Η αναρρίχηση έχει γνωρίσει μεγάλη δημοτικότητα σε όλο τον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Να ευθύνεται άραγε ο Τομ Κρουζ που κόβει την ανάσα σκαρφαλώνοντας στον κόκκινο βράχο του Dead Horse Point της Γιούτα στην ταινία «Mission: Impossible II». Ο Αυστραλός αναρριχητής και φωτογράφος Σάιμον Κάρτερ απαντά, και προτείνει πέντε από τις αγαπημένες του τοποθεσίες αναρρίχησης σε όλο τον κόσμο.
«Έχω δει τόσους πολλούς ανθρώπους να ασχολούνται με την υπαίθρια αναρρίχηση τα τελευταία 20 χρόνια», λέει στο BBC News ο Σάιμον Κάρτερ. «Μεγάλο μέρος οφείλεται στις ταινίες, στον πολλαπλασιασμό των γυμναστηρίων εσωτερικής αναρρίχησης, καθώς και στο ότι η αθλητική αναρρίχηση μπήκε τελικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2020 στην Ιαπωνία».
O κόσμος είναι γεμάτος με πύργους, βράχους, σπήλαια και άλλους εκπληκτικούς σχηματισμούς για ατρόμητες ψυχές που θέλουν να δοκιμάσουν τα όριά τους. Πολλές από τις σπουδαιότερες τοποθεσίες αναρρίχησης συγκεντρώνονται στο «The Art of Climbing», το νέο βιβλίο του Κάρτερ, ο οποίος στη συνέχεια ξεχωρίζει πέντε από τις πιο όμορφες και αγαπημένες του – ανάμεσά τους και μία ελληνική.
Οι πυλώνες της Χερσονήσου Τάσμαν, Αυστραλία
Λίγα μέρη δίνουν την αίσθηση της «άκρης του κόσμου», όπως η Χερσόνησος Τάσμαν στη νοτιοανατολική Τασμανία της Αυστραλίας, με τις γιγάντιες στήλες από δολερίτη της Ιουράσιας περιόδου να προεξέχουν έως και 300 μέτρα από τη θάλασσα, στην άγρια ακτογραμμή.
Τρεις από αυτούς είναι οι πιο διάσημοι: «Το Totem Pole, το Moai και το Pole Dancer είναι επιλογές μόνο για έμπειρους ορειβάτες», εξηγεί ο Κάρτερ. «Όλες απαιτούν τουλάχιστον δύο ώρες πεζοπορίας και ένα ραπέλ για να φτάσετε στους πυλώνες. Το Moai των 22 μέτρων είναι μια αρκετά περιπετειώδης εκδρομή. Το Pole Dancer των 40 μέτρων απαιτεί τουλάχιστον πέντε ώρες πεζοπορίας και δύο ραπέλ για να φτάσετε στη βάση του». Το Totem Pole, συνολικού ύψους 65 μέτρων και πλάτους μόνο περίπου 4 μέτρων στη βάση του, είναι μια πολύ απαιτητική αναρρίχηση από τεχνικής άποψης. «Είναι σαν ένα μεγάλο σπίρτο – ένα απίστευτο πράγμα που προεξέχει από τον ωκεανό».
Κάλυμνος και Τέλενδος, Ελλάδα
Η Κάλυμνος δεν είναι τόσο γνωστή στους ξένους παραθεριστές όσο η Κρήτη, η Κέρκυρα, η Σαντορίνη ή η Μύκονος, αλλά στους κύκλους των αναρριχητών είναι θρυλική. «Είναι ένα βραχώδες νησί και αισθητικά σίγουρα δεν είναι το πιο όμορφο από τα ελληνικά νησιά. Αλλά για τους αναρριχητές είναι ένας παράδεισος, με βράχους, γκρεμούς και σπηλιές παντού», λέει ο Κάρτερ. «Είναι ίσως ο πιο δημοφιλής αναρριχητικός προορισμός στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Πρέπει να υπάρχουν πάνω από 4.000 μεμονωμένες διαδρομές αναρρίχησης στους ασβεστολιθικούς βράχους που βρίσκονται διάσπαρτοι σε όλη την Κάλυμνο και στη γειτονική Τέλενδο. Το εύρος δυσκολίας καλύπτει κάθε βαθμό, από τις πιο εύκολες αναρριχήσεις μέχρι τις απίστευτα δύσκολες – υπάρχει πραγματικά κάτι για όλους».
Μεταξύ των πιο αξιόλογων και απαιτητικών αναρριχητικών εμπειριών είναι η Κρυστάλλινη Σπηλιά (φωτογραφία) στην Τέλενδο. «Είναι μια μεγάλη, σκληρή, τεχνική ανάβαση αντοχής. Χρειάζεστε ένα σχοινί 100 μέτρων για να την κάνετε, επειδή η σπηλιά είναι τόσο ψηλή – όταν φτάσετε στην κορυφή της, χρειάζεστε αρκετό σχοινί για να κατεβείτε και να επιστρέψετε στο έδαφος. Είναι ένα εξαιρετικό μέρος».
