Απόρθητα εξακολουθούν να παραμένουν τα <<τείχη>>της βίας στην Ελληνική κοινωνία ,σύμφωνα με τα περιστατικά που προκύπτουν από τα αστυνομικά δελτία των τελευταίων ημερών ,οδηγώντας την κοινή γνώμη σε ποίκιλα θλιβερά συμπεράσματα.
Κατά αρχήν οι αποκαλύψεις της ολυμπιονίκης Σοφίας Μπεκατώρου για τον προ εικοσαετίας βιασμό της από παράγοντα της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας ,προκάλεσαν καταιγισμό καταγγελιών για διαχρονικά φαινόμενα σεξουαλικών παρενοχλήσεων από γιατρούς, στελέχη αθλητικών ενώσεων και άλλων προσώπων <<υπεράνω υποψίας>>.
Οι εικόνες που είδαν οι τηλεθεατές να διαδραματίζονται με τον σταθμάρχη του Μετρό να ξυλοκοπείται βάναυσα από δύο νεαρούς που δεν φορούσαν μάσκες ήταν συγκλονιστικές .
Επίσης δυσάρεστη εντύπωση προκάλεσε η προσπάθεια που έγινε μετά την φρικαλέα πράξη τους ,ενός άνδρα του ειδικού φρουρού της Ελληνικής Αστυνομίας ,να παίξει τον ρόλο συνηγόρου υπεράσπισης τους.
Στο κέντρο του Ηρακλείου Κρήτης απέναντι από το Δημαρχείο δύο Δημοτικοί Αστυνομικοί δέχτηκαν αδικαιολόγητα επίθεση από διερχόμενο άνδρα ,κατά την διάρκεια προγραμματισμένης περιπολίας για την εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων ,κατά της διασποράς του κορωνοϊου.
Στο Πανεπιστήμιο Πειραιά αναρτήθηκε από υποστηρικτές της τρομοκρατίας ένα προσβλητικό πανό στην μνήμη του Παύλου Μπακογιάννη ,την ίδια ώρα που η Ελληνική Πολιτεία εόρταζε την ημέρα μνήμης των θυμάτων από την εγκληματική δράση της τρομοκρατίας στην χώρα μας .
Όλα αυτά και το καθένα ξεχωριστά συνθέτουν μια εικόνα που παραπέμπει σε περίοδο ηθικής κρίσης με αβλαβή «παραβατική διέλευση» ,καθόσον την ίδια ώρα οι δράστες νεαροί <<μπαχαλάκηδες >> που είχαν συλληφθεί μετά από μερικές εβδομάδες ερευνών για εξευτελιστική διαπόμπευση του Πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών ,αφέθηκαν ελεύθεροι βάσει της κείμενης νομοθεσίας .
Οι χουλιγκανισμοί ,οι τραμπουκισμοί και οι επιθέσεις θα συνεχίζονται και θα γιγαντώνονται όσο θα υπάρχει η ανοχή και το καθεστώς της ατιμωρησίας.
Δεν είναι μόνο η πολιτική και κοινωνική βία που προκαλείται με δικαιολογία την οικονομική και την υγειονομική κρίση στην Ελλάδα.
Είναι ο φόβος και η ανασφάλεια που προκαλείται από την βία της παραβατικότητας-εγκληματικότητας των ομάδων συμμοριών ,κακοποιών, αλλοδαπών ,ρομά και λοιπών περιθωριακών στοιχείων.
Ειδικά τα πανεπιστήμια που αντί να λειτουργήσουν ως άσυλο διακίνησης ιδεών εξακολουθούν να είναι καταφύγιο παράνομων συμπεριφορών .
Γι’ αυτό θεωρείται ορθή η απόφαση της Κυβέρνησης να προχωρήσει στην εφαρμογή μέτρων ελέγχου εισόδου -εξόδου φοιτητών ,διδασκόντων και εργαζομένων στα Πανεπιστήμια.
Απαραίτητη κρίνεται η δημιουργία μηχανισμού φύλαξης των σχολείων ώστε να εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας στα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Η Ελληνική κοινωνία μέχρι σήμερα δεν αντιδρά αποτελεσματικά εναντίον της βίας ,έχει εθιστεί σε αυτήν και ψάχνει να βρει δικαιολογίες κάθε φορά που ξεσπούν επιθέσεις .
Οφείλει να ενεργοποιηθεί και να μπει μπροστά να μην οπισθοχωρεί παραμένοντας σιωπηλή και αδιάφορη.
Η βία ανεξαρτήτως μορφής ,έντασης ή προέλευσης είναι καταστροφική για την κοινωνία και απολύτως καταδικαστέα.
‘Όποιος νομίζει ότι μπορεί ευκαιριακά να αξιοποιήσει προς όφελος του την βία να είναι βέβαιος ότι στο τέλος θα πληρώσει ο ίδιος το τίμημα.
Η κοινωνία οφείλει να αποδοκιμάσει την βία να ταχθεί κατηγορηματικά απέναντι της.
Η κυβέρνηση έχει μπροστά της πολλά σημαντικά προβλήματα να αντιμετωπίσει ,από την οικονομική ,υγειονομική και την Ελληνοτουρκική κρίση.
Όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνει βήμα πίσω.
Επιβάλλεται να προχωρήσει και να υλοποιήσει πραγματικές μεταρρυθμίσεις.
Να μην υποχωρήσει στις αντιδράσεις των μικροσυντεχνιών και μικρών ή μεγάλων συμφερόντων .
Να καταργήσει το καθεστώς της ατιμωρησίας και με σύμμαχο την κοινωνία την δικαιοσύνη και την αλήθεια ,να γκρεμίσει τα <<τείχη>> της βίας στην Ελλάδα.