Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση προχώρησε η Νάνα Μούσχουρη. Με αφορμή την ανακήρυξή της, πριν λίγες ημέρες, σε επίτιµη δηµότη του ∆ήµου Βάρης – Βούλας – Βουλιαγµένης, η διεθνούς φήµης καλλιτέχνιδα µίλησε στο Secret και αναφέρθηκε στην τιµητική διάκριση που έλαβε, στην πορεία της στον χώρο της µουσικής και στην μάχη της με τον καρκίνο.
«Το 2015 είχα καρκίνο στο πάγκρεας. Είµαι ακόµα εδώ. Πέρασα, µάλιστα, και περιτονίτιδα. Είχα πολλά πράγµατα. Όλοι φοβούνται. Όταν είσαι έξω από τη χώρα σου, είσαι πιο ευαίσθητη, και γι’ αυτό τα πήγα πολύ δύσκολα. Αλλά τελικά άκουσα τον γιατρό µου – ήταν πολύ καλός γιατρός. Και τον έχω µέχρι και τώρα. Ο γιατρός µου ήταν για µένα η σωτηρία. Όταν έχω κάτι, πηγαίνω εκεί για να µε φροντίσει. Έχω περάσει πολλά», εξομολογήθηκε.
«Έχουµε όλοι την αξιοπρέπειά µας»
«Είµαι πολύ συγκινηµένη και πολύ υπερήφανη. Συγκινηµένη γιατί είναι κάτι που ξέρω την αξία που έχει, την εµπιστοσύνη που µου έδειξαν, και έχω µια µεγάλη ευθύνη για αυτό. Αλλά είµαι συγχρόνως και περήφανη γιατί µε διάλεξαν. Έχουµε όλοι την αξιοπρέπειά µας, τη ζωή µας, αλλά δεν σηµαίνει ότι αξίζεις αυτό. Είναι µια µεγάλη τιµή που µου γίνεται», ανέφερε για την τιμητική διάκριση να γίνει επίτιµη δηµότης Βάρης – Βούλας – Βουλιαγµένης λαμβάνοντας το Χρυσό Μετάλλιο της πόλης.
Μιλώντας για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε την επιτυχία της σημείωσε: «Το διαχειρίστηκα πολύ απλά, γιατί πουλούσα δίσκους και λέγαµε µετά ότι θα κάνουµε έναν άλλον δίσκο. Επρεπε να είναι καλύτερος από τον προηγούµενο, µε το δικό µας γούστο βέβαια, να µη χάσουµε την πίστη του κόσµου σ’ εµάς, να µην παρουσιαστούµε µε κάτι προκλητικό ή δεν ξέρω εγώ τι, και µε αυτόν τον τρόπο συνεχίσαµε. Ο άνδρας µου ευτυχώς -που τον γνώρισα πολύ νέο- είναι της δουλειάς, παραγωγός µου, πρόσεχε και µου έλεγε: «Μην κάνεις λάθος, µην παρασυρθείς», γιατί υπάρχουν πολλά πράγµατα που µπορεί να σε παρασύρουν».
«Έχω ανάγκη να…»
Στη συνέχεια, η Νάνα Μούσχουρη μίλησε για τα γυαλιά της, τα οποία αποτελούν το σήμα κατατεθέν της: «Μέχρι και ο Μπελαφόντε δεν ήθελε τα γυαλιά µου, γιατί κανένας δεν φορούσε γυαλιά εκείνη την εποχή, και µου έλεγε: «∆εν είναι δυνατόν να βγαίνεις µε τα γυαλιά». ∆εν τα ήθελαν στην αρχή. Κάποτε, µάλιστα, όταν ήµουν στην Αµερική µε τον Μπελαφόντε, που µε διάλεξε για να τραγουδήσω µαζί του, ήρθε ο ίδιος και µου είπε: «Θέλω να βγάλεις τα γυαλιά σου. ∆εν µπορώ, υποφέρω να σε βλέπω µε τα γυαλιά στη σκηνή. Κανένας δεν φοράει γυαλιά»», είπε.
Και συμπλήρωσε: «Έπειτα από αυτό, έβγαλα τα γυαλιά µου και τραγούδησα τρία βράδια χωρίς αυτά. Επειτα από τρία βράδια, του είπα: «Κοιτάξτε, το καταλαβαίνω τι σκέφτεστε εσείς, αλλά εγώ αισθάνοµαι πολύ άσχηµα χωρίς τα γυαλιά µου. Κατ’ αρχάς, έχω µυωπία, δεν βλέπω καλά, και έπειτα θέλω να είµαι ο εαυτός µου. Έχω ανάγκη να φοράω γυαλιά. Θα τα φορέσω. Αν δεν σας αρέσουν, θα φύγω µαζί µε τα γυαλιά µου». Αν δεν ήθελε να αποδεχτεί τα γυαλιά µου, θα έφευγα τελείως από την παράσταση. Και µου είπε: «Εντάξει, θα το σκεφτώ». Πήγε και το σκέφτηκε, µε τους µουσικούς του ή µόνος του, και γύρισε πίσω ένα τέταρτο µετά και µου είπε: «Ξέρεις, αποφάσισα να σε κρατήσω και εσένα και τα γυαλιά σου».
