Επιστροφή από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ,πριν από μερικά εικοσιτετράωρα, με …πεσμένα τα φτερά για την ελληνική αντιπροσωπεία, μετά από την αναμενόμενη διπλωματική νίκη του Ερντογάν.
Στην Ελλάδα η αντιπολίτευση έκανε λόγο για “Βατερλό της Μαδρίτης” και οι κυβερνητικοί εστίασαν στο ότι ο Ερντογάν …ησύχασε και “δε θα μας επιτεθεί μέσα στο καλοκαίρι”.
Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις όμως τα πράγματα επέστρεψαν στην προ Μαδρίτης εποχή,με προκλήσεις από την τουρκική πλευρά, δηλώσεις και άμεσες απειλές σε βάρος της χώρας μας.
[Βίντεο: “Ξαναμπαίνουν στο κάδρο τα νησιά”.]
Μέσα σε όλα αυτά ανακαλύψαμε και ότι υπάρχει ο όρος “Turkaegean” και πέσαμε από τα σύννεφα, κατά την προσφιλή μας συνήθεια.
Μιλάμε για έναν όρο,που τον χρησιμοποιούν οι γείτονες και φίλοι μας Τούρκοι εδώ και χρόνια. Όπως και το “Aegean” σκέτο,με ξεκάθαρη αναφορά στο…δικό τους Αιγαίο,με τα μουσεία και τις πόλεις της ελληνικής και ελληνιστικής αρχαιότητας στη Μικρά Ασία, να είναι τουριστικές ατραξιόν στους ξένους επισκέπτες τους, όπου τους τα παρουσιάζουν βέβαια σαν να ανήκαν σε κάποιον αρχαίο τουρκικό πολιτισμό.
Η ιστορία μοιάζει εκπληκτικά με εκείνη των “Μακεδόνων” της πρώην Γιουγκοσλαβίας,που λέγονταν έτσι με τη βούλα του Τίτο (και της διεθνούς κοινότητας) για δεκαετίες μέχρι εμείς να πέσουμε από τα σύννεφα,όταν το μάθαμε μετά τη διάλυση της γειτονικής μας χώρας.
“Απομονωμένος Ερντογάν”
Προφανώς και ο δήθεν “απομονωμένος” Ερντογάν χαριεντίζονταν στη Μαδρίτη με όλους τους ηγέτες του ΝΑΤΟ,όπως θα ήταν και το λογικό δηλαδή.Γιατί να πρέπει να νοιάζει τους Νατοϊκούς αν ο Ταγίπ θέλει το μισό ή και παρά πάνω, Αιγαίο;
Είτε τουρκικό,είτε ελληνικό το Αιγαίο εκείνοι θα κάνουν τις διακοπές τους στα ίδια νησιά και στην ίδια θάλασσα.Ενώ τα γκαρσόνια θα συνεχίσουν να τους εξυπηρετούν στα αγγλικά.
Το Πρακτικό της Βέρνης (1976)
Εμείς από την πλευρά μας,που έχουμε το πρόβλημα, πρέπει κάποια στιγμή να επιστρέψουμε στο ρεαλισμό και να καταλάβουμε ότι η ιστορία με τις αμφισβητήσεις στο Αιγαίο δεν είναι καινούργια. Όπως και με το Μακεδονικό ή την “Τσαμουριά” των Αλβανών.
Είναι διεκδικήσεις γειτόνων μας (βάσιμες ή αβάσιμες,αυτό είναι άλλο θέμα),που υπάρχουν πάρα πολλά χρόνια και εμείς απλώς κάνουμε πως δεν τις βλέπουμε ή τις θεωρούμε: “Φολκλορικές γραφικότητες υπανάπτυκτων γειτόνων,άνευ σημασίας”.
Στην πραγματικότητα είναι το να μην αντιλαμβάνεσαι ότι τα πάντα που πέφτουν στο τραπέζι,κάποια στιγμή όταν οι συνθήκες ωριμάσουν, θα γίνουν μέρος επίσημων διπλωματικών συζητήσεων και αν η μια από τις δύο πλευρές υποχωρήσει, ένα μέρος
αυτών των -ενδεχομένως και- παράλογων απαιτήσεων θα εφαρμοστεί.
[Βίντεο: Ο Π.Λαφαζάνης μιλά στο “Militaire” για το Πρακτικό (Πρωτόκολλο) της Βέρνης και την αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας στο Αιγαίο,όπως προέκυψε εδώ και δεκαετίες]
Πρακτικό της Βέρνης και άλλες ελληνικές υποχωρήσεις
Το Αιγαίο λοιπόν και η Ανατολική Μεσόγειος πρακτικά έχουν γκριζαριστεί εδώ και δεκαετίες.
Όχι μόνο από τα Ίμια και μετά,όπως επαναλαμβάνεται συνεχώς αλλά από τη δεκαετία του ΄70.Λίγο πριν και κατά τη διάρκεια της μεγάλης πετρελαϊκής κρίσης (1973) άρχισαν οι πρώτες εξορύξεις στο Αιγαίο (Θάσος-Κοιτάσματα Πρίνου) και αυτό άνοιξε την όρεξη στους γείτονες,που αμέσως αμφισβήτησαν την κυριαρχία μας στη θάλασσα,έκαναν την Εισβολή στην Κύπρο,για να φτάσουμε σήμερα στο σημείο να αμφισβητούν και την κυριαρχία μας στα νησιά του Αιγαίου.
Ακούγεται υπεραπλουστευτικός ο συλλογισμός αλλά πέρα από το ιστορικό κομμάτι και το πνεύμα του ιμπεριαλισμού που διακατέχει την τουρκική ελίτ,είναι κυρίως η μυρωδιά των κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο που την τραβάει στα μέρη μας.
