Ο συνδυασμός ψυχοθεραπείας με αγωγή ψιλοκυβίνης πέτυχε σημαντική μείωση στα καταθλιπτικά συμπτώματα υγειονομικών της πρώτης γραμμής στην πανδημία COVID-19 (2020-2021). Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο JAMA Network Open, έδειξαν ότι η ψιλοκυβίνη έδωσε στους συμμετέχοντες την ευκαιρία για μια νέα προοπτική σε σχέση με τα συναισθήματα και το βίωμά τους, επιτρέποντάς τους να αντιμετωπίσουν την επαγγελματική εξουθένωση (burn-out).
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια διπλά τυφλή, τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή, για την οποία ξεκίνησαν να συγκεντρώνουν συμμετέχοντες τον Δεκέμβριο του 2021. Από περίπου 2.200 υποψηφίους που έκαναν αίτηση, επιλέχθηκαν μέσω κλήρωσης 30 κλινικοί ιατροί, που αντιμετώπιζαν μέτρια έως σοβαρή κατάθλιψη, αλλά δεν είχαν κάποια ψυχιατρική διάγνωση πριν την πανδημία.
Όλοι τους είχαν δει για πρώτη φορά τον θάνατο και τους ασθενείς να «σβήνουν» με τέτοιο έντονο ρυθμό, δηλώνοντας εξάντληση, κρίσεις αυτοπεποίθησης, συναισθηματική απομάκρυνση από τους ασθενείς, απομάκρυνση από τα αγαπημένα πρόσωπα και τους συναδέλφους τους και, ενίοτε, αμφιβολίες για το αν η ιατρική τους καριέρα ήταν ακόμη βιώσιμη.
Η αντικαταθλιπτική ψιλοκυβίνη
Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες (συνθετικής ψιλοκυβίνης και εικονικού φαρμάκου). Υποβλήθηκαν σε δύο ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες προετοιμασίας, μία συνεδρία με λήψη ψιλοκυβίνης (25 mg) ή εικονικού φαρμάκου (νιασίνη, 100 mg), και τρεις συνεδρίες ενσωμάτωσης (ή αφομοίωσης), κατά την οποία ο θεραπευόμενος αρχίζει να κατανοεί και αποτιμά τις εντυπώσεις από την ψυχεδελική εμπειρία.
Μετά από 28 ημέρες, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες που έλαβαν ψιλοκυβίνη παρουσίασαν άμβλυνση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων σε σημαντικά μεγαλύτερο βαθμό από την ομάδα του εικονικού φαρμάκου. Ειδικότερα, τα μέλη της ομάδας ψιλοκυβίνης παρουσίασαν μείωση κατά 21,33 μονάδες στην κλίμακα αξιολόγησης της κατάθλιψης, έναντι μόλις 9,33 μονάδων στην ομάδα ελέγχου.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι θετικές επιδράσεις προς τη μείωση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων ήταν ταχύτερες και πιο διαρκείς στην ομάδα της ψιλοκυβίνης. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι η εμπειρία τους προσέφερε νέα προοπτική για τις προκλήσεις που αντιμετώπιζαν, βοηθώντας τους να αναγνωρίσουν και αγκαλιάσουν τα συναισθήματά τους και να κατανοήσουν τη βαθύτερη φύση των καταστάσεων που τους επηρέαζαν.
«Ένιωσα ότι μπορώ να ξεπεράσω τον πόνο»
Ο Will Koenig, νοσηλευτής σε μονάδα εντατικής θεραπείας και μετέχων στη μελέτη, δήλωσε ότι το εικονικό φάρμακο δεν έφερε καμία αλλαγή, ενώ «[η ψιλοκυβίνη] μου έδωσε την αίσθηση ότι ο [ανθρώπινος] πόνος μπορεί να ξεπεραστεί και να μετασχηματιστεί και ότι αυτή είναι η φυσική μας κατάσταση. Μου φάνηκε ότι δημιουργούσα τον πόνο που βίωνα… και ότι το να αφήνω τον εαυτό μου δέσμιο του πόνου που δημιούργησα μπορεί μόνο να ελαττώσει τη φροντίδα που θα παρέχω στους μελλοντικούς ασθενείς».
«Με βοήθησε να συγχωρήσω τον εαυτό μου»
Μια άλλη συμμετέχουσα, η Δρ Sarah Kirsch, παθολόγος στην περιοχή του Σιάτλ, κατηγορούσε τον εαυτό της για τους ασθενείς που πέθαιναν με κορωνοϊό. «Ένιωθα ανίκανη» είπε, «δεν μπορούσα να κάνω πολλά για να βοηθήσω τους ανθρώπους τη στιγμή που η υγεία τους ήταν στη χειρότερη φάση από όλη τους τη ζωή. Είχαμε ρεμδεσιβίρη, στεροειδή και αναπνευστήρες, αλλά αυτά δεν αποτελούν θεραπεία». Η ψιλοκυβίνη, δήλωσε, «με βοήθησε να νιώσω πιο ανοιχτή και να συγχωρήσω τον εαυτό μου, με βοήθησε να αποδεχθώ τον εαυτό μου ως άτομο και ως υγειονομικό υπάλληλο σε ένα νοσοκομείο».
«Η μελέτη άλλαξε τη ζωή μου»
Η Rachel Drayer, βοηθός ιατρού στο τμήμα επειγόντων περιστατικών στο Bellevue, κοντά στο Σιάτλ, δήλωσε ότι η δουλειά την έκανε να αισθάνεται σε απόγνωση και διχασμένη. «[Στη] δουλειά που κάνω τώρα, αισθάνομαι ήρεμη και ήσυχη σωματικά. Αισθάνομαι το σώμα μου… βαθιά γαλήνιο. Αυτή η μελέτη άλλαξε τη ζωή μου».
