Μόνο τα τζιτζίκια ακούγονται στις παραλίες, αλλά και στην παλαιά πόλη της Αττάλειας. Στο απόγειο της καλοκαιρινής σεζόν συνήθως η πόλη σφύζει από ζωή. Αλλά αυτές τις μέρες τα πράγματα είναι διαφορετικά, μέχρι το απόγευμα τουλάχιστον. Ο καύσωνας είναι ανελέητος, ο ήλιος χτυπάει τα στενά δρομάκια της παλαιάς πόλης. Η Ρεϊχάν, μία νεαρή γυναίκα με σορτσάκι και άσπρο μπλουζάκι, κάθεται στη σκιά μπροστά από το κατάστημά της, κρατώντας ένα μεγάλο μπουκάλι νερό.
«Περιμένουμε», λέει. «Λίγους επισκέπτες έχουμε αυτή την ώρα, αλλά έστω και γι’ αυτούς έχουμε ανοιχτά. Κάποιοι περνάνε νωρίς το πρωί, κατά τις οκτώ, πηγαίνοντας στην παραλία». Η Ρεϊχάν, μαζί με τη συνέταιρό της, προσπαθεί να κρατήσει ανοιχτό το κατάστημα, για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα. Πώς αντέχει όμως η ίδια τις θερμοκρασίες άνω των 40 βαθμών Κελσίου που επικρατούν τις τελευταίες ημέρες στην Αττάλεια; «Δεν έχει νόημα να γκρινιάζω συνέχεια, απλώς χάνω τον χρόνο μου. Οπότε, τί να κάνω; Κάνει φοβερή ζέστη, αλλά προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι ο καιρός είναι μια χαρά…»
«Είμαστε συνηθισμένοι στη ζέστη»
Τα περισσότερα σπίτια στην παλαιά πόλη στεγάζουν ένα μικρό κατάστημα στο ισόγειο. Άλλος πουλάει χαλιά, άλλος ρούχα, άλλος σουβενίρ. Όπως και η Ρεϊχάν, όλοι προσπαθούν να κρατήσουν ανοιχτά τα καταστήματά τους, παρά τον οδυνηρό καύσωνα. Ο Μαχμούτ έχει βγάλει στο πεζοδρόμιο τα εμπορεύματά του: κοσμήματα, καλοκαιρινά ρούχα, πετσέτες για τη θάλασσα, πολύχρωμες τσάντες. «Για τους επισκέπτες μας είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα», λέει. «Εμείς είμαστε συνηθισμένοι. Δεν έχουμε και άλλη επιλογή, εδώ ζούμε, εδώ δουλεύουμε…»
Μπορεί να είναι συνηθισμένος στη ζέστη ο Μαχμούτ, αλλά αυτό το καλοκαίρι είναι διαφορετικό, όπως λέει και ο ίδιος: «Τριάντα χρόνια μένω στην Αττάλεια, πρώτη φορά βλέπω τέτοια ζέστη…» Αλλά και η τουρκική Μετεωρολογική Υπηρεσία επιβεβαιώνει ότι αυτό το καλοκαίρι είναι πιο θερμό απ’ ότι συνήθως. Τις τελευταίες ημέρες στον Νότο της Τουρκίας οι θερμοκρασίες ήταν από πέντε έως δέκα βαθμούς υψηλότερες από τα φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα.
Οδηγός ταξί, ο «τυχερός» του καύσωνα
Στους σχετικά τυχερούς επαγγελματίες, σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, περιλαμβάνονται οι οδηγοί ταξί. Στην πραγματικότητα το ταξί είναι δύσκολη δουλειά στην Αττάλεια, τα ωράρια είναι εξαντλητικά, πολλοί δουλεύουν επτά ημέρες την εβδομάδα χωρίς διάλειμμα. Αλλά στον καύσωνα έχουν ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα, καθώς τα περισσότερα ταξί διαθέτουν κλιματισμό. Ο Μουράτ, οδηγός ταξί στην Αττάλεια, λέει χαρακτηριστικά: «Ο Θεός μας έδωσε τον κλιματισμό, μακάρι να βοηθήσει κι αυτούς που δουλεύουν έξω, με αυτή τη ζέστη. Οι αρχές έχουν προειδοποιήσει τους ανθρώπους με χρόνιο πρόβλημα υγείας να μην βγαίνουν καν από το σπίτι τους το μεσημέρι. Είναι αφόρητη η ζέστη…»
Νωρίς το βράδυ η θερμοκρασία αρχιζει να πέφτει και κυμαίνεται γύρω στους 30 βαθμούς. Και πάλι κάνει ζέστη, αλλά υποφέρεται. Το κέντρο της Αττάλειας γεμίζει σιγά-σιγά. Ο κόσμος επιστρέφει από την παραλία ή την πισίνα του ξενοδοχείου και ετοιμάζεται για μία χαλαρή βόλτα. Όπως ο Μεχμέτ και η Αντελίνα, που μένουν μόνιμα στη Γερμανία και κάνουν διακοπές στην Αττάλεια. Όπως λένε «το ξενοδοχείο μας είναι μπροστά στη θάλασσα, έχουμε κάνει έτσι το πρόγραμμα της ημέρας, ώστε να ερχόμαστε στην πόλη μόνο βράδυ. Το μεσημέρι δεν αντέχουμε. Αλλά στη θάλασσα είναι ευχάριστα. Βέβαια, όσο μένεις στο νερό, τόσο καταλαβαίνεις τη ζέστη…»