Πολιτειακό Πάρκο Smith Rocks, ΗΠΑ
Το Πολιτειακό Πάρκο Smith Rocks στο Όρεγκον των ΗΠΑ αναγνωρίζεται ευρέως ως η γενέτειρα της σύγχρονης αμερικανικής αθλητικής αναρρίχησης, στις δεκαετίες του 1960 και του 1970. «Οι απότομοι, καθαροί τοίχοι δεν είχαν ρωγμές ή προεξοχές, οπότε οι αναρριχητές άρχισαν να εξοπλίζουν τις διαδρομές με μόνιμα στερεωμένα καρφιά ασφαλείας. Έτσι μπορούσαν να επικεντρωθούν στην αναρρίχηση ως γυμναστική, η οποία έγινε γνωστή ως “αθλητική αναρρίχηση” και απογειώθηκε σε όλη τη χώρα», λέει ο Κάρτερ.
«Το Smith Rocks είναι ένα μέρος που προκαλεί δέος. Το διασχίζει ο ποταμός Crooked River. Είναι μια μικρή όαση στη μέση της υπαίθρου, με αυτούς τους ωραίους πορτοκαλί τόφφους (σ.σ. πυροκλαστικό πέτρωμα που προέρχεται από υλικά που εκτινάσσονται από τα ηφαίστεια) για αναρρίχηση. Ανάμεσά τους, οι The Smith Rock Group, The Christian Brothers, The Dihedrals, Aggro Gully και Monkey Face (φωτογραφία). Σου δίνει μια αίσθηση Άγριας Δύσης».
Les Calanques, Γαλλία
Υπάρχει πολύς ασβεστόλιθος με άφθονες ευκαιρίες για αναρρίχηση κατά μήκος της νότιας ακτής της Γαλλίας, αλλά το Εθνικό Πάρκο Calanques, έξω από τη Μασσαλία, είναι το επίκεντρο που προσελκύει αναρριχητές από όλο τον κόσμο. «Οι Γάλλοι ορειβάτες στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν ο καιρός ήταν κακός στα βουνά, πήγαιναν εκεί για να βελτιώσουν τις τεχνικές τους δεξιότητες. Οπότε υπάρχουν εκπληκτικές παραδοσιακές αναρριχήσεις, όπως η Arête de Marseille, μια κλασική, εύκολη διαδρομή για έμπειρους αναρριχητές στον σχηματισμό La Grande Candelle με θέα τη Μεσόγειο».
Υπάρχουν 26 calanques (βραχώδεις κολπίσκοι) στο πάρκο των 520 τετραγωνικών χιλιομέτρων. «Οι αναρριχητές μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα σε μερικές από τις μεγάλες, παλιές, παραδοσιακές αναρριχήσεις ή δύσκολες σύγχρονες αθλητικές αναρριχήσεις σε προεξοχές και σπηλιές», λέει ο Κάρτερ. «Η αναρρίχηση είναι εύκολη έως μέτρια, με κάποια πιο δύσκολα πράγματα. Υπάρχει κάτι για όλους. Ο ασβεστόλιθος εδώ είναι τόσο όμορφος. Ορισμένες από τις διαδρομές ξεκινούν από μικρές παραλίες».
Κόλπος Χα Λονγκ, Βιετνάμ
Ο Κόλπος Χα Λονγκ, Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, είναι μια πανέμορφη περιοχή στο βορειοανατολικό Βιετνάμ με περισσότερα από 2.000 καρστ από ασβεστόλιθο να ξεπροβάλλουν από τον ωκεανό, και ορισμένα από αυτά να φτάνουν τα 400 μέτρα. Το Κατ Μπα, το μεγαλύτερο νησί του κόλπου, είναι ο κύριος κόμβος για τους αναρριχητές, με τα τραχιά βουνά του Εθνικού Πάρκου Κατ Μπα και τον δημοφιλή βράχο Butterfly Wall.
Οι αναρριχήσεις εδώ δεν είναι ιδανικές για αρχάριους. «Δεν μπορείς να κάνεις πολλά ως αρχάριος εκεί – είναι για έμπειρους αναρριχητές», λέει ο Κάρτερ, που ξεχωρίζει το The Face και το Turtle Cave (φωτογραφία) ως δύο αγαπημένες αναρριχήσεις σε κοντινή απόσταση από το Κατ Μπα. «Το The Face είναι ένας τεράστιος τοίχος από ασβεστόλιθο, ο οποίος μοιάζει σαν να έχει στάξει κερί στην πρόσοψη του βράχου. Η αναρρίχησή του είναι μια ασυνήθιστη εμπειρία. Αλλά η κορυφαία πρόκληση που προσφέρει η περιοχή είναι το «deep-water soloing», όπου μπορείτε απλά να βγείτε από τη βάρκα και να σκαρφαλώσετε χωρίς σχοινί – μόνο εσείς, ο βράχος και ο ωκεανός ως “δίχτυ ασφαλείας”». Όπως ακριβώς στο Turtle Cave, όπου οι αναρριχητές σκαρφαλώνουν στο χείλος μιας σπηλιάς 10 μέτρα πάνω από τον ωκεανό, χωρίς να χρησιμοποιήσουν σχοινί.
