Το μουσείο Gardner δημιουργήθηκε με αποκλειστική πρόθεση να αποθηκεύσει και να εκθέσει την ιδιωτική συλλογή έργων τέχνης της Isabella Stewart Gardener και, όπως έγινε γρήγορα εμφανές το 1990, όχι με απόλυτη ασφάλεια. Πολύ τραγικά, αφού δημιούργησε το μουσείο το 1903, ο Gardner έγραψε στη διαθήκη της ότι ήθελε τη συλλογή της σε μόνιμη έκθεση «για την εκπαίδευση και την απόλαυση του κοινού για πάντα». Αντί να συνδέεται με το αισθητικό της όραμα, έγινε περισσότερο γνωστή επειδή έπεσε θύμα μιας από τις μεγαλύτερες και πιο ακριβές ληστείες τέχνης στην ιστορία.
Ο Gardner ήταν ένας παραγωγικός επιμελητής με μια εκπληκτική συλλογή με πάνω από 7.500 κομμάτια. Το εύρος της συλλογής όχι μόνο έκανε να ζηλέψουν άλλα μουσεία, αλλά έκανε και τους κλέφτες τέχνης να το προσέξουν. Είχε έναν σχεδόν απίθανο κατάλογο ζωγράφων, από τον Τιτσιάν, τον Μιχαήλ Άγγελο, τον Μποτιτσέλι και τον Ρέμπραντ. Ο πρώτος Henri Matisse που κάθισε σε αμερικανική συλλογή πήγε στο μουσείο Gardner.
Η vintage γοητεία του κτιρίου, επίσης επιμελώς σχεδιασμένη από τον Gardner, ήταν μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες του.
Οι περισσότεροι επισκέπτες θα το έβλεπαν ως ένδειξη της παλιομοδίτικης γοητείας του, αλλά σε ορισμένους εγκληματικούς κύκλους, αυτό ήταν μεγάλη είδηση. Το μουσείο ήταν ένας εύκολος στόχος.
Ντυμένοι αστυνομικοί, δύο άντρες πλησίασαν τα κουδούνια του μουσείου και είπαν στον αρχάριο φρουρό ότι είχαν ακούσει αναφορές για κάποια αναστάτωση. Μπορείτε να φανταστείτε τον επακόλουθο πανικό της αστυνομίας να εμφανίζεται στην πρώτη νυχτερινή υπηρεσία ασφαλείας, έτσι ο φρουρός έσπασε το πρωτόκολλο και απλώς τους κάλεσε μέσα από την είσοδο των υπαλλήλων. Τους βοήθησαν οι εορτασμοί του Αγίου Πατρικίου, επειδή ο φρουρός υπέθεσε ότι κάποιος μεθυσμένος είχε με κάποιο τρόπο μπει μέσα. Οι ψεύτικοι αστυνομικοί του πέρασαν αμέσως χειροπέδες στο υπόγειο.
Με την αντιμετώπιση των φρουρών, οι κλέφτες έργων τέχνης άρχισαν να δουλεύουν, πραγματοποιώντας την πιο ακριβή ληστεία τέχνης – πιθανώς στην ιστορία – σε μόλις 81 λεπτά. Κάποιοι σημείωσαν ότι ενώ γνώριζαν ξεκάθαρα την αξία της τέχνης και την κατάσταση της γκαλερί, στην πραγματικότητα δεν επέλεξαν τα πιο ακριβά κομμάτια. Λάβετε υπόψη σας, τα 13 κομμάτια που πήραν έχουν εκτιμηθεί ότι άξιζαν περίπου 500 εκατομμύρια δολάρια, επομένως οι εικασίες τους δεν ήταν πολύ άστοχες. Οι δύο υπεύθυνοι δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ και οι πίνακες δεν επέστρεψαν ποτέ στο μουσείο.
