Η Ρούλα Πισπιρίγκου ξεκίνησε την απολογία της για τον θάνατο της Τζωρτζίνας αργά το μεσημέρι της Τετάρτης και έπειτα από απανωτές διακοπές στη δίκη. «Θα ξεκινήσω από την αρχή. Θα σας πω απλά ήμουν, είμαι και θα είμαι η μαμά της Τζωρτζίνας και αυτό το δικαίωμα δεν θα μου το στερήσει ποτέ κανείς».
Μάλιστα, αναφερόμενη στο αν εκείνη προκάλεσε τον θάνατο της Τζωρτζίνας η Ρούλα Πισπιρίγκου ήταν κατηγορηματική: «Αρνούμαι την κατηγορία. Δεν θα περνούσε ποτέ από το μυαλό μου να πειράξω ούτε μια τρίχα από την κόρη μου», ήταν τα πρώτα λόγια της Ρούλας Πισπιριγκου.
«Αυτά που έχω ακούσει στο σύνολο της ακροαματικής διαδικασίας…. Δεν μιλούσαν για το παιδί το δικό μου. Δεν μιλούσαν για την Τζωρτζίνα σε αυτή τη διαδικασία», ανέφερε και ξεκίνησε να μιλά για τη γέννηση της κόρης της.
«Ήμουν η τελευταία που την πήρε μόλις γεννήθηκε» είπε με κλάματα η Ρούλα Πισπιρίγκου. «Ήταν ένα πλασματάκι… Την κοιτούσαμε με τόση αγάπη. Ζούσα το θαύμα εκείνη τη στιγμή. Ένιωσα ότι εκείνο το πλάσμα με έκανε μαμά. Όταν με κοίταξε μου έδωσε το νόημα της ζωής. Εκείνη τη μέρα της υποσχέθηκα και της είπα ότι θα είμαι για πάντα δίπλα της, ότι θα είμαι εκεί για εκείνη».
Όπως εξήγησε η Ρούλα Πισπιρίγκου, η Τζωρτζίνα μεγάλωνε φυσιολογικά δίπλα στην οικογένεια. «Ζούσαμε στο σπίτι που είχε παραχωρήσει ο θείος μου. Το 2014 μετακομίσαμε λόγω έλλειψης χώρου κι επειδή ο θείος μου θα μετακόμιζε. Έπρεπε να έχει ένα παιδικό δωμάτιο η Τζωρτζινα. Η Τζωρτζινα είχε το παρατσούκλι «πετασλούδα» από την πεταλούδα, έτσι τη λέγαμε. Είχε ένα φωτεινό δωμάτιο με ροζ και λαχανί χρώματα. Είχε ότι χρειαζόταν ένα παιδί. Από εκεί και πέρα μεγάλωνε φυσιολογικά. Είχαμε παιδίατρο την κ. Ρούτη. Όταν ήταν 1,5 έτους γεννήθηκε η Μαλένα και ήταν με τη Τζωρτζίνα στο ίδιο δωμάτιο».
Η κατηγορούμενη περιέγραψε όλη την πορεία του παιδιού, αναφέρθηκε στον παιδικό σταθμό που πήγε η Τζωρτζινα ενώ μιλώντας για τον χαρακτήρα της είπε: «Ήταν ένα παιδί πάρα πολύ κοινωνικό. Την ήθελαν τα παιδάκια για φίλη τους. Την έλεγαν αρχηγό. Της είχαν τρομερή αδυναμία οι δασκάλες της. Επειδή άκουσα ανακρίβειες για αυτό θέλω να πω ότι η δασκάλα της Τζωρτζίνας στο νήπιο, μετά το θάνατο της Μαλένας αρρώστησε κάποιες μέρες κι έλειπε από το σχολείο. Η Τζωρτζινα ζήτησε να επικοινωνήσω με τη δασκάλα, θεωρώντας στο μυαλό της…δεν είχε κανόνες, δεν άκουγε, δεν ήταν το κλασικό κοριτσάκι με τις κούκλες και τα παραμύθια. Μου ζήτησε το παιδί να πάρω τη δασκάλα για να δούμε αν ήταν καλά για να ξαναγυρίσει στο σχολείο».
Αναφερόμενη στο διευθυντή του σχολείου, είπε πως ο συγκεκριμένος διευθυντής όταν έμπαινε η Τζωρτζινα στο σχολείο χτυπούσαν τα χέρια και της έλεγε «που είσαι σενάρια!». «Αυτό που άκουσα ότι το παιδί ήταν φοβισμένο και πήγαινε στο γραφείο του διευθυντή να βρει παρηγοριά δεν ισχύει. Η Τζωρτζίνα μιλούσε παρά πολύ. Συζητούσε τα πάντα. Με τη γιαγιά, με τις φίλες της, ήταν πολυλογού. Αυτό το παιδί είχε τις χάρες όλες. Η εντύπωση που ήθελαν να δώσουν για το παιδί μου είναι εντελώς λανθασμένη. Η Τζωρτζίνα ήταν καλή μαθήτρια. Μαζί διαβάζαμε».
Λίγο αργότερα, εμφανώς δακρυσμένη είπε προς το δικαστήριο: «Μου είναι πολύ δύσκολο να μιλάω για εκείνη σε παρελθόντα χρόνο. Ότι μιλάω για εκείνη ενώ εκείνη δεν είναι εδώ…». Η 34χρονης περιέγραψε το χαρακτήρα και τις συνήθειες του παιδιού της, κάνοντας λόγο για ένα κοινωνικό κοριτσάκι που του άρεσε να παίζει κυρίως με «αγορίστικα» παιχνίδια και λάτρευε τις εξωτερικές δραστηριότητες.
«Όσο ήταν η Μαλένα μας στο σπίτι είχαμε ένα φουσκωτό με μπάλες. Και η Τζωρτζινα το ξεφούσκωνε. Όταν τη μάλωνε η Μαλενα, η Τζωρτζινα της έλεγε «φταις εσύ που τρως όλο το φαγητό σου»» περιέγραψε η κατηγορούμενη γελώντας και κλαίγοντας ταυτόχρονα.
Όπως είπε, σε ηλικία 3 ετών έκανε μια επέμβαση στα αυτιά, είχε χειρουργηθεί στο αριστερό φρύδι γιατί είχε ένα λίπωμα απο μωράκι και δεν είχε δάκρυα. Οι νοσηλείες της ήταν μόνο για γαστρεντερίτιδα και μια φορά που έπαιζε στο σχολείο κι έπεσε πάνω στη μπασκέτα με αποτέλεσμα να χτυπήσει όλο της το μέτωπο. Της έκαναν εξετάσεις, δεν είχε κάτι, μόνο ένα καρούμπαλο» είπε και συμπλήρωσε: «αν μου έχει διαφύγει κάτι με ρωτάτε κι εσείς».
«Από την ημέρα που γεννήθηκε μέχρι τη μέρα που έφυγε δυστυχώς από τη ζωή ήμασταν μαζί σε όλα» ανέφερε και κλαίγοντας ξανά εξιστόρησε ότι της άρεσε να μιμείται τη Λένα Ζευγαρα.
