Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Τζέιμς Κλέβερλι, βρέθηκε την Πέμπτη (31/08) στο Πεκίνο, σε μία συνάντηση που η αλήθεια είναι πως ήταν προγραμματισμένη για τον Ιούλιο αλλά η μυστηριώδης εξαφάνιση του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Κίνας Κιν Γκάνγκ, οδήγησε σε επαναπρογραμματισμό.
Το Λονδίνο τα τελευταία τουλάχιστον πέντε χρόνια, έχει υιοθετήσει σε μεγάλο βαθμό τις ανησυχίες του μεγαλύτερου και στενότερου συμμάχου της στον κόσμο, των ΗΠΑ, αναφορικά με τις προθέσεις του Πεκίνου και δεν είναι λίγες οι κινήσεις των βρετανικών κυβερνήσεων προς αυτή την κατεύθυνση.
Το πρόσφατο πόρισμα των μυστικών υπηρεσιών του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο παραδόθηκε στη Ντάουνινγκ Στριτ, χαρακτηρίζει ως νούμερο ένα απειλή για την χώρα τις επεκτατικές τάσεις της Κίνας, ειδικά στους τομείς της οικονομίας και της τεχνολογίας. Το συγκεκριμένο πόρισμα ως φαίνεται, σε καμία περίπτωση δεν άλλαξε τις προθέσεις του Ρίσι Σούνακ, ο οποίος έδωσε εντολή στον Τζέιμς Κλέβερλι να κάνει το ταξίδι στο Πεκίνο.
Το βασικό ερώτημα στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι τι ακριβώς ζητά σήμερα η Βρετανία από μία χώρα την οποία ξεκάθαρα αντιλαμβάνεται ως εχθρική.
Η απάντηση κάθε άλλο από απλή ή εύκολη μπορεί να είναι, αλλά σε κάθε περίπτωση αναλυτές στο Ηνωμένο Βασίλειο σημειώνουν, πως για τη συγκεκριμένη συνάντηση οι ΗΠΑ έχουν επιμείνει -και μάλιστα αρκετά, προς τους Βρετανούς «αδελφούς».
Ένα από τα σημαντικά σημεία της διμερούς συνάντησης ανάμεσα σε Λονδίνο και Πεκίνο και μάλιστα σε «κόκκινο» έδαφος, έχει να κάνει με την προσπάθεια του Λονδίνου να μειώσει τις πιέσεις που δέχεται στην οικονομία της, από την εφαρμογή του Brexit και μετά. Οι διμερείς οικονομικές σχέσεις και το εμπορικό ισοζύγιο είναι σαφέστατα ελλειμματικό για τους Βρετανούς, που σήμερα περισσότερο από ποτέ φαίνεται να «καίγονται» τόσο για εξαγωγές, όσο και για εισαγωγές από έναν πραγματικό οικονομικό «γίγαντα».
Μία δεύτερη ανάλυση, συσχετίζει τις διμερείς επαφές Λονδίνου και Πεκίνου, με την πρόσφατη επίσκεψη του Άντονι Μπλίνκεν στην Κίνα και τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ, στο πλαίσιο της προσπάθειας να μην περάσει η Κίνα οριστικά και αμετάκλητα στη σφαίρα των «ορκισμένων» συμμάχων της Ρωσίας. Βρετανία και ΗΠΑ δεν θέλουν σε καμία περίπτωση σήμερα η Κίνα να εμπλακεί ενεργά στον πόλεμο της Ουκρανίας και το σημαντικότερο, δεν θέλουν στενότερη συνεργασία με την Μόσχα.
Υπάρχει όμως κάτι που η Κίνα να έχει ανάγκη από την Βρετανία;
Σύμφωνα με πολιτικούς και οικονομικούς αναλυτές, αυτή φαίνεται να είναι η ερώτηση του «ενός» ή καλύτερα «των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων λιρών». Σήμερα η Κίνα δεν είναι μία εσωστρεφής και αποκομμένη από την Δύση χώρα και οικονομία, το αντίθετο. Η δεύτερη ισχυρότερη οικονομία του πλανήτη, είναι άκρως εξωστρεφής και αρκούντως επιτυχημένη, έχοντας κατακτήσει κορυφές πρωτόγνωρες στα διεθνή φόρα και τις αγορές.
Στην πραγματικότητα η Κίνα εμφανίζεται διαλλακτική με Βρετανούς και Αμερικανούς, επειδή έχει ασπαστεί το συγκεκριμένο συνεργατικό μοντέλο και κυρίως επειδή η Ευρώπη στην οποία η Μόσχα έχει ξεκινήσει πολεμική σύρραξη, είναι ζωτικός χώρος για την εξαγωγική της οικονομία.
Επί της ουσίας η απάντηση θα μπορούσε να είναι ένα «στεγνό»: η Κίνα σήμερα έχει ελάχιστη ανάγκη τους Βρετανούς, αλλά η πραγματικότητα είναι πως μία ευθεία ρήξη με τις «παραδοσιακές» δυνάμεις, μόνο κακό μπορεί να κάνει στα σχέδια του Πεκίνου. Αυτό σε καμία περίπτωση όμως δεν μετατρέπει και τη διπλωματική επαφή σε κινεζική ανάγκη συνεργασίας.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε στο παρελθόν, το Πεκίνο έχει τη δυνατότητα και κυρίως την γνώση και την δυναμική, για να παίξει μία «παρτίδα πόκερ» στο κορυφαίο τραπέζι του κόσμου και μάλιστα με δύο πολύ ισχυρά χαρτιά στα χέρια, την, διπλωματία και την οικονομική ισχύ.
