Το θέατρο Όμμα Στούντιο στα πλαίσια των εορτασμών για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφής σε συνεργασία με την Μικτή Χορωδία της Π.Ε Ηρακλείου παρουσιάζει την θεατρική παράσταση με τίτλο: “Σκιές στην Ψυχή τους” του Θανάση Σταυρόπουλου.
Το κείμενο έχει γραφτεί από τον συγγραφέα ειδικά γι’ αυτήν την παράσταση και θα ακουστεί για πρώτη φορά στην πρεμιέρα του έργου η οποία θα γίνει την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου και ώρα 9μμ, στην Πλατεία της Άνω Φορτέτσας (Παιδική Χαρά).
Η παράσταση γίνεται με την στήριξη της Περιφέρειας Κρήτης ενώ συνδιοργανωτές είναι η Μικτή Χορωδία της Π.Ε Κρήτης καθώς και ο Πολιτιστικός Σύλλογος της Φορτέτσας. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη για τους πολίτες.
Συντελεστές της παράστασης:
Κείμενο: ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
Σκηνοθεσία: ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Σκηνικά : ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΚΑΚΗΣ
Κουστούμια: ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Βοηθός Σκηνοθέτη: ΛΕΝΑ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Διδασκαλία-ΔιεύθυνσηΧορωδίας:ΛΕΝΑ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Παραγωγή : ΘΕΑΤΡΟ ΟΜΜΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ
Διοργάνωση: Περιφέρεια Κρήτης
Συνδιοργάνωση:Μικτή Χορωδία Π.Ε Κρήτης και Πολιτιστικός Σύλλογος Φορτέτσας
Παίζουν Ζωντανά οι Μουσικοί:
Πιάνο: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ
Βιολί: ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΚΑΚΗΣ
Ούτι: ΜΑΝΩΛΗΣ ΤΖΑΝΑΚΗΣ
Συμμετέχει η Μικτή Χορωδία Π.Ε.Ηρακλείου
ΔΙΑΝΟΜΗ:
Σεβαστή Σωτηρίου :ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΥΤΣΑΚΗ
Κερεκής Σωτηρίου: ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΝΤΑΗΣ
Σμύρνη: ΑΝΑΣΤΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
Αγαθή: ΛΕΝΑ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Συμέλα: ΚΟΡΙΝΑ ΒΑΓΙΩΝΗ
Ελισσώ: ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΓΑΒΡΙΔΑΚΗ
Ζαχαρώ: ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΑΚΑΚΗ
Αριστείδης Αρχοντίδης:ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΡΔΙΚΑΚΗΣ
Περικλής Αρχοντίδης: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΤΩΝΑΚΑΚΗΣ
Τιμόθεος: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΥΡΟΦΟΡΑΚΗΣ
Σταυρής Πάντογλου: ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Χαρίλαος Μαρικόγλου:ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΤΣΙΚΑΛΑΚΗΣ
Μέλπω Πάντογλου: ΖΩΖΩ ΔΕΛΙΟΥΣΗ
Νατέλ : ΕΛΙΝΑ ΥΨΙΛΑΝΤΗ
Φημίκα: ΕΥΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ντάσα: ΦΛΩΡΑ ΜΕΙΝΤΑΝΗ
Σεανώ: ΣΟΦΙΑ ΜΠΟΥΡΜΑΚΗ
Αμπιγκέηλ Γουίλσον: ΜΑΡΓΙΑΝΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΔΗ
Ανεστώ Γιοβανίδη: ΑΝΝΑ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ
Βιτωρία: ΠΕΛΛΑ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Εσίν: ΝΕΚΤΑΡΙΑ ΜΠΕΛΑΝΤΑΚΗ
Αγγελής Σωτηρίου: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ
Αργυρώ: ΕΦΗ ΚΟΝΙΩΤΑΚΗ
Χορωδοί:
Ζαχαρενάκη Αθηνά
Ζογκού Φώφη
Μαίρη Σωμαράκη
Μισυρλή Νεκταρία
Αραμπατζόγλου Έμμα
Καλέμπουμπα Μαρία
Κατεχάκη Γεωργιάδη Μαρία
Κυριακάκη Λίνα
Καρπέλη Πέπη
Χατζηγεωργίου Δέσπω
Χατζηδάκη Αυγούστα
Τσιτάκης Κωστας
Γκιαρουράκης Γιάννης
Δελιούσης Τέλης
Λιόντας Βαγγέλης
Λίγα λόγια από τον Συγγραφέα Θανάση Σταυρόπουλο:
