“Sex,Lies and Videotape” με τον Π.Φιλιππίδη

Πρέπει να διαβάσετε

Σπύρος Αλεξάκης
Σπύρος Αλεξάκης
Αρθρογράφος
Ο Σπύρος Αλεξάκης είναι αρθρογράφος

Δεν ξέρω αν ο Πέτρος Φιλιππίδης θα επιστρέψει ποτέ στην Τέχνη της Υποκριτικής (και όχι “ηθοποιίας” όπως ακούω να τη λένε διάφοροι…διανοούμενοι).
Αυτή την στιγμή για τον πρωταγωνιστή το βασικό είναι να βγει από τη φυλακή,φαντάζομαι.
Αν όμως,υποθετικά μιλώντας,κάποια στιγμή επιστρέψει στον κόσμο του θεάματος,θα είχε ενδιαφέρον να πρωταγωνιστήσει σε μια ελληνική βερσιόν του “Sex,Lies and Videοtape” ή εκείνης της άλλης ταινίας ανάλογου θέματος (που μου διαφεύγει τώρα ο τίτλος),πάντα από εκείνη την περίοδο -τέλη ’80-αρχές ’90- με πρωταγωνιστή έναν γιατρό,που είχε “random” εξωσυζυγικές σχέσεις μέχρι που κάτι συμβαίνει και βγαίνει η παράλληλη ζωή του στην επιφάνεια.Καταλήγει με τη σύζυγο του στο δικαστήριο,όπου εκεί η απόφαση είναι ότι ότι πρόκειται περί αρρώστου (!) που πρέπει να μπει σε πρόγραμμα …αποτοξίνωσης.


Βλέπετε το “sex addiction” στην αμερικάνικη νεοπουριτανική βερσιόν της ηθικής,που αναγκαστικά ζούμε εδώ και μερικές δεκαετίες και σε όλον τον υπόλοιπο πλανήτη,είναι μια “εξάρτηση” όπως το αλκοόλ,τα ναρκωτικά,ο τζόγος,ο…υπερδανεισμός (ναι,μετά την κρίση τον βάφτισαν κι αυτόν εξάρτηση),οπότε πρέπει υποχρεωτικά να θεραπεύεται.

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 είχα δει αυτές τις ταινίες,πέρα από το ότι το σενάριο μου φάνηκε τελείως σουρεάλ,ότι κάποιος δηλαδή τιμωρείται από τη Δικαιοσύνη γιατί κάνει…σεξ εκτός γάμου ή γιατί κάνει σεξ εκτός “σχέσης”, δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου,όπου μετά τον πλήρη εξαμερικανισμό της Ευρώπης,θα φτάναμε στο σημείο και εμείς εδώ στην Ελλάδα να φυλακίζουμε κάποιον επειδή απλά είναι…“πέφτουλας”.
(Το αν είναι και βιαστής,περιμένουμε να αποδειχτεί στο δικαστήριο,προς το παρόν γίνεται αναφορά σε “σεξουαλικές παρενοχλήσεις”)

Όσον αφορά το “πέφτουλας”,ζητώ συγγνώμη για την -όχι και τόσο επιστημονική- ορολογία αλλά η πλούσια κατά τ’άλλα γλώσσα μας δεν έχει μια κάπως καλύτερη λέξη για να περιγράψει περιπτώσεις σαν αυτή του Φιλιππίδη και όλων των άλλων stars που πρωταγωνίστησαν στο ελληνικό #metοo.

Πώς να αποκαλέσουμε τους τύπους που προσέγγιζαν (το είπα τώρα πιο κομψά) σεξουαλικά όποια γυναίκα βρισκόταν στον περίγυρο τους;
Το θέμα όμως δεν είναι αυτό,το θέμα είναι γιατί πρέπει να κάνουμε πως πέφτουμε από τα σύννεφα,λες και δεν το είχαμε ξαναδεί όλο αυτό.
Σε μεικτούς χώρους δηλάδη όπου συνυπάρχουν άντρες με γυναίκες να υπάρχει και άλλου τύπου…μπλέξιμο;

Γιατί άραγε όλοι οι παλιότεροι πολιτισμοί είχαν διαχωρισμό ρόλων στα δύο φύλα;
Για να μη συνυπάρχουν άντρες και γυναίκες στον ίδιο χώρο και να καταλήγει -σχεδόν πάντα- η γυναίκα να τρέχει να κρυφτεί από τον άντρα,μήπως;
Γυναικωνίτες στις εκκλησίες,χωριστές πλαζ (παλιά),σχολεία αρρένων και θηλέων,άντρες στη δουλειά και γυναίκες στο σπίτι…
Υπήρχε κάποιος λόγος για να είναι έτσι διαρθρωμένες οι κοινωνίες για αιώνες;
Προφανώς και ναι.

Τώρα βέβαια προσπαθούμε να διαχειριστούμε τη συνύπαρξη των δύο φύλων -ενίοτε και τον ανταγωνισμό τους- και αυτό δεν είναι κάτι τόσο απλό όπως ίσως πίστευαν κάποιοι παλιότερα.
Δεν παίρνω το μέρος του Φιλιππίδη ή των υπόλοιπων πρωταγωνιστών του #metoo
Απλά όλος αυτός ο χαμός και η πτώση από τα σύννεφα κάπου κουράζει.
Κατανοώ πλήρως την ανάγκη ο κόσμος να ασχολείται με κάτι στην παρούσα συγκυρία,προφανώς γιατί αν ασχοληθεί με τα τεράστια αδιέξοδα της καθημερινότητας του,θα έχουμε αποσταθεροποίηση.
Όμως κάπου λίγο να κρατάμε και τις ισορροπίες.

Αντί να πούμε ότι έχουμε μια γενική αύξηση της βίας λόγω της κοινωνικής κατάστασης (ανέχεια,εγκλεισμός κτλ) την βαφτίζουμε “γυναικοκτονία”, “έμφυλη βία”, “ρατσιστική” (αν είναι εις βάρος κάποιου διαφορετικού εθνικά ανθρώπου) κι έτσι (έξυπνα) αλλάζουμε την ατζέντα.
Μετά πιάνουμε το …σκανδαλώδες των πρωταγωνιστών,σκηνοθετών,θιασαρχών που προσέγγιζαν για σεξ θαυμάστριες και γυναίκες ηθοποιούς και ένα ενημερωτικό σήριαλ μόλις έχει αρχίσει.
“Κακούργα Πατριαρχία”…

Ποια Πατριαρχία;

Με Πρόεδρο της Δημοκρατίας γυναίκα,Βουλευτίνες και Υπουργούς επίσης γυναίκες,Καθηγήτριες στα Πανεπιστήμια γυναίκες,Δικαστίνες,Εισαγγελείς,Δημοσιογράφους  γυναίκες. Διευθύντριες,Γιατρίνες,Διευθύντριες Νοσοκομείων γυναίκες.
Με τις “καλές” Σχολές των Πανεπιστημίων πια να έχουν περισσότερες φοιτήτριες απ’ότι φοιτητές (λογικό αφού σε εκείνες τις ηλικίες είναι πιο εύκολο για τις κοπέλες να κρατήσουν την στοχοπροσήλωση τους απ’ότι για τα νεαρά αγόρια),το παρόν και κυρίως το μέλλον της κοινωνίας ανήκει στις γυναίκες.
Θα μου πει κι εμένα κάποιος πού βλέπει αυτή την Πατριαρχία;

Άλλα Πρόσφατα