Τώρα που το καλοκαιράκι τελειώνει,πρέπει κι εμείς οι πολίτες να διαλέξουμε:
Ποιες πυρκαγιές ήταν τελικά οι καλύτερες;
Της Νέας Δημοκρατίας ή του Σύριζα;
Ή μήπως ήταν καλύτερες οι πυρκαγιές επί ΠΑΣΟΚ;
Τότε,τις χρυσές εποχές,που το Κίνημα ήταν στην Κυβέρνηση και ο Λαός στην Εξουσία.
Εκλογές
Πριν απαντήσουμε στο κουίζ ας σκεφτούμε λίγο τις εγχώριες εκλογικές αναμετρήσεις από τη Μεταπολίτευση και μετά.
Τελευταία φορά που το αποτέλεσμα της κάλπης είχε φέρει κάποια αξιοσημείωτη αλλαγή στην πολιτική που εφαρμόστηκε στη χώρα μας, ήταν οι (τριπλές) εκλογές της διετίας ’89-’90.Τότε που το “Αντρεϊκό” ΠΑΣΟΚ ηττήθηκε για να βρεθεί στην εξουσία ο πατέρας Μητσοτάκης και μαζί του να πάρει η χώρα μια κλίση προς το ευρω-φιλελεύθερο μοντέλο.Κλίση που παραμένει μέχρι τώρα σταθερή,ακόμη κι αν τις επόμενες δεκαετίες στην κυβέρνηση βρέθηκαν ΠΑΣΟΚ και Σύριζα.
Άλλες σημαντικές εκλογές αναμετρήσεις ήταν σίγουρα εκείνες του 1981 και του 1974.Σημαντικές και οι δύο,άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό τα πολιτικά πράγματα της χώρας,με διαφορετικό τρόπο βέβαια…
Από κει και πέρα,αν εξαιρέσουμε τους πολύ φανατικούς,που αντιμετωπίζουν τα κόμματα σαν να ήταν ποδοσφαιρικές ομάδες,δε νομίζω να υπάρχει κάποιος άνθρωπος που να πιστεύει πραγματικά ότι οι υπόλοιπες εκλογικές αναμετρήσεις έφεραν έστω και μία σοβαρή πολιτική αλλαγή,όποιο κόμμα και αν τις κέρδισε.
Ειδικά από το ’90 και μετά.
Και ο λόγος είναι απλός:
Η Οικονομία έχει πάψει προ πολλού να σχεδιάζεται από τις εθνικές κυβερνήσεις των κρατών. Άρα ελάχιστη σημασία για την καθημερινότητα του πολίτη έχει το ποιος θα βρίσκεται στην κυβέρνηση.
Εκεί που λείπει η πολιτική περισσεύει η επικοινωνία
“Εν αρχή ην ο λόγος” κατά τας Γραφάς και κατά την Πολιτική εν αρχή ην η Οικονομία.
Πολιτική είναι στην πραγματικότητα η Οικονομία.
Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά διαχείριση της καθημερινότητας και επικοινωνία.
Πολιτική είναι το από πού θα πάρεις πόρους και πού θα τους ρίξεις.
Το πώς θα “χτίσεις” τις σχέσεις των κοινωνικών ομάδων,των επαγγελματικών συντεχνιών,των διαφόρων περιοχών της επικράτειας.
Και φυσικά όλα αυτά καταλήγουν στο τέλος στη σύγκρουση Κεφαλαίου-Εργασίας.
Αυτός που επενδύει το κεφάλαιο του πόσα θα κερδίσει από την επένδυση και πόσα εκείνος που δούλεψε σε αυτήν.
Οι πολιτικές δυνάμεις που θεωρούν ότι το Κεφάλαιο πρέπει να κερδίσει όσο γίνεται περισσότερα,αποκαλούνται “Συντηρητικές” και εκείνες που υποστηρίζουν ότι η Εργασία πρέπει να κερδίσει τα περισσότερα,αποκαλούνται “Προοδευτικές”.
Στον δρόμο βέβαια οι προοδευτικές δυνάμεις που θέλουν να έχουν κυβερνητικό ρόλο στον Ανεπτυγμένο Κόσμο έχουν ξεχάσει την Σύγκρουση Κεφαλαίου-Εργασίας και ουσιαστικά μετατόπισαν το ενδιαφέρον τους σε μια σειρά από άλλα θέματα,όπως το περιβάλλον,ο βηγκανισμός,οι διαφορετικότητες,τα ανοιχτά σύνορα κοκ…που δε λέμε ότι δεν είναι σημαντικά αλλά η Αριστερά πρέπει να ασχολείται βασικά με τα προβλήματα των εργαζομένων,αν θέλει να λέγεται Αριστερά.Αλλιώς δεν είναι Αριστερά, είναι μια ακόμη”Liberal” δύναμη.
Κάπως έτσι όλες πια οι δυνάμεις της “κυβερνητικής Αριστεράς” σε Ευρώπη και Αμερική,εδώ και τουλάχιστον τρεις δεκαετίες,έχουν γίνει φιλελεύθερες.Από την εποχή των Κλίντον,Μπλερ. Τότε που η Σοσιαλδημοκρατία έκανε την περίφημη “στροφή”.
Οι οικονομικές πολιτικές σχεδιάζονται εδώ και χρόνια από πολύ ψηλά,από τις Αγορές τις ίδιες και εφαρμόζονται στις δυτικές χώρες,χωρίς να ερωτηθεί κανείς,είτε κυβερνά ένα κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται σαν “Κεντροδεξιό”,είτε ένα άλλο που αυτοπροσδιορίζεται σαν “Κεντροαριστερό”.
Η οικονομική πολιτική τους πρακτικά είναι ίδια.
Το ζούμε όλοι.
Με ταυτόσημες όμως οικονομικές πολιτικές πρέπει κάτι να βρουν για να σε πείσουν να τους δώσεις την ψήφο σου.Κάπου πρέπει να παρουσιαστούν διαφοροποιημένοι οι πολιτικοί των κομμάτων.
Τραβούν λοιπόν τη ρητορική τους σε ακραίο βαθμό. Παρουσιάζονται οι μεν σαν κάτι το τελείως διαφορετικό από τους δε και εσύ καλείσαι να διαλέξεις:
Προτιμάς τις πυρκαγιές του Σύριζα ή της Νέας Δημοκρατίας;Για να μπει στη συζήτηση και το ΠΑΣΟΚ και να θυμίσει σε όλους ότι οι καλύτερες φωτιές είχαν μπει επί Κινήματος στην Κυβέρνηση και Λαού στην Εξουσία.
Εμάς όμως ως πολίτες αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει βασικά είναι να υπάρχει μια νόμιμη και σταθερή κυβέρνηση στη χώρα.Να μην μπαίνουμε σε μακρόσυρτες προεκλογικές περιόδους,που σίγουρα δεν βοηθούν την Οικονομία.
Ό,τι χρώμα και αν έχει η κυβέρνηση το βασικό είναι να υπάρχει μια κάποια κυβέρνηση.
Όλα τα υπόλοιπα πρέπει να μας είναι αδιάφορα.
Αφιερωμένο στις Εκλογές που έρχονται.