Η πολιτική συγκυρία για το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη από αυτήν που επιβεβαιώθηκε και με την μεγάλη πανελλαδική δημοσκόπηση του Ομίλου CRETA.
Η Νέα Δημοκρατία παραμένει μεν πρώτη και με διαφορά ,η δυναμική της δε δεν είναι τόσο αδιαμφισβήτη όσο ήταν μέχρι πρότινος. Και η σταθερή φθορά της κάποια στιγμή, προς κάπου θα πρέπει να διοχετευτεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εγκλωβισμένος σε παρατεταμένη περιδίνηση, δίχως να διαφαίνεται στον ορίζοντα η παραμικρή πιθανότητα διαφυγής προς τα πάνω.
Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν, παρότι δεν “τσιμπάει” δημοσκοπικά, έχει μπροστά του μια ξεκάθαρη ευκαιρία, όχι για να εδραιωθεί στην δεύτερη θέση, αυτή ελλείψη εναλλακτικής δεν μπορεί να θεωρείται κατάκτηση. Μα για να εδραιωθεί ως ο αντίπαλος κυβερνητικός πόλος, η πραγματική Αξιωματική Αντιπολίτευση που τόσο έχει ανάγκη η Ελλάδα.
Προφανώς και στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν προβλήματα. Βρίσκεται εκ νέου σε διαδικασία εσωκομματικών εκλογών και τούτο εξ’ ορισμού ανοίγει πληγές. Πόσο βαθιές θα είναι, εξαρτάται από τους ίδιους του υποψηφίους.
Οι μέρες μετά τις Ευρωεκλογές υπήρξαν κακές για το κόμμα. Η συζήτηση περί αλλαγής ηγεσίας άνοιξε βιαστικά και άκομψα, κατά τρόπον που δικαιώνει όσους μίλησαν για προαποφασισμένη αμφισβήτηση. Εκεί και τότε, συνέβησαν διάφορα, ειπώθηκαν διάφορα, φάνηκε ότι το πράγμα πάει να ξεφύγει. Δεν ξέφυγε όμως. Είτε επειδή έχουν δίπλα τους το θλιβερό αντιπαράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ, είτε επειδή διαθέτουν ισχυρό ένστικτο αυτοσυντήρησης, από την στιγμή που ο Νίκος Ανδρουλάκης αποφάσισε την προσφυγή στις κάλπες, όλοι οι υποψήφιοι κατέβασαν τους τόνους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιλογή Ανδρουλάκη μα και των υπολοίπων υποψηφίων να μην σηκώσουν πολύ το ζήτημα της αντικαταστατικής υποψηφιότητας (λόγω ασυμβίβαστου) του Χάρη Δούκα, μια κίνηση fair – play, στο πλαίσιο μιας εξίσου fair προεκλογικής περιόδου που κυλά ήρεμα, χωρίς φανερά αλληλομαχαιρώματα, χωρίς μεγάλες εντάσεις και χωρίς να έχει μετατραπεί σε ριάλιτι κατινιάς.
Μέχρι στιγμής.
Διότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Μπαίνοντας στην τελική ευθεία των εκλογών, διαφαίνεται ότι το δίδυμο Ανδρουλάκη – Δούκα έχει τις περισσότερες πιθανότητες να φτάσει μέχρι τέλους . Το έδειξε η δημοσκόπηση των Μέσων του Ομίλου CRETA, το έδειξε εν μέρει και η κατάθεση υπογραφών όπου οι δυο τους, με 270 από τα 300 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής στο πλευρό τους (170 ο Νίκος Ανδρουλάκης, 100 ο Χάρης Δούκας) , επιβεβαίωσαν την εσωκομματική κυριαρχία τους.
Όπου υπάρχουν δύο πόλοι, υπάρχει νομοτελειακά και πόλωση.
Θα συμβεί και στο ΠΑΣΟΚ όσο πλησιάζει η ημερομηνία των εκλογών, είναι περίπου βέβαιο. Σε τι βαθμό θα φτάσει αυτή η αναμενόμενη πόλωση; Αν το ΠΑΣΟΚ έχει τις ίδιες τάσεις αυτοκαταστροφής με τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε σε πολύ υψηλό. Η προδιάθεση από κάποιους υπάρχει και ήδη αχνοφαίνεται. Αν επικρατήσει η λογική, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα, τότε η προεκλογική μάχη δεν θα επικεντρωθεί σε προσωπικές προβολές, μα σε πολιτικές και προτάσεις.
Είναι κατανοητό ότι όλοι στην αντιπολίτευση ψάχνουν ποιος θα κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Επειδή για κάποιον λόγο, στον ΣΥΡΙΖΑ πίστεψαν ότι τον ρόλο του “αντι – Μητσοτάκη” θα έπαιζε ιδανικά ο Στέφανος Κασσελάκης και προφανώς δεν τους βγαίνει, ίσως θα ήταν χρησιμότερο στο ΠΑΣΟΚ να ψάξουν ποιος μπορεί να προτείνει πειστικές λύσεις για την βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών – και να ακουστεί κιόλας. Η επόμενη μάχη με τον Μητσοτάκη έτσι κι αλλιώς αργεί ακόμα.
Η πραγματική μάχη και ταυτόχρονα η πραγματική ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ είναι στο εδώ και στο τώρα. Είναι, δηλαδή στο να ξεπεράσει τις εσωκομματικές εκλογές με τη λιγότερη δυνατή φθορά, να βγει στην άλλη μεριά της όχθης ενωμένο και να συνδεθεί με τις αγωνίες της ελληνικής κοινωνίας ουσιωδώς. Εφόσον πετύχει τα παραπάνω, τα υπόλοιπα θα έρθουν.
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Ρεθεμνιώτικα Νέα”)