Την Παρασκευή 7 Αυγούστου, το ΘΕΑΤΡΟ ΟΜΜΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ παρουσιάζει «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΑ ΑΛΜΠΑ» του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Η παράσταση, σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου, θα δοθεί στο Κηποθέατρο «Μ. Χατζιδάκης» στις 21:30 με ελεύθερη είσοδο (ατομικές προσκλήσεις).
Σκηνοθεσία/Σκηνικός Χώρος: Αντώνης Διαμαντής
Κουστούμια: Νάστια Ρεθυμνιωτάκη – Αντώνης Διαμαντής
Ήχος -Φώτα: Βαγγέλης Αποστόλου
Παίζουν:
Μπερνάρντα Άλμπα: Ειρήνη Κουτσάκη
Πόνθια: Ελένη Σφακιανάκη
Μαρτίριο: Εριέτα Πυργιωτάκη
Αμέλια: Μυρτώ Παπαδοπούλου
Αδέλα: Νάστια Ρεθυμνιωτάκη
Αγκούστιας: Ιωάννα Καλογεράκη
Μαγδαλένα: Αγγελική Λιανέρη
Μαρία Χοσέφα: Ρένα Τουτουντζάκη
Δούλα: Γεωργία Καρλατήρα
Στην παράσταση ακούγονται ζωντανά, τραγούδια που έγραψε ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και άλλα Ισπανικά τραγούδια με συνοδεία κλασσικής κιθάρας από τον Δημήτρη Καρβέλη σε προγραμματισμένες παραστάσεις.
Λίγα λόγια για το έργο:
Το έργο περιγράφει τα γεγονότα κατά την περίοδο πένθους σε ένα σπίτι στην Ανδαλουσία, όπου η Μπερνάρντα Άλμπα κατέχει τον απόλυτο έλεγχο πάνω στις κόρες της. Στο σπίτι ζουν επίσης η Πόνθια, η οικονόμος, κι η Μαρία Χοσέφα, μητέρα της Μπερνάρντα.
Στο έργο δεν εμφανίζεται επί σκηνής κανένας ανδρικός χαρακτήρας Ακόμα κι ο Πέπε Ρομάνο, το αντικείμενο του πόθου για τις κόρες της Μπερνάρντα και μνηστήρας της Ανγκούστιας δεν εμφανίζεται ποτέ.
Το έργο επικεντρώνεται στα ζητήματα της καταπίεσης, του συμβιβασμού και του πάθους και στην επιρροή των ανδρών στις γυναίκες.
Η τυραννία της Μπερνάρντα απέναντι στις κόρες της προμηνύει την φύση του φασιστικού καθεστώτος του Φράνκο στην Ισπανία, λίγο αφού τελειώσει το έργο του ο Λόρκα.” Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα” είναι το τελευταίο που έγραψε ο Λόρκα το 1936 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1945.
Μαζί με την “Γέρμα” και τον “Ματωμένο Γάμο” αποτελούν την τριλογία “της ισπανικής υπαίθρου” του συγγραφέα.
“Το σημερινό Θέατρο”
Κάθε θέατρο, προχωρεί με το ρυθμό της εποχής του, συγκεντρώνοντας τις συγκινήσεις, τους πόνους, τους αγώνες, τα δράματα της εποχής του. Το θέατρο πρέπει να συλλαμβάνει το συνολικό δράμα της σύγχρονης ζωής. Ένα θέατρο παλιό, θρεμμένο μόνο με την φαντασία, δεν είναι θέατρο. Είναι απαραίτητο νά’ ναι γεμάτο πάθος, όπως το κλασσικό, δέκτης του παλμού μιας ολόκληρης εποχής. Το θέατρο που επέζησε πάντα είναι το θέατρο των Ποιητών (Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, συνέντευξη 1935).
Με την διοργάνωση της ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ και την στήριξη του ΔΗΜΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Υποχρεωτική χρήση μη ιατρικής μάσκας από κάθε θεατή κατά την είσοδο του και μέχρι την τοποθέτηση του στην θέση του, καθώς και κατά την έξοδο του.
