Τελευταία ημερολογιακή ημέρα του Φεβρουαρίου και του χειμώνα, αλλά και πιθανότατη απαρχή αόρατων για την ώρα πολιτικών εξελίξεων, αλλά και πιθανολογούμενων, για πολλούς περισσότερο υποψιασμένους. Παρασκευή, ημέρα πανελλαδικής κινητοποίησης για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, εντός και εκτός της εθνικής γεωγραφικής επικράτειας, κατεβαίνω μεσημεριάτικα στο κέντρο του Ηρακλείου. Δύσκολη η προσπέλασή του, πλημμυρισμένοι από όλες τις ηλικίες οι δρόμοι και οι γνωστές πλατείες. Εντυπωσιάζει η παρουσία στην εκδήλωση της νέας γενιάς. Η οργή του κόσμου εύκολα εμφανής, αλλά και οι αθέατοι και απόκρυφοι σκοποί μεγάλης μερίδας πολιτών και των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Φοβάμαι, ότι η υποκρισία ζει και βασιλεύει παντού, γιατί πέρα από την απώλεια τόσων αθώων ψυχών, αναδύονται ταυτόχρονα πλήθη ερωτηματικών. Πόσοι από αυτούς που έχουν κατεβεί σήμερα στους δρόμους και στις πλατείες, από εκείνους που απεργούν, είναι σε θέση να αποδεχθούν να εισαχθεί επιτέλους, να γίνει θεσμός παντού το καθεστώς της άτεγκτης και αυστηρής αξιολόγησης όλων και κυρίως στον χρονίως πάσχοντα και ευαίσθητο δημόσιο τομέα της χώρας; Κι’ αυτό γιατί πολλάκις έρχονται στην επιφάνεια παρεμφερείς αστοχίες υπαλλήλων διαφόρων υπηρεσιών οι οποίοι κατέχουν κάποια καίρια θέση χωρίς συνεχιζόμενη αξιολόγηση. Πόση υποκρισία, λοιπόν, αποκρύπτεται πίσω από δηλώσεις, ανακοινώσεις και σκηνοθεσίες γεγονότων με αφορμή την απύθμενη τραγωδία τόσων οικογενειών; Πόση αλήθεια χωράει μέσα στο δίκαιο αίτημα να αλλάξει κάποτε επί τα βελτίω ο κρατικός μας μηχανισμός, όταν οι σημαιοφόροι και ακραιφνείς οπαδοί της χρόνιας αναξιοκρατίας, προσπαθούν απεγνωσμένα να κρατήσουν αλώβητα και ανέγγιχτα τα κεκτημένα τους, κατατρώγοντας το σώμα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας; Η λέξη ‘αξιολόγηση’ είναι δυστυχώς μη διαπραγματεύσιμη, βδελυρή και απορριπτέα από μεγάλη μερίδα πολιτών και κάποιων δήθεν προοδευτικών πολιτικών, όπως αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται, σχηματισμών.
Ας αγανακτήσουν λοιπόν πρώτα όλοι με την άδικη απώλεια εκείνων των νέων μας, ας έρθουν αντιμέτωποι με τις όποιες κυβερνητικές επιλογές και πιθανές αστοχίες της, ας απαιτήσουν δυναμικά την πολυπόθητη δικαιοσύνη, αλλά ταυτόχρονα οι αγανακτισμένοι ας αναλογισθούν και τις δικές τους διαχρονικές ευθύνες και απόψεις! Ωστόσο, ας μην είμαστε αφελείς, κάτι τέτοιο ή κάποια μορφή αυτοκριτικής δεν προοιωνίζεται ούτε κατά διάνοια για την ώρα, από πολίτες και πολιτικούς, και αποτελεί μάλλον μακρυνή και ονειρική πιθανότητα, μέχρι που να φτάσουμε όλοι σε εκείνο το σημείο, πέρα από το οποίο δεν θα υφίσταται, ούτε θα υπάρχει συνέχεια. Όμως για την ώρα, εκείνη η μοιραία σύγκρουση του 2023, φαίνεται πως ξεκίνησε να οδηγεί το τραίνο της πολιτικής σε αχαρτογράφητα λιβάδια και σε ένα καθεστώς πλήρους αβεβαιότητας για το τι συγκεκριμένα μέλει γενέσθαι από εκείνη τη σημαδιακή Παρασκευή και μετά. Την ημερολογιακή άνοιξη που ήδη έχει αρχίσει ελπιδοφόρα!