Διαβάζω ανάρτηση στα social media από επιφανή συμπολίτη μας,που κάνει σε φίλη του την απόλυτη ευχή:
“Και του χρόνου χωρίς θανάτους”.
Στην αρχή το μυαλό μου πάει στο αστείο.”Θα τρολλάρει ο τύπος” σκέφτομαι και διαβάζω όλη την στιχομυθία,όπου καταλαβαίνω ότι ο άνθρωπος δεν τρολλάρει αλλά κυριολεκτεί.
Πιστεύει στ’αλήθεια δηλαδή ότι αν φύγει ο κορωνοϊός,δε θα υπάρχει πια θάνατος!
Μεταξύ μας,είναι φυσιολογικό πια ο κόσμος,σοκαρισμένος από τον αριθμό των θυμάτων του κορωνοϊού,να έχει ταυτίσει το θάνατο (γενικότερα) με την πανδημία.
Έχει μια λογική,αν σκεφτείς ότι οι πολλαπλάσιοι νεκροί από τον καρκίνο ή τα καρδιαγγειακά δε γίνονται,όχι πρώτη είδηση,αλλά ούτε καν τελευταία και μόνο για τους νεκρούς του Covid-19 μιλούν όλοι εδώ και δύο χρόνια.
Διάβαζα τις προάλλες τα στατιστικά της Ιταλίας.
Εκατόν είκοσι χιλιάδες -έγραφε το “Πρώτο Θέμα”- οι νεκροί (τους δυο χειμώνες) του Covid-19.Δηλαδή 60 χιλιάδες ετησίως (περίπου).
Επίσης εκείνοι που νόσησαν ήταν τέσσερα εκατομμύρια.
Τέσσερα εκατομμύρια στα περισσότερα από 60 εκατομμύρια των κατοίκων της Ιταλίας.
Επειδή δεν έχουμε κανέναν λόγο να αμφισβητήσουμε τα νούμερα αυτά,μπορούμε να συμπεράνουμε ότι εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους είναι το 0,2% του πληθυσμού της γειτονικής μας χώρας.Δηλαδή περίπου δύο (2) στους χίλιους (1000).
Ενώ νόσησε το 6% περίπου του πληθυσμού,εξήντα (60) στους χίλιους (1000) δηλαδή.
Τραγικό;
Φυσικά. Ο οποιοσδήποτε θάνατος ανθρώπου είναι κάτι το τραγικό.
Εδώ μιλάμε όμως για Στατιστική της Ιατρικής.
Άρα μιλάμε για αρρώστους και -δυστυχώς- για νεκρούς.
Δεν είναι στατιστική αγώνα μπάσκετ για να μετράμε τα ποσοστά στα τρίποντα.
Αυτό βέβαια δύσκολα το καταλαβαίνει ο απλός πολίτης,που καταναλώνει τις ειδήσεις όπως καταναλώνει και το οποιοδήποτε προϊόν του Σούπερ Μάρκετ.
Χωρίς να ψάξει στα ψιλά γράμματα δηλαδή.
Ακούει λοιπόν τη λέξη “θάνατοι” και του κόβεται το αίμα.
Πόσοι ήταν όμως οι θάνατοι στη γειτονική μας Ιταλία πριν τον Covid-19;
Ήταν 650 χιλιάδες (το ’17),λίγοι λιγότεροι τα προηγούμενα χρόνια.
Ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες τη διετία.Άρα οι θάνατοι από Covid ήταν σχεδόν το 10% των θανάτων,το υπόλοιπο 90% ήταν από όλες τις υπόλοιπες αιτίες και κυρίως από τα καρδιαγγειακά και τον καρκίνο.
Αυτό όμως ξέχασαν να το αναφέρουν στο άρθρο.
[Eικόνα: Με μπλε οι γεννήσεις ,με πορτοκαλί οι θάνατοι στην Ιταλία.Στην προ-Covid περίοδο]
“Κοιτάξτε την Ινδία”
Κανείς δε λέει ότι δεν υπάρχει ιός.Τουλάχιστον κανείς που να είναι στοιχειωδώς σοβαρός.
Προσωπικά φοράω πάντα τη διπλή μου μάσκα, εμβολιάστηκα (και τις δύο δόσεις),μέχρι του χρόνου που θα κάνω πάλι του επόμενο εμβόλιο,γιατί ως γνωστόν οι ιοί μεταλλάσσονται εύκολα και δεν τους πιάνουν μια κι έξω.
Γενικά ακολουθώ κατά γράμμα τις συμβουλές των υπευθύνων.
Αυτό βέβαια δε μου στερεί το δικαίωμα να σκέφτομαι κάποια πράγματα.
Ας πούμε το ότι είναι τελείως άτοπο το να συγκρίνουμε την Ινδία με την Ελλάδα.
Μπορεί…αισθητικά να μοιάζουμε λίγο αλλά δεν έχουμε καμία σχέση σε ό,τι αφορά τις συνθήκες υγιεινής.
Αντίστοιχα ούτε με την Ιταλία έχουμε μεγάλη σχέση.
Όχι βέβαια στο κομμάτι της υγιεινής αλλά στο ότι στην κεντρική και βόρεια Ιταλία (όπου υπήρξε και η έξαρση του Covid19) υπάρχει έλλειψη κατοικιών,τα ενοίκια είναι πολύ ακριβά και ως εκ τούτου μεγάλο ποσοστό ανθρώπων μένει στο ίδιο σπίτι με συγκάτοικους με τους οποίους δεν έχει καμία σχέση.
Δηλαδή έχουμε σπίτια όπου μένουν 5-6-7 άτομα χωρίς συγγενική ή άλλη σχέση μεταξύ τους,που όπως είναι φυσιολογικό το καθένα από αυτά έχει τον δικό του κύκλο γνωριμιών, δημιουργώντας έτσι εκ των πραγμάτων τις περίφημες συνθήκες υπερμετάδοσης.
Καμία σχέση με την Ελλάδα που λόγω (κυρίως) της αυθαίρετης δόμησης των προηγούμενων δεκαετιών,έχει μια σημαντική προσφορά κατοικιών και δε συναντάμε ανάλογα φαινόμενα συγκατοίκησης.
Άρα η Ελλάδα είναι μια άλλη πραγματικότητα και μια εντελώς διαφορετική είναι η Ιταλία,η Ινδία ή η Βρετανία και η Τουρκία.
Δεν παίρνουμε ένα σχέδιο και κόβουμε σε όλους το ίδιο …κουστουμάκι.
Από την άλλη βέβαια κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι κανένας δεν μπορεί να διακινδυνεύσει με τη δημόσια υγεία κι έτσι σωστά η κυβέρνηση ακολουθεί την πολιτική του…“Φύλαγε τα ρούχα σου για να χεις τα μισά”.
Το ερώτημα όμως είναι αν στο τέλος θα μας έχουν μείνει έστω κι αυτά…
[Φωτογραφία: Συνθήκες…υπερμετάδοσης στην Ινδία]