Η πλατεία Ομονοίας έλαμψε ξανά και πλέον ομορφαίνει την Αθήνα. Τα αποκαλυπτήρια της πλατείας έγιναν το βράδυ της Πέμπτης, παρουσία του δήμαρχου Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη. Τα φώτα του συντριβανιού άνοιξαν και τα νερά άρχισαν τον δικό τους χορό, ενθουσιάζοντας όσους βρίσκονταν εκεί.
Πλήθος κόσμου έδωσε το παρών στα αποκαλυπτήρια της πλατείας Ομονοίας, χειροκροτώντας την αλλαγή στην όψη του εμβληματικού τοπόσημου της Αθήνας. Το σκηνικό στο κέντρο της πόλης έχει αλλάξει και το γκρίζο, μελαγχολικό τοπίο, μεταμορφώθηκε σε πανέμορφο χώρο πρασίνου.
Ο κόσμος τραβούσε φωτογραφίες και βίντεο από το συντριβάνι της πλατείας Ομονοίας, ενώ την ίδια ώρα η δημοτική αστυνομία τους καλούσε να κρατήσουν αποστάσεις.
Το συντριβάνι αποτελεί αναμφισβήτητα τον πρωταγωνιστή της πλατείας Ομονοίας και φέρνει μνήμες μιας άλλης εποχής. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σε όγκο νερού συντριβάνια σε ολόκληρη την Ευρώπη, με διάμετρο 30 μέτρων που ο κεντρικός του πίδακας τινάζει το νερό σε ύψος ως και 20 μέτρα. Συνολικά διαθέτει 188 δέσμες νερού και 177 υποβρύχιους προβολείς που δημιουργούν μια πανδαισία φωτός και χρωμάτων.
Πέριξ του συντριβανιού φυτεύτηκε γκαζόν και ολόκληρη η υπόλοιπη πλατεία, συνολικού εμβαδού 4,5 στρεμμάτων, καλύφθηκε με φιλικά στο περιβάλλον υλικά που ιδιαίτερα στην διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών χαμηλώνουν την θερμοκρασία.
Στο κέντρο της πλατείας Ομονοίας, εκτός από το συντριβάνι, στέκει επιβλητικό και το μεταλλικό γλυπτό με με τους κύκλους του Γιώργου Ζογγολόπουλου το οποίο αποκαταστάθηκε με χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση.
Το έργο «Πεντάκυκλο» αποτελεί ένα υδροκίνητο γλυπτό του Γιώργου Ζογγολόπουλου το οποίο τοποθετήθηκε στην πλατεία Ομονοίας το 2001 και το ίδιο έτος είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Biennale της Βενετίας. Το ύψος του αγγίζει τα 15 μέτρα και είναι κατασκευασμένο από ανοξείδωτο ατσάλι και αποτελείται από σταυροειδή κατασκευή με πέντε κύκλους οι οποίοι κινούνται με τη βοήθεια του νερού.
Σε ανάρτησή του ο Κώστας Μπακογιάννης γράφει ένα νοσταλγικό κείμενο που συνδέει την ιστορική βαρύτητα της πλατείας με το σήμερα, μέσα από μια διήγηση του πατέρα του, Παύλου Μπακογιάννη: «Τράβα στην Ομόνοια, του είχε πει ο θείος του, και όλο και κάποιον γνωστό θα βρεις. Τέλος της δεκαετίας του ‘50, ο πατέρας μου, για πρώτη φορά, παίρνει το ΚΤΕΛ για Αθήνα. Με μια καρό βαλίτσα στο χέρι, σήμα κατατεθέν ότι είναι από επαρχία, μετά από 7,5 ώρες, φτάνει στην Ομόνοια. Αντικρίζει ένα πολύβουο μελίσσι ανθρώπων. Ήμασταν παιδιά, αλλά θυμάμαι την περιγραφή: Πλανόδιοι πωλητές διαφήμιζαν την πραμάτεια τους, από τσατσάρες και τρανζίστορ μέχρι κουλούρια και σάμαλι. Τα περίπτερα ήταν τόσο γεμάτα από πράγματα που φοβόσουν ότι θα καταρρεύσουν. Άνθρωποι πήγαιναν στις δουλειές τους και πολλοί νέοι με την ίδια καρό βαλίτσα έψαχναν τον δρόμο τους. Στη μέση της πλατείας, ένα μεγάλο σιντριβάνι δρόσιζε την ατμόσφαιρα και ενίοτε και το πρόσωπό σου. Γύρισε την πλατεία τουλάχιστον 30 φορές. Εκεί που στάθηκε όμως και πέρασε δυο ώρες ήταν στις ηλεκτρικές σκάλες. Τις ανέβαινε και τις κατέβαινε, προσπαθώντας να σκεφτεί τι θα έγραφε στον πατέρα του, τον παπά, για να τις περιγράψει. Αισθανόταν, μας έλεγε, δεκαετίες μετά, πως αφού έφτασε εδώ, όλα είναι δυνατά. Στο σήμερα, που όλα τριγύρω αλλάζουν και που η κεντρική πλατεία της πόλης έχει πολλές σημειολογίες, ένα μένει ίδιο: Η αισιοδοξία της Ομόνοιας. Και η συμβολική της διάσταση ως απάντηση στην ανισότητα. Αυτή η πλατεία συνδέει το χθες με το σήμερα και το αύριο, την κάτω Αθήνα με την πάνω. Τη μνήμη και το όνειρο. Κι ως τέτοια μας ξανασυστήνεται, παντοτινό σύμβολο ελπίδας».
