Ανεξήγητη εξακολουθεί να παραμένει στη συνείδηση των πολιτών και των περισσότερων πιστών, η στάση της Πολιτείας και της Εκκλησίας κατά τη διάρκεια του εορτασμού των Θεοφανείων 2021 στην Ελλάδα.
Ξεκάθαρα απαγορευτικό ήταν το ΦΕΚ της Κοινής Υπουργικής Απόφασης που δημοσιεύτηκε στις 2 Ιανουαρίου, χωρίς τη ρίψη του του Τιμίου Σταυρού στη θάλασσα και κλειστές τις εκκλησίες για τους πιστούς την ημέρα των Θεοφανίων.
Ξεκάθαρη ήταν επίσης και η απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου διαχωρίζοντας τη θέση της αποφασίζοντας τη λειτουργία εκκλησιών, με όρους και προϋποθέσεις όπως εκείνες που τηρήθηκαν την ημέρα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Ξεκάθαρα απογοητευτική ήταν η εικόνα με όσα διαδραματίστηκαν σε αυτή τη σημαντική εορτή της Χριστιανοσύνης, γι’ αυτό οι κρίσεις, τα σχόλια και τα συμπεράσματα είναι προφανή και επιβεβλημένα.
Οι μισόκλειστες εκκλησίες, οι ρίψεις του Σταυρού σε διάφορα σημεία και η ζωντανή σύνδεση θρησκευτικών εκδηλώσεων, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αρκετοί είναι εκείνοι που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο ιός δεν μεταδίδεται στις εκκλησίες.
Μπορεί οι ειδικοί επιστήμονες να κρούουν καθημερινά τον κώδωνα του κινδύνου και να ενημερώνουν ότι όλες οι συναθροίσεις αποτελούν εστίες μετάδοσης, όμως υπάρχουν πολίτες, πιστοί, ακόμη και Ιεράρχες, που συνεχίζουν να αγνοούν τις προειδοποιήσεις, βάζοντας σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία και σε μεγάλους μπελάδες την κοινωνία.
Μπορεί η Ελληνική Πολιτεία να πήρε απόφαση να μείνουν τα Θεοφάνια κλειστές οι εκκλησίες, αλλά οι Ιεράρχες είχαν διαφορετική άποψη. Εφόσον οι κληρικοί, οι οποίοι δικαίως πληρώνονται από το Δημόσιο, δεν πειθάρχησαν στον νόμο της Πολιτείας, ποιος εγγυάται αύριο – μεθαύριο με την ίδια λογική ότι ο Εμπορικός Σύλλογος της πόλης δεν θα πάρει απόφαση να ανοίξουν τα καταστήματα;
Σε μία τέτοια περίπτωση πώς θα αντιδράσει η Πολιτεία; Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί θα τηρήσουν την ίδια στάση ανοχής, όπως συνέβη με τις εκκλησίες; Η κοινωνία μαζί με την Πολιτεία πορεύονται πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί. Από τη μια το χάος που μπορεί να οδηγηθούν από μία ανεξέλεγκτη υγειονομική κρίση και από την άλλη η πειθαρχία που απαιτείται για τη δημιουργία ασπίδας προστασίας στον αόρατο εχθρό κορωνοϊό.
Όλα κρέμονται από μία λεπτή κλωστή, έτσι λένε κάθε μέρα οι ειδικοί και δεν ισχύουν βέβαια αυτά που λένε οι λίγοι αρνητές του κορωνοϊού ότι για τη σημερινή κατάσταση ευθύνονται οι δημοσιογράφοι και τα Μ.Μ.Ε.
Δεν πρέπει να οδηγηθούμε σε σημείο όσοι τηρούν τα μέτρα με θρησκευτική ευλάβεια να θεωρηθούν «κουτοί», γιατί είναι βέβαιο ότι η ελληνική κοινωνία έχει σταθεί όρθια στηριζόμενη στην υπευθυνότητα της πλειοψηφίας των πολιτών.
Από την αρχή της πανδημίας η ελληνική Πολιτεία έδειξε ότι νοιάζεται για τους πολίτες και τη Δημόσια Υγεία. Το στοίχημα, ειδικά τώρα που βρισκόμαστε στο κρισιμότατο σημείο του εμβολιασμού, πρέπει να κερδηθεί και αυτό θα κριθεί όχι από την πειθαρχία που επιβάλλουν οι έλεγχοι και οι βεβαιώσεις παραβάσεων, αλλά από την πειθαρχία της ατομικής συνείδησης.
Ό γέγονε γέγονε: η Πολιτεία έκανε λάθος να επιβάλει το μέτρο για κλειστές εκκλησίες την ημέρα των Θεοφανίων, χωρίς να διαβουλευτεί και να έχει δεδομένη τη σύμφωνη γνώμη της Εκκλησίας. Δίκαια ή άδικα η επιβολή του μέτρου έγινε νόμος και ο σεβασμός της τήρησης του από την εκκλησία έπρεπε να θεωρείται δεδομένος.
Μετά από τα παραπάνω και όσα συνέβησαν σε διάφορες εκκλησίες την ημέρα του εορτασμού των Θεοφανίων γίναμε όλοι μάρτυρες μιας κωμικοτραγικής κατάστασης, ασυνεννοησίας και διάστασης των κορυφαίων θεσμών της χώρας, που εξέθεσε το κύρος και της Πολιτείας και της Εκκλησίας.