Άγνωστα στην επιστήμη πλάσματα που μοιάζουν να έρχονται από άλλο πλανήτη ανακαλύφθηκαν σε μια αχανή έκταση του Ειρηνικού όπου σχεδιάζονται αμφιλεγόμενες εξορύξεις ανοιχτής θάλασσας.
Ένα θαλάσσιο αγγούρι με ζωηρό ροζ χρώμα, το οποίο οι ερευνητές βάφτισαν χαϊδευτικά «γουρουνάκι της Barbie», είναι ένα από τα ζώα που φωτογραφήθηκαν σε βάθος 4-5 χιλιάδων μέτρων στη λεγόμενη «Ζώνη Κλάριον-Κλίπερτον», η οποία έχει έκταση 4,5 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Το γουρουνάκι της Μπάρμπι ανήκει στην ομάδα των ολοθούριων, ζώων που οι περισσότεροι γνωρίζουν ως θαλάσσια αγγούρια. Πιθανώς πρόκειται για άγνωστο είδος του γένους Amperima, συγγενικό με ένα άλλο, ασπριδερό είδος που εντοπίστηκε σε διαφορετική περιοχή.
Το χαϊδευτικό του όνομα προτάθηκε από την Μπέτανι Φλέμινγκ, διδακτορική φοιτήτρια του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, η οποία παρακολούθησε την ταινία Barbie μαζί με τους συναδέλφους της στη διάρκεια πτήσης προς την Κόστα Ρίκα.
«Μπορούμε να υποθέσουμε ότι πολλά από αυτά τα είδη είναι νέα στην επιστήμη» δήλωσε στο IFLScience ο Ρίγκαν Ντρέναν του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, το οποίο συμμετείχε στην αποστολή που οργάνωσε το βρετανικό Εθνικό Κέντρο Ωκεανογραφίας.
Δεδομένου ότι σε αυτά τα βάθη υπάρχει ελάχιστη διαθέσιμη τροφή, η πυκνότητα των ζώων σε αυτό το αχανές οικοσύστημα είναι πολύ χαμηλή, επισήμανε ο ερευνητής.
Τα θαλάσσια αγγούρια, όπως και τα περισσότερα άλλα ζώα που ζουν στον πυθμένα των ωκεανών, εξαρτώνται για την επιβίωσή τους από το λεγόμενο «θαλάσσιο χιόνι», οργανικά σωματίδια που πέφτουν στον βυθό.
Ακόμα, οι ερευνητές εντόπισαν ένα ψάρι-γρεναδιέρο, ένα από τα ελάχιστα σπονδυλωτά ζώα που μπορούν να αντέξουν τις ακραίες πιέσεις σε αυτά τα βάθη.
Αυτός ο «γρεναδιέρος» είναι ένα από τα ελάχιστα ψάρια που αντέχουν την πίεση σε βάθος 5.000 μέτρων (#NHMDeepSea Group, Natural History Museum, UK)
Η ερευνητική αποστολή είχε στόχο να καταγράψει τη βιοποικιλότητα της Ζώνης Κλάριον-Κλίπερτον πριν δοθεί το πράσινο φως για ορυχεία στο βυθό.
Η περιοχή αυτή του Ειρηνικού είναι πλούσια σε «πολυμεταλλικούς κονδύλους», σχηματισμούς σε μέγεθος και σχήμα πατάτας που περιέχουν μέταλλα όπως το μαγγάνιο, το κοβάλτιο και το νικέλιο.
Αρκετές χώρες έχουν ζητήσει την επιβολή μορατόριουμ στις εξορύξεις ανοιχτής θάλασσας, καθώς επιστήμονες και περιβαλλοντικές οργανώσεις προειδοποιούν για περιβαλλοντικές βλάβες και καταστροφή ωκεάνιων συστημάτων που δεν έχουν ακόμα εξερευνηθεί.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι τα ορυχεία στον βυθό είναι απαραίτητο βήμα προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες για μέταλλα που θα τροφοδοτήσουν την πράσινη μετάβαση, όπως μέταλλα που χρησιμοποιούνται σε μπαταρίες ή ανεμογεννήτριες.
Ένα άλλο, διάφανο θαλάσσιο αγγούρι της Ζώνης Κλάριον-Κλίπερτον (#NHMDeepSea Group, Natural History Museum, UK)
Υποστηρίζουν επίσης ότι τα ορυχεία στον βυθό θα είχαν μικρότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις από ό,τι τα ορυχεία στην ξηρά, και επιπλέον θα έλυναν τα προβλήματα εφοδιασμού που προκύπτουν όταν μια χώρα μονοπωλεί την παραγωγή συγκεκριμένων μετάλλων.
Τον Ιανουάριο, η Νορβηγία έγινε η πρώτη χώρα του κόσμου που έδωσε πράσινο φως για εξορύξεις ανοιχτής θάλασσας εντός των χωρικών υδάτων της, αν και η κυβέρνηση διαβεβαίωσε ότι θα επιβάλλει αυστηρά περιβαλλοντικά κριτήρια.
Όσον αφορά τις εξορύξεις σε διεθνή ύδατα, συμπεριλαμβανομένης της Ζώνης Κλάριον-Κλίπερτον, η απόφαση αναμένεται το 2025 από τον αρμόδιο οργανισμό του ΟΗΕ, τη Διεθνή Αρχή Θαλάσσιων Βυθών.
Περισσότερες από 30 χώρες έχουν ζητήσει απαγόρευση της πρακτικής.
