H είδηση που αναπαράχθηκε με τεράστια ταχύτητα στα social media έλεγε “αθώος ο πατήρ Αντώνιος”.
Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες, μόνο με τον τίτλο, έγινε παντιέρα στους “τοίχους” εκατοντάδων ανθρώπων, οι οποίοι μάλιστα ήταν κανόνα και αρκούντως επιθετικοί. Πανηγύριζαν δηλαδή για την αθωότητα του πατρός Αντωνίου, μιλώντας για σκευωρία εις βάρος του. Από ποιους και γιατί άραγε; Από την κυβέρνηση, από την νέα τάξη πραγμάτων που πολεμάει την ορθοδοξία, από κάποιες σκιώδεις ΜΚΟ που θέλουν το κακό του, από τους Ιλουμινάτι; Μικρή σημασία έχει για εκείνους που τον υπερασπίζονται.
Μικρή σημασία έχει για τους ίδιους και η αληθινή διάσταση της είδησης. Που είναι η εξής:
Μια από τις πολλές δίκες στις οποίες είναι κατηγορούμενος ο πατέρας Αντώνιος, αφορούσε την ηθική αυτουργία σε υπόθεση βαριάς σωματικής βλάβης σε βάρος ανηλίκων. Βασικοί κατηγορούμενοι ήταν δύο στελεχη της “Κιβωτού του Κόσμου” που εργαζόταν στην δομή της Πωγωνιανής και οι καταγγέλοντες, τρία παιδιά τρόφιμοι της συγκεκριμένης δομής. Ο πατήρ Αντώνιος ως επικεφαλής της “Κιβωτού” συμπεριελήφθη στο κατηγορητήριο.
Κατά τη διάρκεια της δίκης, τα παιδιά πήραν πίσω τις καταγγελίες και ως εκ τούτου το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ιωαννίνων αθώωσε όλους τους κατηγορούμενους.
Αυτή είναι μέχρι στιγμής η αθώωση του πατρός Αντωνίου.
Ο οποίος εντωμεταξύ έχει καταδικαστεί πρωτόδικα σε δίκη στην Αθήνα, για καταγγελίες παιδιών για σωματική κακοποίηση στη δομή του Βόλου και έχει ασκήσει έφεση.
Εκκρεμούν δίκες για σεξουαλική κακοποίηση και παράνομη διακίνηση χρήματος.
Μπορεί πράγματι ο πατέρας Αντώνιος να αθωωθεί για όλες τις κατηγορίες και για όλες τις δίκες; Ακόμα κι αν δεν είναι το πιθανότερο, ασφαλώς μπορεί. Προς το παρόν έχει αθωωθεί πάντως μόνο σε μία, έχει καταδικαστεί πρωτόδικα σε άλλη και περιμένει τις υπόλοιπες, πολύ σοβαρές δίκες.
Άρα το βασικό ερώτημα εν προκειμένω δεν αφορά στην ενοχή ή όχι του συγκεκριμένου ανθρώπου.
Το βασικό ερώτημα αφορά στην βιασύνη/ανάγκη ορισμένων να τον αθωώσουν. Μιλάμε για υπόθεση στην οποία εμπλέκονται παιδιά. Κι όμως, ούτε αυτό βοηθά στην διατήρηση μιας μίνιμουμ επιφύλαξης. Όχι. Ο πατήρ Αντώνιος είναι αθώος και όσοι τον κυνηγάνε εγκάθετοι και λαμόγια.
Όταν δεν πρόκειται για απλή επιπολαιότητα (αναπαραγωγή μιας πιασάρικης είδησης χωρίς ιδιαίτερη σκέψη), πρόκειται για έναν συνδυασμό θρησκευτικού φανατισμού και ανισυστημικού ανορθολογισμού που καταλήγει στο – διαχρονικό και ταιριαστό στα πάντα – συμπέρασμα ότι όλα είναι στημένα!
Θα μπορούσαμε να το προσπεράσουμε σαν κάτι γραφικό και ακίνδυνο, πλην όμως αυτός ακριβώς ο συνδυασμός, του θρησκευτικού φανατισμού και του αντισυστημικού, ανορθολογικού λαϊκισμού εξελίσσετται με μεγάλες ταχύτητες σε κυρίαρχη κοινωνική τάση παγκοσμίως.
Αλλά ας μην μπούμε τώρα σε ανάλυση της διεθνούς πολιτικής σκηνής και ας αρκεστούμε στην ουσία του προβλήματος εδώ, που ξεπερνά εντέλει και την ίδια την “Κιβωτό”: διότι η ανυπαρξία κεντρικού και ολοκληρωμένου πλαισίου κοινωνικής πολιτικής από την πολιτεία είναι εκείνη που επιτρέπει σε διαφόρων ειδών “φιλανθρωπίες” να παίζουν αυτόν τον ρόλο.
Τα ΜΜΕ που ψοφάνε για “αγίους” σκιαγραφούν τα προφίλ όσων ηγούνται παρόμοιων προσπαθειών με απολύτως επιφανειακό και προκάτ τρόπο.
Μόνο που προτού αποθεώσουμε τον κάθε πατέρα Αντώνιο, οφείλουμε ως δημοσιογράφοι να αναρωτηθούμε γιατί και πώς δημιουργήθηκε η ανάγκη ύπαρξης της “Κιβωτού”.
Και αν αποτελεί όντως ανάγκη ή αποτελεί στάχτη στα μάτια για να αποπροσανατολιζόμαστε από την ανυπαρξία μιας σύγχρονης αντίληψης για την κοινωνική πολιτική που θα λαμβάνει υπόψην της την επιστήμη και όλα τα σημερινά δεδομένα, θα απαντά σε αληθινά προβλήματα και δεν θα επαφίεται στην καλοσύνη των ξένων και στα παλιακά σχήματα του φιλάνθρωπου “πατερούλη” και των “ντικενσιανών” ιδρυμάτων;
Τα παραπάνω μάλλον θα έπρεπε να μας απασχολούν περισσότερο από την παραπλανητική και πρόωρη συζήτηση για την αθωότητα του πατρός Αντωνίου.
Διότι ξέρετε, ακόμα κι αν όντως αθωωθεί, αφενός αυτό δεν σημαίνει ότι η “Κιβωτός” δεν είναι προβληματική έτσι κι αλλιώς και αφετέρου, όσο δεν αλλάζει το σχήμα της κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα, τόσο παραμένει ορατός ο κίνδυνος ο επόμενος κατηγορούμενος να μην είναι διόλου αθώος – όπως άλλωστε δεν είναι -ακόμα – αθώος συνολικά και ο πατήρ Αντώνιος.
