά, ο επικεφαλής της έρευνας Eric Wolff, από το Πανεπιστήμιο του Cambridge στο Ηνωμένο Βασίλειο, δήλωσε ότι αυτό ήταν «τόσο καλά όσο και κακά νέα » .
«Δεν μπορώ να βάλω το χέρι μου στην καρδιά μου και να πω ότι αυτό δεν θα συμβεί τον επόμενο αιώνα ή δύο», εξήγησε ο ερευνητής στο New Scientist.
Το ίδιο περιοδικό σημειώνει ότι η κλιματική αλλαγή που προκαλείται από τον άνθρωπο έχει καταστήσει αβέβαιο το μέλλον του στρώματος πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής. Αν συνεχιστεί ο σημερινός ρυθμός μείωσης, ορισμένα μοντέλα προβλέπουν ότι το στρώμα πάγου θα εξαφανιστεί εντελώς μέσα στους επόμενους αιώνες.
Στο πιο ακραίο σενάριο, η στάθμη της θάλασσας θα μπορούσε να αυξηθεί έως και 2 μέτρα έως το 2100 – η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή προβλέπει ότι αυτό θα συμβεί έως το 2023.
Η νέα μελέτη εξέτασε την παγοκρηπίδα Ronne, ένα μεγάλο τμήμα του στρώματος πάγου που εκτείνεται στον ωκεανό, για να δει πώς συμπεριφερόταν μεταξύ 117.000 και 126.000 ετών πριν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι θερμοκρασίες ήταν θερμότερες από ό,τι σήμερα.
Η σταθερότητα του πάγου κατά τη διάρκεια αυτής της θερμής περιόδου υποδηλώνει ότι το στρώμα πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής είναι πλέον λιγότερο πιθανό να καταρρεύσει εντελώς καθώς η κλιματική αλλαγή αυξάνει τις παγκόσμιες θερμοκρασίες.
Ωστόσο, οι ερευνητές προειδοποίησαν ότι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας λόγω του λιωσίματος των πάγων εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό κίνδυνο.
Επιπλέον, η επιβίωση της παγοκρηπίδας Ronne δεν σημαίνει ότι άλλες περιοχές πάγου, όπως οι παγετώνες Thwaites ή Pine Island, δεν έχουν λιώσει.
Η δυναμική της αύξησης της θερμοκρασίας κατά τη διάρκεια της τελευταίας μεσοπαγετώδους περιόδου, η οποία διέφερε ανάλογα με την περιοχή, είναι επίσης διαφορετική από τη σημερινή παγκόσμια θέρμανση, όπου οι θερμοκρασίες αυξάνονται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Για παράδειγμα, τα θερμότερα ωκεάνια ύδατα που φθάνουν στην Ανταρκτική θα μπορούσαν να επιταχύνουν το λιώσιμο διεισδύοντας κάτω από τον πάγο, εξήγησε ο Wolff.