Η Ομόνοια γίνεται παράλληλα και μία όαση δροσιάς καθώς σιντριβάνια τόσο μεγάλου μεγέθους μειώνουν την θερμοκρασία σε σημαντική ακτίνα ενώ η συνεχής ανακυκλοφορία του αφρισμένου νερού απορροφά τους ρύπους από την ατμόσφαιρα. Παράλληλα ο πρωτοποριακός σχεδιασμός του έγινε με τρόπο ώστε να λειτουργεί με εξαιρετικά μικρότερη ποσότητα νερού σε σχέση με τις συμβατικές κατασκευές μειώνοντας ακόμα περισσότερο το περιβαλλοντικό του αποτύπωμα σε συνδυασμό και με την εξαιρετικά μικρή κατανάλωση ρεύματος με τη χρήση υψηλής τεχνολογίας.
Οι μεγάλοι δωρητές του έργου
Η συμβολή μεγάλων και πολύ σημαντικών εταιριών και ιδρυμάτων ήταν καθοριστική ώστε το συνολικό έργο της αναβάθμισης της πλατείας να προχωρήσει γρήγορα αφού ξεκίνησε τον περασμένο Νοέμβριο και ήταν έτοιμο από τα τέλη Φεβρουαρίου αλλά η πρωτόγνωρη υγειονομική κρίση και οι περιορισμοί στην κυκλοφορία που ακολούθησαν δεν επέτρεψαν να αποδοθεί σε κατοίκους και επισκέπτες της πόλης.
Μεγάλοι δωρητές του έργου είναι: Το «Κοινωφελές Ίδρυμα Αθανάσιου Κ. Λασκαρίδη» με γενναία χρηματοδότηση, η «Fontana Fountains» που κατασκεύασε το σιντριβάνι, ο «Όμιλος ΕΛΛΑΚΤΩΡ» που ανέλαβε την εξ ολοκλήρου κάλυψη της δαπάνης και την εκτέλεση του συνόλου των οικοδομικών εργασιών και είχε μέσω της θυγατρικής του «ΤΟΜΗ» τον γενικό συντονισμό και την επίβλεψη του εργοταξίου.
Ειδικά για το μοναδικό Γλυπτό του Ζογγολόπουλου καθοριστική ήταν η δωρεά του Ιδρύματος Ωνάση που έδωσε την δυνατότητα της πλήρους επαναλειτουργίας του μετά από χρόνια.
Συμβολή στην ολοκλήρωση του έργου είχαν επίσης οι εξής εταιρίες: «LANDCO ΕΠΕ», «AGROHOUM Α.Ε», «KERGON ΙΚΕ» και «Green Code – Γ.Χ. Μπακούλας & ΣΙΑ ΕΕ».
«Η Αθήνα και οι άνθρωποι της ανακτούν το δημόσιο χώρο τους. Κάθε εμβληματικό σημείο της πόλης επαναφέρει το αποτύπωμά του στην καθημερινότητα και τον πολιτισμό της. Αυτό γίνεται και με την Ομόνοια που επιστρέφει στους πολίτες, όχι ως κόμβος διέλευσης αλλά ως σημείο αναφοράς και προορισμού. Η Ομόνοια είναι ένα κομμάτι του ψηφιδωτού που δημιουργεί ο Μεγάλος Περίπατος. Το συμπληρώνει και το αναδεικνύει. Αισθανόμαστε υπερήφανοι για κάθε εκατοστό ελεύθερου χώρου που αποδίδεται στις Αθηναίες και τους Αθηναίους» τονίζει με αφορμή την απόδοση της πλατείας Ομονοίας σε κατοίκους και επισκέπτες της πρωτεύουσας, ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης.
Πηγή: iefimerida.gr
