Με λαμπρότητα και ιεροπρέπεια η τοπική μας Εκκλησία πανηγύρισε και εφέτος τη μνήμη του αγίου ενδόξου Αποστόλου Τίτου, πρώτου Ιεράρχου καί πάτρωνος της Εκκλησίας Κρήτης, στον ιερό Καθεδρικό Ναό Του, στο Ηράκλειο.
Πλήθος κόσμου βρέθηκε νωρίς το πρωί στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Τίτου όπου τελέστηκαν Όρθρος και Αρχιερατική Θεία λειτουργία, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Ευγενίου.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας εψάλη επιμνημόσυνη δέηση, στον αύλειο χώρο του ναού, για τους σφαγιασθέντες την 25η Αυγούστου του 1898.
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από τον Δήμαρχο Ηρακλείου Αλέξη Καλοκαιρινό, τους Βουλευτές Ηρακλείου Μάξιμο Σενετάκη, Χάρη Μαμουλάκη, Φραγκίσκο Παρασύρη και Μιχάλη Γαυγιωτάκη, τον Αντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Ηρακλείου Νίκο Συριγωνάκη, εκπροσώπους των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, των Συλλόγων Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού Ξηράς και Αεροπορίας, του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας – Τμήμα Ανατολικής Κρήτης και του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου.
Στις εορταστικές εκδηλώσεις παρευρέθηκαν επίσης Αντιδήμαρχοι, Πρόεδροι Δημοτικών Οργανισμών, η Γενική Γραμματέας του Δήμου Μαρία Σκραφνάκη, επικεφαλής Δημοτικών Παρατάξεων και Δημοτικοί Σύμβουλοι.
Σε δήλωσή του αμέσως μετά το τέλος της τελετής, ο Δήμαρχος Ηρακλείου Αλέξης Καλοκαιρινός τόνισε: «Σήμερα είναι μια διπλή γιορτή. Είναι μια γιορτή θρησκευτική για τον Άγιο Τίτο που είναι ο θεμελιωτής της εκκλησίας της Κρήτης και βεβαίως είναι μια γιορτή που συνδέεται νευραλγικά με γεγονότα της νεότερης ιστορίας μας. Είναι η 25η Αυγούστου του 1898, είναι η μέρα εκείνη που άνοιξε τον δρόμο για την αυτονομία της Κρήτης και για την ενσωμάτωσή της, 15 χρόνια αργότερα, στον εθνικό κορμό.
Είναι μια μέρα σημαντική, για την οποία πρέπει να επιστρέφουμε την σκέψη μας, διότι αυτή ήταν μια μέρα με πολύ βαρύ φόρο αίματος εδώ, ειδικά στην πόλη του Ηρακλείου. Το Ηράκλειο πλήρωσε έναν πολύ βαρύ φόρο αίματος για να φτάσουμε στην αυτονομία και στη συνέχεια στην εθνική ολοκλήρωση. Αυτό που ήταν και ο πόθος των Κρητικών, στη διάρκεια πολλών αιώνων.
Αυτά είναι γεγονότα τα οποία θα πρέπει να τα ανακαλούμε και θα πρέπει να τα συνδυάζουμε με τις σκέψεις μας σήμερα, για το πώς πορευόμαστε, σε καιρούς που είναι ειρηνικοί αλλά που εγκυμονούν αρκετούς κινδύνους στη γειτονιά μας και αυτά όλα θα πρέπει να μας θέτουν σε μια ετοιμότητα. Κυρίως όμως, αυτό που μας ενδιαφέρει, είναι τα ειρηνικά έργα. Είναι τα έργα για τα οποία μας προετοίμασαν με την θυσία τους οι άνθρωποι τους οποίους τιμούμε σήμερα. Είναι ένας λόγος λοιπόν παραπάνω, να αισθανόμαστε το βάρος της ευθύνης και να προχωρούμε με αποφασιστικότητα, με θέληση και με την κατάλληλη προετοιμασία και κυρίως με ενότητα που χρειάζεται πάντα και περισσότερο απ’ όλα σήμερα.».