ΣΜΥΡΝΗ. Τι μπορεί να ειπωθεί πια; Τι και ποιος να προσθέσει κάτι στην πρώτη μεγάλη καταστροφή πόλης του 20ου αιώνα; Οι μνήμες, 100 χρόνια μετά την Καταστροφή της Σμύρνης, ακόμα στοιχειώνουν το συλλογικό της ανθρωπότητας. Όμως υπήρξε μια πορεία προς εκείνες τις ημέρες του χαμού. Μια ακολουθία γεγονότων, πράξεων, παραλείψεων, εθνικών – λανθασμένων – αποφάσεων και κυρίως εφησυχασμού που είχαν αρχίσει να διαφαίνονται χρόνια πριν. Η ευμάρεια των πολιτών της Σμύρνης, οι ανισότητες μεταξύ των διαφορετικών εθνικών κοινοτήτων που απάρτιζαν τον κοινωνικό ιστό της, ήταν ένα αίτιο τής μήνιδος που ακολούθησε. Και αν σήμερα όλα αυτά είναι λίγο ή πολύ γνωστά στους ιστορικούς που συνεχίζουν να καταγράφουν την Ιστορία και την πορεία των γεγονότων της Καταστροφής, η τότε καθημερινότητα των τότε Σμυρνιών επέμενε να στροβιλίζεται γύρω από μία Συβαρυτική καθημερινότητα, ακόμα και στιγμές πριν τον χαλασμό. Μία “τυφλότητα” που είχε κυριεύσει τον πληθυσμό της πόλης στηριζόμενη σε μεγαλοϊδεατισμούς και φενάκες ειπωμένες από στόματα και χείλη “συμμάχων και φίλων”. Έτσι ένα μέρος του κόσμου της Σμύρνης παγιδεύτηκε, για να ακολουθήσει τη δική του Οδό του Μαρτυρίου. Το έργο αυτό μας δείχνει την πορεία. Τον “Γολγοθά” που ακολούθησε ο χριστιανικός πληθυσμός της Σμύρνης, μέσα από τη ζωή μιας γυναίκας. Της Σεβαστής Σωτηρίου. Η κατάληξη των γεγονότων δεν παρουσιάζεται στο έργο. Δεν υπάρχει η προκυμαία του Κε, ούτε και οι φλόγες που τύλιξαν σπίτια και εκκλησίες. Υπάρχουν μόνο οι Σκιές τους. Αυτές που σταδιακά, επιμελώς και σταθερά άρχισαν να “απλώνονται” σε όλη τη Σμύρνη και στις ψυχές των κατοίκων της, ήδη από το 1914 και εντεύθεν.
Λίγα λόγια από το Σκηνοθέτη Αντώνη Διαμαντή
Η παράσταση επιχειρεί την αναβίωση της ζωής στη Σμύρνη πριν την καταστροφή, στοχεύοντας να παραμείνει ζωντανή η ανάμνηση, προσωπική και συλλογική, με σκοπό να φέρει στο προσκήνιο τον τόσο πλούσιο πολιτισμό μιας μαγικής πόλης, με όλα τα σημαντικά πολιτισμικά της στοιχεία που υπήρχαν τόσο έντονα στη καθημερινή ζωή. Καμιά άλλη πόλη στη γη δεν ήταν τόσο μοναδική. Αυτό που χαρακτήριζε τη Σμύρνη ήταν ο κοσμοπολιτισμός της. Η Ελληνική κοινότητα ήταν πολύ σημαντική αλλά αυτό που της έδινε δυναμισμό ήταν ότι είχε αναπτυχθεί σε ένα κοσμοπολίτικο, γόνιμο περιβάλλον. Στη συνείδηση όλων των Ελλήνων η Σμύρνη, έχει γίνει σύμβολο και ιδέα όλης της μικρασιατικής ρωμιοσύνης.
Το έργο έχει χαλαρή πλοκή. Αποτελείται από σκηνές ζωής, οι οποίες ξετυλίγονται σε μια εποχή και σε έναν χώρο που χάθηκε ανεπιστρεπτί. Ο Θανάσης Σταυρόπουλος, με την αφηγηματική αλλά και ηθογραφική του γραφή, “σεργιανίζει” ανάμεσα στο πλήθος, παρατηρεί κι ακούει τις φωνές στην αλάνα, στα σοκάκια και στα σπίτια. Σαν νοσταλγός της παιδικής ζωής σκιαγραφεί έναν μακρινό κόσμο, ο οποίος ζει και αναπνέει στις παρυφές της «πολιτισμένης» και κοσμοπολίτικης κοινωνίας. Η ηθογραφική απεικόνιση της Σμύρνης, στις αρχές του 20ου αιώνα, είναι μια νοσταλγική υπενθύμιση της ανεμελιάς των ημερών που χάθηκαν για τους μεγάλους, ενώ οι δυτικές επιρροές και οι ανατολίτικες συνήθειες που επιμένουν είναι τα υλικά που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για να συνθέσει την ιστορία του , που σηματοδοτεί και το τέλος μιας εποχής.
Οι συντελεστές της παράστασης απευθύνουν «Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και όλους τους συμμετέχοντες αυτής της παραγωγής και κυρίως στην μαέστρο Λένα Χατζηγεωργίου και σε όλα τα μέλη της Μικτής Χορωδίας της Π.Ε Ηρακλείου, που η συμβολή τους στην παράσταση είναι καταλυτική».
