Φίλε αναγνώστη,εσύ που τυγχάνει αυτή την στιγμή να μην έχεις δουλειά,εν έτη 2020,μετά από 10 χρόνια Κρίσης που “κούρεψε” το ΑΕΠ της χώρας πάνω από 25% (χωρίς ποτέ αυτό να ανακάμψει έστω στο ελάχιστο από τότε) και εν μέσω Κρίσης του Κορωνοϊού που έβαλε λουκέτο στον τουρισμό και την εστίαση (σε όλη την ελληνική οικονομία δηλαδή),καλό είναι να γνωρίζεις ότι για τη ζοφερή κατάσταση που ζεις φταίει ότι δεν ψάχνεις σωστά στο…ίντερνετ.
Κάθεσαι όλη μέρα και κοιτάς βιντεάκια στο youtube αντί να μπεις στα σωστά σάιτ που θα σου ανοίξουν τις πόρτες της Αγοράς Εργασίας…διάπλατα.
Δεν το λέω εγώ,το είπε ο βουλευτής της ΝΔ κ.Κυρανάκης.
“Πολλές φορές ακούμε για ανέργους που ψάχνουνε για δουλειά αλλά δεν ψάχνουν στο ίντερνετ να δουν τι υπάρχει αυτή την στιγμή” (βλ.video).
Είναι μια κατηγορία δηλώσεων των πολιτικών μας ανδρών (και γυναικών) που σε φέρνουν πραγματικά σε αμηχανία.
Να τις αντιμετωπίσεις σαν καθαρό τρολλάρισμα του ομιλούντος ή να τις πάρεις στα σοβαρά και να αποδεχτείς ότι ο συγκεκριμένος δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας;
Άσχημο το πρώτο,ακόμη πιο άσχημο το δεύτερο όμως,αν θεωρήσουμε ότι ένας πολιτικός είναι εκεί,στη θέση αυτή,για να δώσει λύσεις στην κοινωνία,για της οποίας προφανώς τα προβλήματα θα πρέπει να έχει τουλάχιστον μία ιδέα.
Προφανώς και το ίντερνετ είναι ένα εργαλείο πολύ σημαντικό στις μέρες μας.
Αυτά τα λόγια εδώ,ας πούμε,τα διαβάζετε μέσα από μια ιστοσελίδα και όχι τυπωμένα σε χαρτί.Αυτό είναι μια απόδειξη της δύναμης του νέου μέσου.
Όμως αυτό είναι κάτι που το γνωρίζει ακόμη και η γενιά του πατέρα μου,δεν είναι δυνατόν να μην το ξέρει ο 30άρης στον οποίο απευθύνεται ο κύριος Κυρανάκης!
Ο 30άρης,35άρης ή και 40άρης άνεργος ή εργαζόμενος του ορίου της φτώχειας που ψάχνει μια άλλη δουλειά,που θα τον πληρώνει επιεικώς αρκετά για να ζήσει…
Working Poor-Εργαζόμενοι φτωχοί
Προσοχή στη μετάφραση.
Όχι “φτωχοί εργαζόμενοι” αλλά “εργαζόμενοι φτωχοί”.
Όχι εργαζόμενοι που μπήκαν φτωχοί στην Αγορά Εργασίας,ούτε άνεργοι ή άλλες “ειδικές ομάδες” πληθυσμού αλλά εργαζόμενοι που δουλεύουν κανονικά χωρίς να μπορούν να καλύψουν ούτε τις βασικές τους ανάγκες.
Στην πραγματικότητα δουλεύουν για να συνεισφέρουν στο οικογενειακό ταμείο.
Μόνοι τους,αυτόνομα,δε θα μπορούσαν να επιβιώσουν.
Γιατί όταν παίρνεις…150,200,300 ευρώ μισθό (το λες και χαρτζιλίκι),σε μια χώρα που ο καφές κάνει 3 και το ψωμάκι 2,που η βενζίνη είναι 1,80 και έχεις το απίστευτο χαράτσι του ΦΠΑ πάνω από το κεφάλι σου,που σου προσθέτει ένα 24% σε ό,τι αγοράσεις,με ελάχιστα 50άρικα το μήνα,προφανώς και δεν μπορείς να ζήσεις μόνος σου τον εαυτό σου.
Είναι αυτή η κατηγορία ανθρώπων,για τους οποίος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε πει ότι δεν έχουν την κουλτούρα της αποταμίευσης,προφανώς γιατί οι συνεργάτες του δεν τον είχαν πληροφορήσει για την μισθολογική κατρακύλα του Ιδιωτικού Τομέα στη χώρα μας.
