Πλησιάζοντας προς τις κάλπες της 26ης Μαΐου όλο και περισσότεροι πολίτες ζητάνε από όλους εμάς που έχουμε εκδηλώσει την πρόθεση μας να εκτεθούμε διεκδικώντας την ψήφο τους, να απαντήσουμε συγκεκριμένα για το τι και πως σκεφτόμαστε να δράσουμε απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Μοιραία το κέντρο βάρους πέφτει στην καθημερινότητα. Εκεί δηλαδή που είτε Δήμαρχοι με οράματα για μεγάλα έργα, είτε Δήμαρχοι που παρουσίαζαν σχέδια δράσης, απέτυχαν καθολικά κρίνοντας κανείς εκ του αποτελέσματος. Ποιο είναι αυτό; Mα η πασιφανής διαπίστωση ότι η πόλη εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να τελεί υπο αναρχία σχεδόν στο σύνολο των εκφάσεων της.
Ο πολίτης εισπράττει το μήνυμα ότι ο καθένας κάνει ότι θέλει στη πόλη, όπως το θέλει και όπου θέλει. Σταθμεύει εκεί που κρίνει ότι τον εξυπηρετεί, χωρίς να ενδιαφέρεται για το κυκλοφοριακό πρόβλημα που θα προκαλέσει ακόμη κι αν δεν υπάρχει κυκλοφοριακός φόρτος. Απορρίπτει τα οικιακά του απορρίμματα την ώρα που θέλει με τον τρόπο που θέλει, αδιαφορώντας είτε για το ότι ο κάδος απορριμμάτων είναι ήδη γεμάτος ,είτε για το ότι μόλις πέρασε το απορριμματοφόρο αλλά τώρα έκρινε κατάλληλη στιγμή για να ξεφορτωθεί τα σκουπίδια του. Κάνει χρήση του δικαιώματος του να καπνίζει , αδιαφορώντας για το δικαίωμα του διπλανού του να ζει υγιεινά. Καταλαμβάνει ελεύθερο δημόσιο χώρο για την εξυπηρέτηση της προσωπικής του ή επαγγελματικής του ανάγκης χωρίς ενδοιασμούς απέναντι στη μητέρα με το καρότσι, τον ηλικιωμένο ή το άτομο με ειδικές ανάγκες. Ων ουκ έστιν αριθμός παραδειγμάτων που επιβεβαίωνουν ότι η πόλη και οι πολίτες της κινούνται στην αναρχία και όσοι ακόμη αντιστέκονται , αναγκάζονται κατά περίπτωση να βυθιστούν σε αυτήν για να καταφέρουν να «επιβιώσουν» ως κάτοικοι-πολιτες.
Η παράταξη «Ηράκλειο για όλους» δεν έρχεται να προστεθεί στον αυτοδιοικητικό σκηνικό χαϊδεύοντας τους πολίτες για να αποσπάσει προεκλογικά την ψήφο τους ενώ μετεκλογικά παγιδευμένη στην ίδια λογική να αποφεύγει να συγκρουστεί με νοοτροπίες και αντιλήψεις που φαλκιδεύουν την ποιότητα ζωή μας.
Δεν μας αφορά αυτή η προσέγγιση ακόμη και αν αυτό εμπεριέχει πολιτικό κόστος. Μια σαφής ένδειξη είναι οτι στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας βρίσκεται το «εργαλείο» που λέγεται δημοτική αστυνομία. Και αυτό γιατί με τα παραπάνω δεδομένα η εκπαίδευση και η καλλιέργεια της συνείδησης στους πολίτες , σε αυτή τη φάση μπορεί -εκτός απο δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης- να έρθει με ένα μόνο τρόπο. Την εφαρμογή χωρίς αστερίσκους της νομοθεσίας και των κανονισμών.
Η δική μας δημοτική αρχή είναι αποφασισμένη να αξιοποίησει στο ακέραιο τη διάθεσιμη δύναμη της δημοτικής αστυνομίας και να την ενισχύσει. Ενω πρόκειται να αξιοποιήσουμε όλες τις δυνατότητες που δίνει ο νόμος για ενεργοποίηση της ελληνικής αστυνομίας ή του λιμενικου σώματος μιας και διαθέτουμε ως δήμος ακτογραμμή.
Όταν μιλάμε για βελτίωση της καθημερινότητας οφείλουμε ταυτόχρονα να αποτυπώσουμε και το πως θα γίνει. Πως για παράδειγμα θα απεγκλωβιστεί η πόλη απο την άναρχη-παράνομη στάθμευση; Απο την στιγμή που ως δήμος έχουμε δώσει εναλλακτικές με ελεύθερους χώρους στάθμευσης περιαστικά σε συνδυασμό με την μετακίνηση των πολιτών απο το σημείο προς το κέντρο με Μ.Μ.Ε, υπάρχει άλλος τρόπος εκτός απο την εφαρμογή του νόμου; Όχι είναι η απάντηση και ας μην ακούγεται ή εν προκειμένω διαβάζεται όμορφα.
Είναι προφανές οτι αυτό αφορά σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας μας. Ο νόμος ή ο δημοτικός κανονισμός όταν δίνει τους πολίτες ενα σαφές πλαίσιο στο οποίο υποχρεούνται να κινηθούν δεν είναι το πρόβλημα αλλά το μέσο για να λυθεί το πρόβλημα.
Δυστυχώς μέχρι και σήμερα η εφαρμογή του νόμου ή των δημοτικών κανονισμών απο ολες τις δημοτικές αρχές παρουσιαζόταν ως «προβλημα» και αυτο γιατί εφαρμόζονται σε πλείστες περιπτώσεις με πολλά μέτρα και ακομη περισσότερα σταθμά. Δικαίως λοιπόν οι πολίτες δυσανασχετούν στην εφαρμογή των κανονισμών ,όταν διαπιστώνουν οτι λιγα μέτρα μακρύτερα απο τη δική τους παράβαση-παράπτωμα δεν εφαρμόζονται.
Έτσι όλοι βολεύονται εφήμερα. Οι πολίτες ζουν μεταξύ αναρχίας και παρανομίας και οι δημοτικές αρχές δεν χρεώνονται την φθορά απο την εφαρμογή του νόμου. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο. Ιδιαίτερα χαμηλη ποιότητα καθημερινότητας.
Γνωρίζουμε οτι η ανατροπή αυτής της παγιωμένης πραγματικότητας εμπεριέχει σοβαρό πολιτικό κόστος .
Ωστόσο προτιμούμε να μείνουμε στα δημοτικά πράγματα για λίγο ως χρήσιμοι 40αρηδες απο το να παραμείνουμε για πολύ ως αρεστοί-πλην αποτυχημένοι- 60αρηδες.