«Εγώ ούτε που είχα πιάσει ποτέ στα χέρια μου κάτι τέτοιο. Ήταν η πιο περίεργη συσκευή που επισκεύασα. Όμως η νεολαία ενδιαφέρεται για κάτι τέτοια και διασκεδάζει με αυτά. Ένας πιτσιρίκος, γύρω στα 14, πρόλαβε και είπε “το θέλω εγώ” και έτσι το πήρε» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Γελάρδος.
Μάλιστα, δεν πρόκειται για το μοναδικό αντικείμενο που εκτιμά η νεολαία του νησιού, αφού δεν είναι λίγες οι φορές που ο κ. Γελάρδος βρίσκει τάμπλετ, λάπτοπ και κινητά τηλέφωνα στα σημεία ανακύκλωσης ηλεκτρικών συσκευών του νησιού, τα επισκευάζει και τα χαρίζει σε όσους εκδηλώνουν ενδιαφέρον! «Ένας μικρός σε ηλικία δεν ενδιαφέρεται για έναν φούρνο μικροκυμάτων αλλά ένα τάμπλετ ή ένα κινητό μπορεί να τον κάνει πολύ χαρούμενο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πώς ξεκίνησαν όλα
Στο ερώτημα «πώς ξεκίνησαν όλα», ο ίδιος απαντά ότι από πολύ μικρός ενδιαφέρθηκε για οτιδήποτε σχετίζεται με το ηλεκτρικό ρεύμα και η πρώτη του σχετική ανάμνηση προέρχεται από το τέλος της δεκαετίας του 60, όταν ήταν δέκα ετών. «Ο πατέρας μου είχε ένα ραδιόφωνο, δερματοδεμένο. Είχα τεράστια περιέργεια να δω πώς δουλεύει και με ποιον τρόπο μπορεί να βγαίνει φωνή μέσα από αυτή τη συσκευή. Έτσι πήρα τα κατσαβίδια, το άνοιξα και φυσικά το κατέστρεψα, προκαλώντας την αντίδραση του πατέρα μου. Βέβαια κατάλαβε πως όλο αυτό έγινε από την ανάγκη μου να μάθω. Αργότερα, μεγαλώνοντας είχα την τάση να ψάχνω πώς δουλεύουν τέτοιες ηλεκτρικές συσκευές αλλά με προσοχή, χωρίς να τις καταστρέφω» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Όταν μεγάλωσε, πήγε στο ναυτικό, όμως κατάλαβε ότι το καράβι δεν έκανε για εκείνον. «Επιστρέφοντας, με όσα χρήματα είχαν μείνει από το καράβι, κάλυψα τον πρώτο χρόνο στη σχολή ηλεκτρονικών. Τον δεύτερο χρόνο με βοήθησε η μητέρα μου η συγχωρεμένη. Με το ρεύμα και τα ηλεκτρονικά ασχολήθηκα και στην Πολεμική Αεροπορία και πήρα και από εκεί αρκετές γνώσεις. Μετά δούλεψα για πολλά χρόνια στη ΔΕΗ» προσθέτει.
Από το 2017 η επισκευή ηλεκτρικών συσκευών έγινε χόμπι
Μια δυνατή στιγμή
Ο κ. Γελάρδος θυμάται ως μια δυνατή στιγμή τότε που επισκεύασε το 2018 και χάρισε εννέα φούρνους μικροκυμάτων σε έναν συνομήλικο φίλο του, ο οποίος δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Εκείνος είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του κάποια μικρά διαμερίσματα για τουρίστες, μη εξοπλισμένα με ηλεκτρικές συσκευές.
«Φίλοι από μικροί, γεννηθήκαμε μαζί στην ίδια γειτονιά, ήμασταν κολλητοί με το Γιώργο. Τα δωμάτια ήταν φτωχικά και εκείνος πράγματι είχε ανάγκη τους φούρνους μικροκυμάτων. Τον βοήθησα και αυτό ήταν υπέροχο» τονίζει με έμφαση.
Ένα παράδειγμα κυκλικής οικονομίας
Όσο για την ανταμοιβή του, διευκρινίζει ότι φυσικά και δεν πληρώνεται γι’ αυτό που κάνει και δηλώνει: «ο κόσμος εκτιμάει την κίνηση και εγώ χαίρομαι που κάνω κάτι χρήσιμο».
Εφαρμόζοντας, άλλωστε, στην πράξη ένα παράδειγμα κυκλικής οικονομίας, υπογραμμίζει ότι θα ήταν χρήσιμο μια τέτοια ιδέα να εξαπλωθεί και σε άλλες περιοχές της χώρας και όσοι ενδιαφέρονται να κάνουν κάτι αντίστοιχο, να έχουν τη δυνατότητα να ανταλλάσουν απόψεις μεταξύ τους, κυρίως για τεχνικά θέματα.
Ειδικά για το θέμα της επισκευής και της επαναχρησιμοποίησης τονίζει: «με πειράζει, όταν καμιά φορά βλέπω μια τηλεόραση ηλικίας δύο ετών που μπορεί να κόστιζε 500 ευρώ και πολύ εύκολα πετιέται στα σκουπίδια ενώ με λίγα ευρώ ή και καθόλου θα μπορούσε να φτιαχτεί. Να μην μιλήσω για μεγαλύτερες συσκευές, ψυγεία, πλυντήρια, κουζίνες που είναι κατά εκατοντάδες πεταμένα αλλά δεν έχω τη δυνατότητα να ασχοληθώ με αυτά καθώς δεν έχω τρόπο μεταφοράς, ούτε χώρο αποθήκευσης».
