Ο θάνατος του Εβγκένι Πριγκόζιν -για άλλους ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα σε δύο αδελφικούς φίλους, για άλλους ψεύτικη επίφαση, αλλάζει σε μεγάλο βαθμό τα δεδομένα σε πολλά επίπεδα για την Ρωσία.
Ο Πριγκόζιν δεν ήταν ένας ακόμη από τους έμπιστους του Βλαντιμίρ Πούτιν με τους οποίους τα τελευταία 20 χρόνια «χτίστηκε» το διοικητικό και οικονομικό σύστημα στην Ρωσία. Ο Πριγκόζιν, ήταν ο εγκέφαλος αλλά και ο άνθρωπος που υλοποιούσε «τολμηρές» και κυρίως ακραίες ιδέες για λογαριασμό του Κρεμλίνου και μάλιστα με ίδια αγνώστου προελεύσεως κεφάλαια.
Για τον Πούτιν μπορεί ο Πριγκόζιν να κατέληξε σε «πονοκέφαλο», αλλά υπήρξε για μεγάλο χρονικό διάστημα ενορχηστρωτής και βασικός χορηγός μίας σειράς σχεδίων που έφεραν δύναμη, χρήμα και κυρίως κύρος στον ίδιο τον Πρόεδρο της χώρας. Μπροστά σε όλα τα παραπάνω, οι «χάρες» εκατομμυρίων δολαρίων θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως αποτελούσαν ουσιαστικά μία μικρή ανταπόδοση εκτίμησης…
Με τον Πριγκόζιν νεκρό (ή εκτός κάδρου για όσους πιστεύουν σε θεωρίες κυρίως συνωμοσίας) το Κρεμλίνο έχει σήμερα μπροστά του πολύ συγκεκριμένους δρόμους. Όλες οι επιλογές ανεξαιρέτως, έχουν κόστος και ακροβατούν ανάμεσα στο επικίνδυνο και το επωφελές.
Ο Πούτιν, σύμφωνα με κάποιες πηγές, έχει ήδη καταλήξει στο τι θα πράξει τόσο με την οργάνωση της Wagner όσο και με τον άνθρωπο που θα την «τρέχει». Το ζήτημα όμως εδώ είναι πως είναι εξαιρετικά δύσκολο σήμερα να βρεθεί εντός Ρωσίας άνθρωπος, όχι με τις ικανότητες του «μάγειρα» Πριγκόζιν, όσο με τα χρήματα που αυτός δαπανούσε για την πολυσχιδή εταιρεία θανάτου του.
Το Κρεμλίνο μετά την ανταρσία στις αρχές καλοκαιριού επιθυμεί επίσης έναν άνθρωπο από τον πολύ στενό κύκλο του Πούτιν ο οποίος σήμερα είναι εξόχως μικρός και αυτό είναι εξόχως προβληματικό. Με μία πιο ευρεία οπτική η Ρωσία σήμερα δεν έχει την πολυτέλεια εκτός από τον Πριγκόζιν να «σκοτώσει» και την Wagner.
Μπορεί το όνομα να αλλάξει για να μην θυμίζει σε τίποτα τον άνθρωπο που έστησε και έτρεχε την φονική μαύρη μηχανή της Μόσχας, αλλά οι σκοποί της και οι ήδη στημένοι μηχανισμοί ειδικά στην Αφρική, θα πρέπει να παραμείνουν σε λειτουργία προκειμένου να μην χαθεί ο τρόπος με τον οποίο η Ρωσία ξεφεύγει από τις οικονομικές κυρώσεις της Δύσης.
Ο βασικός διπλός στόχος της Μόσχας
Ο βασικός στόχος και χώρος τον οποίο η Μόσχα δεν διαθέτει την πολυτέλεια να χάσει σήμερα, δεν είναι στην Ουκρανία αλλά στην Αφρική, στην οποία τα τελευταία δέκα χρόνια έχει καταφέρει να διεισδύσει και να «κερδίσει» εμπιστοσύνη παραστρατιωτικών που έγιναν δικτάτορες δίνοντας από αδαμαντωρυχεία και πετρελαιοπηγές μέχρι χρυσορυχεία με πολυετή και αποκλειστικά συμβόλαια.
Ακόμη ένα ζήτημα που φαίνεται να καίει το Κρεμλίνο σήμερα, είναι το τι θα συμβεί με τους περισσότερους από 10.000 μισθοφόρους της πρώην εταιρείας του Πριγκόζιν. Επίσημα στοιχεία για το πόσοι έχουν αποδεχθεί την «προσφορά» του ρωσικού υπουργείου Άμυνας να ενταχθούν στις τάξεις του στρατού δεν υπάρχουν, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο πως ο μεγάλος πυρήνας των εμπίστων του Πριγκόζιν δεν είναι στην Ρωσία. Άγνωστο παραμένει πόσοι από αυτούς είναι ακόμη και στην Λευκορωσία στην οποία υποτίθεται πως επί δύο μήνες είχε καταφύγει η Wagner μετά την ανταρσία. Οι Αμερικανοί δημοσίευσαν στο τέλος της περασμένης εβδομάδας δορυφορικές φωτογραφίες από το σημείο στο οποίο οι δυνάμεις της Wagner είχαν στρατοπεδεύσει στα σύνορα Πολωνίας – Λευκορωσίας στις οποίες εμφανίζεται κινητικότητα και μαζικές αποχωρήσεις. Πηγές από το περιβάλλον του προέδρου της Λευκορωσίας, σημείωσαν πως δεν έχει φύγει κανένας από τους μαχητές της Wagner από το σημείο, απλά μειώθηκε ο αριθμός των σκηνών που είχαν στηθεί αρχικά και δεν χρειάζονταν τελικώς…
Ό,τι κι αν συμβαίνει με τους συγκεκριμένους μισθοφόρους, υπάρχουν πληροφορίες που τους θέλουν να έχουν μετακινηθεί ήδη στην κεντρική Αφρική ετοιμάζοντας μία δική τους διαφορετική «εταιρεία θανάτου» πιστή στο «όραμα» του ιδρυτή τους, Πριγκόζιν. Είναι σαφές πως σήμερα το Κρεμλίνο δεν θα είναι εύκολο να τους εντοπίσει και κυρίως δεν έχει την δυνατότητα λόγω της εισβολής στην Ουκρανίας να τους «εξαφανίσει». Άγνωστο είναι εάν ο Πούτιν έχει επιλέξει να πάρει το συγκεκριμένο ρίσκο υπολογίζοντας στην συνεργασία των πραξικοπηματιών που ελέγχει μέσω των συμβολαίων της Wagner, από τους οποίους δεν είναι απίθανο να ζητήσει (ή να απαιτήσει) να βρεθούν και να εξολοθρευθούν τα «απομεινάρια» του παλιού συστήματος.
Όποια κι αν είναι τελικά η κίνηση από την πλευρά του Κρεμλίνου για το μέλλον της Wagner, θεωρείται βέβαιο πως ο Πούτιν δύσκολα θα καταφέρει να διατηρήσει και τα συμβόλαια του Πριγκόζιν ενεργά και την οργάνωση νεκρή.
