Η συνάντηση των Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν – Βλαντιμίρ Πούτιν, που κράτησε κάτι περισσότερο από 90 λεπτά, είναι δεδομένο πως εκτός από όσα ανακοινώθηκαν επιφέρει και στοιχεία που έρχονται να ενισχύσουν την θέση της Τουρκίας στον παγκόσμιο χάρτη.
Και παρότι για τους δυτικούς αναλυτές ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένη η εμβάθυνση της ρωσοτουρκικής συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα, δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε πως αυτή ακριβώς η εμβάθυνση αφορά μία χώρα που ακροβατεί με… μαεστρία -ειδικά τα 20 τελευταία χρόνια- ανάμεσα σε ανατολή και δύση και κλιμακώνει κατά το δοκούν τις πιο αποδοτικές συνέργειες, χωρίς ενδοιασμούς και τις περισσότερες φορές και χωρίς συνέπειες.
Από το τουριστικό Σότσι στη Μαύρη Θάλασσα, ο Ταγίπ Ερντογάν, αφού εισηγήθηκε με τόνο παραίνεσης αν όχι νουθεσίας στην Ουκρανία να «μαλακώσει» τη στάση της σε θέματα εθνικής κυριαρχίας, έσπευσε να δηλώσει πως η Άγκυρα δεν επιθυμεί πόλεμο και εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή.
Είναι ο ίδιος Ερντογάν που έχει δώσει τις «ευλογίες» του να ανοίξει εργοστάσιο των τουρκικών drones Μπαϊρακτάρ σε ουκρανικό έδαφος, την ίδια στιγμή που διαβεβαίωνε το Κρεμλίνο πως θα κλείσει τα στενά στα Δαρδανέλια για όλα τα πλοία μετά την ρωσική αποχώρηση από την συμφωνία των σιτηρών τον περασμένο Ιούλιο.
Μέσα από μία σειρά χειρισμών, ο Ταγίπ Ερντογάν βγήκε χθες ακόμη ισχυρότερος, καθώς εκτός του ότι είναι από τους ελάχιστους προέδρους χωρών, πλην του Κινέζου Σι Τζιπινγκ και του Λευκορώσου Αλεξάντερ Λουκασένκο, που είναι ευπρόσδεκτος σε ρωσικά εδάφη καταφέρνει να φεύγει έχοντας ειδικά τους τελευταίους 19 μήνες εξόχως σημαντικές συμφωνίες στις αποσκευές του.
Μια ακόμη σημαντικότατη για την Τουρκία συμφωνία είναι αυτή που αφορά τα σιτηρά -όχι της Ευρώπης ή της Ουκρανίας- αλλά της Αφρικής.
Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Ρώσος πρόεδρος μέσω του Ταγίπ Ερντογάν επέλεξε να «ξεχρεώσει» την υπόσχεση προς τις χώρες της Αφρικής που τον Ιούνιο στην Αγία Πετρούπολη ζήτησαν ρωσικό στάρι.
Τότε, ο Πούτιν δημόσια είχε δηλώσει πως θα το λάβουν και μάλιστα δωρεάν.
Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι αυτός που θα λάβει χιλιάδες τόνους ρωσικού σταριού για να την αποστείλει με ίδια μέσα στην Αφρική.
Η κίνηση αυτή μετατρέπει αυτόματα την Άγκυρα στον πόλο εκτέλεσης των υποσχέσεων της Μόσχας προς τρίτους και παράλληλα την αναβαθμίζει σε μία ζώνη στην οποία παραδοσιακά είχε σφοδρότατες διενέξεις με την ίδια την σήμερα σύμμαχο Ρωσία.
Τα σιτηρά επίσης, ανεξάρτητα, από την προέλευσή τους, αποτελούν σήμερα «χρυσό» σε όλες σχεδόν τις αγορές με τον πόλεμο στην Ουκρανία να εκτοξεύει σε δυσθεώρητα ύψη τις τιμές των αγαθών πρώτης ανάγκης.
Ο Ερντογάν εν συντομία διαθέτει σήμερα ακόμη ένα ρωσικό όπλο στην φαρέτρα του μετά τους S-400 για τους οποίους οι κυρώσεις από το ΝΑΤΟ ήταν αντίστοιχες με το απόλυτο τίποτα…
Για τον Πούτιν, η εμβάθυνση σχέσεων αυτού του τύπου με την Τουρκία είναι ξεκάθαρο πως στοχεύει σε περαιτέρω εξέλιξη.
Μέσα σε έναν χρόνο οι εμπορικές συναλλαγές Τουρκίας – Ρωσίας αυξήθηκαν κατά 84% και επίσης οι κυρώσεις της Δύσης προς τον Τούρκο ενδιάμεσο ήταν μηδενικές.
Στο ενεργειακό κομμάτι τα πράγματα ήταν λίγο πολύ χαρτογραφημένα εδώ και μήνες με τις ανακοινώσεις Πούτιν και Ερντογάν για το ρωσικό φυσικό αέριο αλλά και για το πυρηνικό εργοστάσιο στο Ακουγιού.
Αυτό που δεν ήταν γνωστό ήταν η πρόθεση της Ρωσίας να συνεχίσει να επενδύει σε ενεργειακά σχέδια σε τουρκικά εδάφη.
Η φράση του Ρώσου Προέδρου πως: «πλέον η Τουρκία ανήκει στην πυρηνική οικογένεια» είναι ξεκάθαρο πως εμπεριέχει μία σημαντική προοπτική νέων επενδύσεων στην χώρα.