Ο οποίος φυσικά (ιδιωτικός τομέας) “θα ανάσαινε με το δημοσιονομικό χώρο που θα δημιουργούσε η πτώση των μισθών στο Δημόσιο”,όπως πιστεύω να θυμάστε να λέει μια σειρά οικονομολόγων,αναλυτών,δημοσιογράφων και πολιτικών τη δεκαετία της Κρίσης.
Είπαν δηλαδή ότι έκοψαν τους μισθούς στο Δημόσιο για να…ανέβουν στον Ιδιωτικό.
Αφήγημα που μάλλον είχαν διαβάσει σε κάποιο …”κόμικ” αφού δεν υπάρχει καμία λογική το Δημόσιο να δίνει δέκα και ο ιδιώτης να σου δώσει έντεκα.
Τα έντεκα θα στα δώσει μόνο αν γνωρίζει ότι εσύ μπορείς να βρεις δουλειά που θα σου δώσει…δεκαπέντε.
Και ποιος είναι ο τομέας που έχει πλήρη διαφάνεια στο μισθολόγιο του και που ξέρεις δηλαδή από τη θέση που έχει ο εργαζόμενος πόσα κερδίζει ακριβώς;
Φυσικά το Δημόσιο.
Άρα οι μισθοί του Δημοσίου είναι ο “μπούσουλας” για το πώς θα κινηθούν οι μισθοί του Ιδιωτικού Τομέα.
Αν η δασκάλα του δημόσιου σχολείου έπαιρνε,για παράδειγμα, 1200 ευρώ και τώρα πήγε στα 800 ή 900,η δασκάλα του ιδιωτικού θα πήρε αύξηση ή θα είχε μείωση του δικού της μισθού;
Χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να το αντιληφθείς;
Smart Working
Τώρα εάν εννοούσε ο κ.Κυρανάκης το Smart Working,δηλαδή τη λεγόμενη “έξυπνη εργασία”,όπου το μόνο έξυπνο είναι ότι ο εργαζόμενος δεν έχει ωράρια,δεν κοινωνικοποιείται,δεν έχει “συναδέρφους” (που πολλές φορές δεν τους γνωρίζει κιόλας) και δουλεύει αποκλειστικά και μόνο μέσα από ένα κομπιούτερ,όντως είναι μια σημαντική επανάσταση για το χώρο της Εργασίας παγκοσμίως.
Ειδικά βέβαια σε χώρες που μεγάλο μέρος των εργαζομένων μετακινείται για να εργαστεί.
Ζει δηλαδή στη μία πόλη και εργάζεται σε μια άλλη.
Συχνό φαινόμενο στο εξωτερικό,που υπάρχει κόσμος που κάνει και 100 χιλιόμετρα τη μέρα για να πάει και να έρθει από τη δουλειά του ή μετακινείται μέσα σε τεράστιες μεγαλουπόλεις καταναλώνοντας μεγάλο μέρος του ελεύθερου του χρόνου.
Στην Ελλάδα όμως δεν υπάρχει αυτό το φαινόμενο σε τόσο μεγάλη κλίμακα ή εκεί που υπάρχει,στον τουρισμό ας πούμε,είναι πρακτικά αδύνατον να δουλεύεις από το σπίτι.
Ο άλλος που δουλεύει σε ξενοδοχείο στη Χερσόνησο και ζει Ηράκλειο πώς μπορεί να αποφύγει τη μετακίνηση και να κάνει…smart working;
Το ίδιο κι ένας Αθηναίος που δουλεύει στις μεγάλες επιχειρήσεις βόρεια και δυτικά της Αττικής.
Πώς θα κάνει smart working στην τυποποίηση των προϊόντων από το σπίτι του;
Στην τελική βέβαια και για να μην αδικούμε τον κ.Κυρανάκη,ο βουλευτής της ΝΔ όταν μιλούσε για το ίντερνετ,μπορεί να μην εννοούσε πραγματικά το “smart working” αλλά απλά την εύρεση εργασίας.
Το ότι δεν συναντιόνται αυτός που προσφέρει την εργασία με εκείνον που τη ζητάει.
Θα μπορούσε να ισχύει αλλού και σε άλλες εποχές.
Στην Ελλάδα του σήμερα, μετά από 10 χρόνια οικονομικής κρίσης και με το τσουνάμι των επιπτώσεων της κρίσης του Κορωνοϊού στην πόρτα της,το ίντερνετ θα βοηθούσε τους Έλληνες μόνο στην περίπτωση που αποφασίσουν να μεταναστεύσουν μακριά…
Εκτός Ελλάδας.
