Ακόμη και 7 ή και 8 περιοχές μπορεί τελικά να περιλαμβάνει η πρώτη φάση ανάπτυξης των θαλάσσιων αιολικών πάρκων, έναντι των 5 ή 6 που ήταν οι αρχικές προθέσεις, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες.
Η μετάθεση για αρχές Σεπτεμβρίου της κατάθεσης στο ΥΠΕΝ του εθνικού σχεδίου για τα offshore, μαζί με την Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, σε συνδυασμό με τους αναγκαστικούς περιορισμούς για λόγους εθνικής ασφάλειας, δίνουν χώρο σε νέα σενάρια, προκειμένου η πρώτη φάση, να συμπεριλάβει όσο το δυνατόν περισσότερες περιοχές και να σταλεί ισχυρό σήμα στους επενδυτές. Το ίδιο μπορεί να ισχύσει και για το σύνολο των περιοχών του «Εθνικού Προγράμματος Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων».
Το σκεπτικό, μετά και τους περιορισμούς για λόγους εθνικής άμυνας είναι πολλές, αλλά μικρότερες περιοχές, έναντι των λιγότερων, αλλά μεγαλύτερων του αρχικού σχεδιασμού. Και εφόσον η «φάση 1» απαρτίζεται από επτά με οκτώ περιοχές, τότε προφανώς και το συνολικό πρόγραμμα θα μπορούσε να έχει όχι πάνω από 10, όπως ήθελαν οι αρχικές εκτιμήσεις, αλλά ένα πολλαπλάσιο αριθμό, προκειμένου η Ελλάδα να καλύψει όσο αυτό είναι δυνατόν το χαμένο έδαφος.
Η κατεύθυνση από την πολιτική ηγεσία είναι ότι μπορεί οι περιορισμοί του ΓΕΕΘΑ να έχουν μειώσει την έκταση των προτεινόμενων περιοχών, περιορίσει τα όρια των θαλάσσιων ζωνών ή «κόψει» για εθνικούς λόγους κάποια τμήματα στα όρια των έξι ναυτικών μιλίων, ωστόσο η «φάση 1» πρέπει να περιλαμβάνει μια πλειάδα θαλάσσιων πολυγώνων, πανελλαδικά. Από τα ανατολικά της Εύβοιας μέχρι τις Κυκλάδες και από την Κρήτη έως τα Δωδεκάνησα, χωρίς τα σημεία αυτά να είναι τα ίδια με εκείνα του αρχικού σχεδιασμού. Και πέρα από τα πιλοτικά έργα, ο στόχος είναι να προκηρυχθούν ανταγωνιστικές διαδικασίες για έργα συνολικής ισχύος 2 GW μέχρι το 2030. Έτσι μόνο θα διατηρηθεί ισχυρό και θα ενισχυθεί το επενδυτικό ενδιαφέρον.
Τα μικρότερα πάντως θαλάσσια οικόπεδα μεταφράζονται και σε μικρότερα έργα, όχι όπως εκείνα που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια στην Βόρεια Θάλασσα και την Βαλτική. Αυτό με την σειρά του καθιστά ακόμη πιο απαιτητική την δουλειά για τους επενδυτές, οι οποίοι θα πρέπει να τεκμηριώσουν από τις μελέτες κόστους – οφέλους την οικονομικότητα των προτεινόμενων έργων.
Τα πάντα είναι ανοικτά, ακόμη κατατίθενται προτάσεις, και το εθνικό σχέδιο θα παραμένει υπό διαμόρφωση μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου, οπότε και θα κατατεθεί στο ΥΠΕΝ, προκειμένου από το βήμα της 87ης ΔΕΘ ο πρωθυπουργός να προβεί σε ανακοινώσεις, όπως είχε αναφέρει κατά την συνάντηση του προ μερικών εβδομάδων στην Μεσογείων, με τον Θόδωρο Σκυλακάκη.
Το εθνικό πλάνο θα βγει σε δημόσια διαβούλευση μαζί με την ΣΜΠΕ, στην οποία θα περιγράφεται η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος και των εν γένει οικοσυστημάτων, με έμφαση στη βιωσιμότητα της θαλάσσιας χλωρίδας, πανίδας και ορνιθοπανίδας, καθώς και του πολιτιστικού και κοινωνικοοικονομικού περιβάλλοντος, η εθνική ασφάλεια, η κατά προτεραιότητα ενεργειακή εξασφάλιση των νησιών και η ασφάλεια των θαλάσσιων μεταφορών.
Η κατεύθυνση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΝ είναι ότι η Ελλάδα διαθέτει πολύ ισχυρό αιολικό δυναμικό – ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης – και ακόμα και μετά την υιοθέτηση των πολύ αυστηρών κριτηρίων που έθεσε η κυβέρνηση, με γνώμονα τη διασφάλιση του θαλάσσιου περιβάλλοντος και των ορίων που σχετίζονται με την εθνική άμυνα, δημιουργείται ένα εθνικό πρόγραμμα που διαθέτει τα εχέγγυα για να «ξεκλειδώσει» μία ακόμα πράσινη πηγή ενέργειας. Και να φέρει ακόμα πιο κοντά την χώρα στο στόχο της πράσινης μετάβασης, με τους πλέον ευνοϊκούς όρους για το περιβάλλον και τους πολίτες της χώρας.
Βέβαια, πέραν της υπαρκτής πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης, υπάρχουν κάποια σημεία προβληματισμού από τους επενδυτές και ειδικά αυτά που αφορούν την δυναμικότητα των δικτύων. Η διασύνδεση των νησιών προχωράει από τον ΑΔΜΗΕ με ταχείς ρυθμούς και αυτό είναι αναμφίβολα θετικό βήμα, λέει η αγορά.
Χρειάζεται ωστόσο παράλληλα με το εθνικό πρόγραμμα και τα προτεινόμενα χρονοδιαγράμματα να προχωρήσει ταχύτερα και ο σχεδιασμός για τις επεκτάσεις του δικτύου του Διαχειριστή, εκεί όπου απαιτείται. Και εδώ αποτελεί μονόδρομο η ανάγκη στενής συνεργασίας μεταξύ των επενδυτών, των διαχειριστών των δικτύων και των ρυθμιστικών αρχών.
Επίσης, το πλήρες δυναμικό της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας στην Ελλάδα θα ξεκλειδώσει μόνο με την εφαρμογή ακόμη πιο σωστού σχεδιασμού, καλύτερων εκτιμήσεων για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και αξιοποίησης των βέλτιστων τεχνολογικών εξελίξεων, με έμφαση στις πλωτές ανεμογεννήτριες. Στο συγκεκριμένο τομέα οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, η τεχνολογία προχωράει προς την πλήρη της ωρίμανση, ενώ πολλά έργα εμπορικής κλίμακας θα κάνουν την εμφάνισής τους ως το 2030. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, τότε αναμένεται να κάνει την εμφάνισή του και το πρώτο θαλάσσιο αιολικό πάρκο στην Ελλάδα.
