Οι “Αρβύλες” επέστρεψαν, εδώ και λίγο καιρό,στην ελληνική τηλεόραση.
Κι όχι μόνο αυτό αλλά είναι και σε καθημερινή βάση στην prime-time ζώνη,που λένε και στα…χωριό μου,στην “πρώτη ζώνη” δηλαδή,στο πιο εμπορικό για το τηλεοπτικό Μέσον χρονικό σημείο,όταν όλοι άλλοι έχουν το Κεντρικό τους Δελτίο Ειδήσεων.
Ειδήσεις εσείς;
Αρβύλα εμείς.
Με τους τύπους από τη Θεσσαλονίκη να παίρνουν την πρώτη θέση της τηλεθέασης ενώ έχουν απέναντι τους top τηλεανθρώπους,εκείνους δηλαδή που κάνουν τα κεντρικά δελτία των άλλων καναλιών.
Η Σάτιρα λοιπόν είναι εδώ.
Ήταν πάντα και θα παραμείνει σαν ένα είδος…δευτερογενούς ή μετά-ενημέρωσης δηλαδή,που ειδικά στις εποχές που η ίδια η mainstream ενημέρωση … χωλαίνει,έρχεται η Σάτιρα όχι απλά για να δείξει την αστεία πλευρά όσων βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας αλλά και να ενημερώσει η ίδια,με τον δικό της τρόπο,το κοινό.
Σάτιρα υπάρχει παντού στον Κόσμο μας.
Σε όλες τις χώρες που υπάρχει στοιχειώδης ελευθερία της έκφρασης.
Από την αρχαία Αθήνα και όσες άλλες πόλεις-κράτη είχαν δημοκρατικά πολιτεύματα στην κλασική αρχαιότητα,μέχρι τις μέρες μας τις ΗΠΑ,την Ευρώπη και όπου αλλού υπάρχει πολυκομματική αστική Δημοκρατία.
Προφανώς και δεν υπήρχε -τουλάχιστον ελεύθερα- στις Μοναρχίες ή στα Θεοκρατικά καθεστώτα.Δεν ξέρω αν επίσης δεν υπάρχει σε προσωποκεντρικά,απολυταρχικά καθεστώτα τύπου Β.Κορέας ή ναζιστικής Γερμανίας,ας πούμε,αν και στη Φασιστική Ιταλία υπήρχε Σάτιρα,σχετικά περιορισμένη με πολλά προβλήματα λογοκρισίας φυσικά αλλά υπήρχε.(βλ.Βίντεο).
Εξάλλου οι Ιταλοί (όπως και οι Γάλλοι) σαν λαός έχουν την ειρωνεία στην καθημερινότητα τους,στο βαθμό που κινδυνεύεις να σε γελοιοποιήσουν και μόνο με την “καλημέρα” που σου λένε.Ο Ντούτσε θα τους την γλίτωνε;
Βίντεο: Ταινία “Fermo con le mani”-Totο’ (1937)
Αντίθετα στη δημοκρατική μας χώρα υπήρξε μια συστηματική προσπάθεια τα τελευταία χρόνια να κοπεί το είδος αυτό από τα Μέσα και κυρίως από την Τηλεόραση (αλλά όχι μόνο).
Έτσι τουλάχιστον δείχνουν τα γεγονότα.
Εκπομπές όπως το “Τσαντίρι” του Λαζόπουλου,το “Ό,τι να ναι” των φιλελεύθερων παιδιών του ΣΚΑΪ,ο μακαρίτης πια Χάρρυ Κλυν (απ’τους παλιότερους) ή ο Τζίμης φυσικά ο Πανούσης,ο κορυφαίος όλων.Βασικά αυτός δεν είχε καν εκπομπή.Ποτέ.Μια-δυο φορές μόνο έφτασε στην…πηγή (της TV) αλλά εκπομπή δεν είδε.Η “Ελληνοφρένεια” επίσης διακόπηκε…ξαφνικά,το ίδιο και ο Τράγκας -που ραδιοφωνικά τουλάχιστον κατατάσσεται στην πολιτική Σάτιρα.
Όλοι αυτοί από κάποια στιγμή και μετά άρχισαν να λογοκρίνονται και να κόβονται για κάποια αιτία που κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να μας εξηγήσει και σίγουρα δεν ήταν θέμα εμπορικότητας,αν κρίνουμε τουλάχιστον από το ότι σχεδόν όλοι τους είχαν τεράστια δημοφιλία και αντίστοιχα μεγάλες τηλεθεάσεις.
Κάτι φυσικά απόλυτα λογικό.
Γιατί η Σάτιρα και μάλιστα αυτή με πολιτικό πρόσημο, ήταν ,είναι και θα είναι από τα πιο εμπορικά είδη.
Στην τηλεόραση,στο ραδιόφωνο,είτε ακόμη και στην σκηνή.
Μην ξεχνάμε ότι το πιο ακριβό εισιτήριο το είχε ο Πανούσης και ήταν πάντα και παντού γεμάτος.Ενώ στο ραδιόφωνο λέγεται ότι έπαιρνε τα περισσότερα.
Ο Λαζόπουλος με το “Τσαντίρι” ήταν το τελευταίο τηλεοπτικό “μπαμ” που έγινε στην ελληνική τηλεόραση.
Και ξαφνικά όλοι αυτοί κρίνονται ακατάλληλοι.
Από την τηλεόραση,ακόμη -κάποιοι από αυτούς- και από το ραδιόφωνο!
“Για οικονομικούς λόγους”,η αστεία δικαιολογία που προβάλλεται.
Δηλαδή το Survivor ή τα talent shows που έχουν κατακλύσει την τηλεόραση μας,είναι φθηνότερες παραγωγές;Ποιοτικά σίγουρα,οικονομικά αμφιβάλλω…
Πόσο φτηνότερα από το “Ράδιο Αρβύλα” που κόπηκε,εντελώς απότομα για να αντικατασταθεί από κάτι αστείες εκπομπές τύπου Αρβύλα,χωρίς καμία πολιτική χροιά, που απλά έκαναν χαβαλέ και που,όπως ήταν φυσικό, πήγαν άπατες;
Σε μια εποχή που ακόμη και τα πολιτικά τοκ-σόους έχουν κοπεί από τις τηλεοράσεις και έχουν αντικατασταθεί με εκπομπές που απλά ρωτάνε τον χ,ψ ηθοποιό ή ανθυποσελέμπριτι “αν είναι καλά στη ζωή του”,μια καθαρά σατιρική εκπομπή έρχεται και τα σαρώνει όλα, ανοίγοντας (ελπίζουμε) την πόρτα σε περισσότερες εκπομπές που θα εκφράζουν καυστικό ή έστω ένα απλά διαφορετικό λόγο.
Βίντεο: Λαζόπουλος,δυστυχώς μόνο ιντερνετικά πια