Η συμφωνία-έκπληξη μεταξύ του νέου καθεστώτος στη Δαμασκό και των Κούρδων μαχητών του SDF μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να θέσει τις βάσεις για τη διαδικασία ομαλοποίησης της κατάστασης στη Συρία. Ωστόσο, τα πάντα κρίνονται στις λεπτομέρειες και στην εφαρμογή της.
Η συμφωνία υπογράφηκε μεταξύ του Αλ Σαράα, προσωρινού προέδρου της Συρίας, και του αρχηγού του SDF, Μαζλούμ Αμπντί, λίγο μετά την επίσκεψη στην αυτοδιοικούμενη από τους Κούρδους περιοχή του Αμερικανού ανώτατου διοικητή του CENTCOM, στρατηγού Κουρίλα. Ο τελευταίος συναντήθηκε με τον Μ. Αμπντί, μια κίνηση που θεωρείται ότι συνέβαλε στη συμφωνία.
Ο Αλ Σαράα έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος, καθώς με αυτόν τον τρόπο δείχνει ότι αντιμετωπίζει ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα με μια εθνική μειονότητα, της οποίας τα ένοπλα τμήματα κατέχουν τη βορειοανατολική Συρία. Παράλληλα, διασκεδάζει τις αρνητικές εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν την περασμένη εβδομάδα στη Λατάκεια με το πογκρόμ εναντίον των Αλαουιτών, μετά τις επιθέσεις που δέχθηκαν οι ελεγχόμενοι από την κυβέρνηση τζιχαντιστές από οπαδούς του πρώην προέδρου Άσαντ. Περιορίζοντας έτσι έναν πραγματικό κίνδυνο και απειλή για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, ενισχύει επίσης τη νομιμοποίησή του στη διεθνή κοινότητα, ειδικά απέναντι στη Δύση, που παραμένει εξαιρετικά δύσπιστη λόγω του τζιχαντιστικού παρελθόντος του.
Με τη συμφωνία αυτή κερδίζει χρόνο και συγχρόνως δείχνει ότι ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του Τ. Ερντογάν για διάλυση του SDF, αποχώρηση όλων των ξένων μαχητών του PKK από τη Συρία και κατάργηση της αυτόνομης περιοχής. Για την Τουρκία είναι εξαιρετικής σημασίας η προοπτική διάλυσης του SDF καθώς θα εμφανισθεί ως αποτέλεσμα, της αδυναμίας τους να αντιπαρατεθούν με την Τουρκία αλλά και της έκκλησης Οτσαλαν για διάλυση του ΡΚΚ που αυτή τη στιγμή αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για τον Ερντογάν. Συγχρόνως μια τέτοια εξέλιξη θα αφαιρέσει το πιο σημαντικό αγκάθι αυτή τη στιγμή στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.
Για τους Κούρδους του SDF, η συμφωνία ήταν αποτέλεσμα και της πίεσης που δέχονταν το τελευταίο διάστημα, κυρίως από αραβικές και γειτονικές χώρες, αλλά και από την Ε.Ε., καθώς κατηγορούνταν ότι λειτουργούν εις βάρος της πορείας ανασυγκρότησης της χώρας, ότι υπηρετούν δυνάμεις που επιδιώκουν τον διαμελισμό της Συρίας και χρησιμοποιούνται ως μοχλός του Ιράν για την αποκατάσταση της επιρροής του στην περιοχή.
Το SDF, με τη συμφωνία αυτή, ελπίζει ότι θα εξασφαλίσει ότι τουλάχιστον άμεσα δεν θα δεχθεί επίθεση από την Τουρκία, καθώς κάτι τέτοιο θα τορπίλιζε όλη τη διαδικασία.
Παρά την εντύπωση που δόθηκε αρχικά ότι το SDF εντάσσεται στον κυβερνητικό στρατό, ο οποίος έχει ως κορμό την τζιχαντιστική οργάνωση HTS, ο ίδιος ο Μαζλούμ Αμπντί δήλωσε μεν ότι αποδέχεται τον Αλ Σαράα ως πρόεδρο, τη μία σημαία, την εδαφική ακεραιότητα και τον ενιαίο στρατό, διευκρίνισε όμως ότι οι δυνάμεις του θα ενταχθούν στο Υπουργείο Άμυνας μόνο εφόσον έχουν λόγο στη διαμόρφωση της πολιτικής και των αποφάσεων. Ουσιαστικά μιλά για ένταξη των δυνάμεων του SDF και όχι για αφομοίωσή τους ή, πολύ περισσότερο, για διάλυσή τους.
Ο Μ. Αμπντί δήλωσε επίσης ότι «ορισμένες κυβερνητικές εξουσίες θα πρέπει να κατανεμηθούν στις περιφέρειες, όχι μόνο στο SDF» και ότι «τα κουρδικά πολιτικά και πολιτιστικά δικαιώματα πρέπει να διασφαλιστούν κατά τη σύνταξη του συντάγματος, συμπεριλαμβανομένων των ζητημάτων της γλώσσας και της περιφερειακής διακυβέρνησης» στέλνοντας το μήνυμα ότι δεν επίκειται κατάργηση της αυτόνομης περιοχής.
Όσον αφορά τον έλεγχο των περιοχών που αποτελούν σήμερα την αυτόνομη κουρδική περιοχή, το SDF υποστηρίζει ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις της HTS δεν θα εισέλθουν στο έδαφός της, αλλά θα αναλάβουν μόνο τα σημεία διέλευσης των συνόρων. Παράλληλα, δεν θα υπάρξει κάποια άλλη αλλαγή, πέρα από μια πιθανή συμμετοχή της κυβέρνησης της Δαμασκού στη φύλαξη των φυλακών όπου κρατούνται οι μαχητές του ISIS.
