Μια κινέζικη παροιμία λέει «τα παιδιά σου να τα χαίρεσαι, τα παιδιά τους να τα χαίρονται», εννοώντας ότι η ευθύνη των παιδιών ανήκει στους γονείς και στους κηδεμόνες και ταυτόχρονα ότι η τεκνοποίηση αποτελεί επιλογή με συναίσθηση του καθήκοντος της προστασίας και την ανατροφής. Ωστόσο, είναι άλλο αυτό και διαφορετικό να θεωρούμε τα παιδιά μας ιδιοκτησιακό στοιχείο μας που μπορούμε να κάνουμε ότι μας κατέβει στο κεφάλι. Από το να τα έχουμε στα μπροστινά καθίσματα στο αυτοκίνητο ή να ξενυχτάνε μαζί μας σε δημόσιους ή μέσα στο σπίτι μας εν μέσω ποτών και τσιγάρων, έως να εκθέτουμε σε κίνδυνο τη υγεία τους μεσούσης της πανδημίας και να υπονομεύουμε τη μόρφωσή τους μην επιτρέποντάς τους να πάνε στο σχολείο γιατί αρνούμαστε τα test, τον ιό, τους ελέγχους κοκ.
Αυτό το τελευταίο φαινόμενο έχει πάρει διαστάσεις που ήδη έχουν ολέθριες συνέπιες για τα παιδιά και την εξέλιξή τους. Εκτός του γεγονότος ότι οι γονείς τους υποστηρίζουν αντιεπιστημονικές θεωρίες και αντικοινωνικές συμπεριφορές, στερούν από τα βλαστάρια τους το αγαθό της εκπαίδευσης, αποκόπτοντάς τα από τον βασικό εξωοικογενειακό πυλώνα κοινωνικοποίησης και απόκτησης παιδείας. Και δυστυχώς τα παραδείγματα είναι πολλά. Τρεις μαθητές, λόγου χάρη, έχασαν πέρσι την σχολική χρονιά στη Δράμα γιατί επηρεασμένοι από το οικογενειακό τους περιβάλλον που δεν ήθελε τη διενέργεια των self tests. Μέσω της τηλεόρασης και του διαδικτύου έχουμε γίνει όλοι μάρτυρες ανορθολογικών διαμαρτυριών, που ποικίλλουν ανάλογα με την προσωπικότητα και τις στοχεύσεις του κάθε αρνητή γονιού.
Σε αυτό το σημείο η στάση της επίσημης Πολιτείας είναι κομβική, αφού μια οργανωμένη κοινωνία οφείλει να μεριμνά για την καλύτερη λειτουργία της μέσω των θεσμών. Αυτό συνέβη πρόσφατα στην Αλιστράτη Σερρών με την παρέμβαση εισαγγελέα για την περίπτωση μιας οικογένειας που οι γονείς είναι αρνητές των self tests και της μάσκας και δεν έχουν στείλει τα παιδιά τους από την αρχή της χρονιάς ούτε μια μέρα στο σχολείο. Και όχι μόνον αυτό, αλλά με τέτοιες συμπεριφορές πολλοί γονείς απειλούνται και δυστυχώς που το γράφουμε, δικαίως, με αφαίρεση γονικής μέριμνας και επιμέλειας των τέκνων τους, λόγω της άρνησής τους να συμμορφωθούν στα μέτρα κατά της πανδημίας.
Το ερώτημα που τίθεται εύλογα είναι: μα πρέπει να φτάσουμε ως εκεί;. Αυτό οφείλουν πρωτίστως να το απαντήσουν οι αρνητές γονείς και κυρίως να σκεφτούν ότι ακόμα κι αν η πανδημία είναι «αποτέλεσμα» όλων αυτών των συνωμοσιολογικών θεωριών που επικαλούνται, η υγεία των παιδιών τους πρέπει να είναι το θεμελιώδες τους μέλημα. Όποιος είδε την εκπομπή «Αυτοψία» με τον Αντώνη Σρόιτερ στην τηλεόραση του Alpha το βράδυ της Πέμπτης 11 Νοεμβρίου, θα μπορούσε να καταλάβει τους κινδύνους που διατρέχουν όσοι δεν πιστεύουν στον ιό ή έχουν μια «ελαφρά» θεώρηση για την πανδημία. Οι μαρτυρίες των αρνητών που νόσησαν ήταν συγκλονιστικές.
Ένας λόγος, λοιπόν, παραπάνω, όταν αφορά στα παιδιά μας. Γιατί όπως είναι και ο τίτλος του άρθρου μας, τα παιδιά μας δεν μας ανήκουν ιδιοκτησιακά. Όσοι είμαστε γονείς ή κηδεμόνες έχουμε καθήκον να τα αναθρέψουμε και να τα αντιμετωπίσουμε ως την επόμενη γενιά πολιτών που θα πάρει στα χέρια την τύχη της χώρας, της Ευρώπης και του κόσμου…