Όταν ο Τζορτζ Κίρμπι περπατάει δίπλα σε έναν υγρότοπο στο αγαπημένο του Kirby Flats στη βόρεια Βικτώρια, ζητάει αστειευόμενος μια πετονιά και ένα παγωμένο ποτό.
Το περιεχόμενο των ελών είναι δεκάδες πέρκες ελιάς, ένα ιθαγενές ψάρι που κάποτε ήταν ευρέως διαδεδομένο σε όλο το Murray-Darling αλλά υπέστη σοβαρή μείωση.
Στη Βικτώρια, εντοπίστηκε για τελευταία φορά το 1929 και κηρύχθηκε επίσημα εξαφανισμένο από τα ύδατα της πολιτείας τη δεκαετία του 1980.
Όμως το είδος έχει κάνει μια προκλητική επιστροφή σε όλες τις υδάτινες οδούς της Βικτώριας.
Ο κ. Kirby, ένας άνδρας Tati Tati και παραδοσιακός ιδιοκτήτης αυτού του τμήματος της βόρειας Βικτώριας, δήλωσε ότι έχει μια ακλόνητη αγάπη στην καρδιά του για τη θαμνώδη περιοχή και τον κοντινό ποταμό Murray όπου απελευθερώθηκαν αυτά τα ψάρια.
«Το 1951, ο μπαμπάς και η μαμά μου ήρθαν εδώ μαζί με εμένα και τον αδελφό μου», είπε.
«Μου αρέσει να έρχομαι εδώ. Είναι ωραία και ήσυχα».
Ζούσε σε έναν καταυλισμό στις όχθες του ποταμού Murray, μαζί με πολλά άλλα μέλη της κοινότητας των Αβοριγίνων που την αποκαλούσαν σπίτι τους τη δεκαετία του 1950.
Κάποιοι είχαν εκδιωχθεί από τη λευκή κοινωνία λόγω πολιτικών διακρίσεων- άλλοι εργάζονταν για τις κρατικές αρχές ύδρευσης.
Ο κ. Kirby είπε ότι ένας περίπατος μέσα από τα δέντρα ironbark τον πήγε σε ένα ιδιαίτερο μέρος.
Επιστροφή από το χείλος της εξαφάνισης
Αυτό το ψάρι, μήκους περίπου 5 εκατοστών, κηρύχθηκε επίσημα εξαφανισμένο στη Βικτώρια τη δεκαετία του 1980, αφού είχε εντοπιστεί για τελευταία φορά στη φύση το 1929.
Αυτός ο πληθυσμός, ο οποίος έχει εκτραφεί σε αιχμαλωσία, αποτελεί μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης προσπάθειας να επανέλθει το είδος στη φύση σε υγροτόπους και ποτάμια συστήματα.
Την περασμένη εβδομάδα, το είδος απελευθερώθηκε ξανά στη φύση για πρώτη φορά στη Βικτώρια από τότε που κηρύχθηκε εξαφανισμένο.
Ο υπεύθυνος προγράμματος της North Central Catchment Management Authority, Shenandoah Bruce, ήλπιζε ότι το είδος θα ευδοκιμούσε.
«Απελευθερώσαμε 200 ελαιοπέρκες στο Cameron’s Creek στο Εθνικό Πάρκο Gunbower», δήλωσε.
Η πέρκα της ελιάς είναι καλά προσαρμοσμένη στους υγροτόπους και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο οικοσύστημα.
Το είδος τρώει μικρότερα υδρόβια παράσιτα και αποτελεί πηγή τροφής για τα υδρόβια πουλιά.
Ο Sam Fawke από την Αρχή Αλιείας της Βικτώριας, η οποία διαδραμάτισε ρόλο στην επιβίωση του είδους αναπαράγοντάς το σε εκκολαπτήριο, δήλωσε ότι ο ελαιοπερκούτης είναι ζωτικής σημασίας στην τροφική αλυσίδα.
«Αν δούμε αυτά τα είδη σε όλο το φάσμα να εξαφανίζονται, πολλά από αυτά είναι αυτά τα μικρόσωμα είδη, τότε θα δούμε σημαντικές επιπτώσεις για τα υπόλοιπα αυτά τα τροφικά δίκτυα», είπε.
