Του Βασίλη Σκουντή
«Και τώρα τρεχάτε ποδαράκια μου», όπως λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις…
Αυτά τα ποδαράκια μας θα πρέπει να τρέξουν για το καλά το μεσημέρι της Παρασκευής στην (ούτως ή άλλως στοιχειωμένη από το EuroBasket του 2015) Λιλ, όπου η Εθνική μπάσκετ θα αντιμετωπίσει την Αυστραλία στον πρόωρο τελικό των… τελικών με στόχο να σώσει την παρτίδα της επόμενης φάσης του Ολυμπιακού Τουρνουά.
Αλλιώς-ο μη γένοιτο-θα μαζέψει τα μπογαλάκια της και θα επιστρέψει στην Αθήνα, έχοντας ναυαγήσει αύτανδρη όπως είχε συμβεί και στο EuroBasket του 1999, πάλι επί γαλλικού εδάφους (Ντιζόν).
Τρίτη και φαρμακερή, λοιπόν: μετά τις ήττες από τον Καναδά που έχει στη διάθεση του δέκα εν ενεργεία παίκτες του ΝΒΑ και την Ισπανία τους δαίμονες της οποίας δεν μπορούμε να ξορκίσουμε εδώ και σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα, ιδού η Αυστραλία, ιδού και το πήδημα!
Αυτό το πήδημα έχει τρία σκέλη, τουτέστιν συνιστά ένα άλμα εις τριπλούν!
Αναφέρομαι στα τρία σενάρια που αφορούν την τύχη της ελληνικής ομάδας και έχουν ως εξής:
Να νικήσει η Εθνική με έναν πόντο την Αυστραλία και στον επιγενόμενο αγώνα η Ισπανία να ρίξει στο κανναβάτσο τον Καναδά, οπότε θα καταταχθεί στο Νο 3 του Α’ ομίλου και θα ελπίζει να προκριθεί στην οκτάδα ως μία από τις καλύτερες τρίτες ομάδες.
Να νικήσει την Αυστραλία με διαφορά από τρεις έως εννέα πόντους και ο Καναδάς να επιβληθεί απέναντι στην Ισπανία, οπότε η Εθνική πάλι θα βγει τρίτη, προσδοκώντας να προκριθεί επίσης ως επιλαχούσα.
Να επιβληθεί της Αυστραλίας με διαφορά άνω των 10 πόντων και παράλληλα ο Καναδάς να νικήσει την Ισπανία, οπότε η ελληνική ομάδα θα καταλάβει τη δεύτερη θέση ούσα υπέρτερη στην τριπλή ισοβαθμία με την Αυστραλία και την Ισπανία.
Μπλέξαμε λοιπόν και η τύχη δεν βρίσκεται μοναχά στα δικά μας χέρια, αλλά και στα ξένα, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που μετά τις δέκα διαδοχικές νίκες σε επίσημα και φιλικά ματς επί ημερών Βασίλη Σπανούλη, η Εθνική έχει υποστεί τρεις απανωτές ήττες από τη Σερβία (σε φιλικό αγώνα), τον Καναδά και την Ισπανία και ως εκ τούτου εμφανίζεται πληγωμένη (και) από ψυχολογικής πλευράς.
Τι καταλάβαμε από αυτά τα ματς; Βγήκαν κάμποσα συμπεράσματα που θα πρέπει να αξιοποιηθούν στον σημερινό υπέρ πάντων αγώνα που αποτελεί κιόλας μονόδρομο προς την οκτάδα…
Ένα από αυτά (που το ξέρουμε κιόλας εδώ και δέκα χρόνια) είναι ότι δεν φτάνει η παρουσία του σούπερ σταρ του ΝΒΑ, Γιάννη Αντετοκούνμπο για να δούμε χαΐρι και προκοπή!
Ένα δεύτερο συμπέρασμα έχει να κάνει με την ανάγκη της Εθνικής να σταθεροποιήσει την απόδοση της και όχι να μένει πίσω στο σκορ (και μάλιστα στο -16 στα προηγούμενα δυο ματς), να αντιδρά καθυστερημένα και βραδυφλεγώς , να ακουμπά τη νίκη και να νιώθει ότι της γλιστράει.
Σε κάθε περίπτωση ο αγώνας της Παρασκευής εμπίπτει στην κατηγορία της φράσης με την οποία αποχαιρετούσαν και κατευόδωναν οι Σπαρτιάτισσες μάνες τους βλαστούς τους όταν έφευγαν για να πολεμήσουν, δείχνοντας τους τις ασπίδες που βάσταγαν στα χέρια τους…
«Ή ταν ή επί τας», τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο!