Το έθιμο της Πρωταπριλιάς είναι μια ανεπίσημη γιορτή γεμάτη φάρσες και κατά κάποιο τρόπο δικαιολογημένα ψέματα τα οποία μερικές φορές γίνονται πιστευτά χωρίς σημαντικό κόστος, που με το πέρασμα των χρόνων έγινε όχι μόνο ελληνικό αλλά παγκόσμιο φαινόμενο.
Εκείνο που πρέπει να σχολιάσουμε δεν είναι τα αθώα ψέματα που χρησιμοποιεί ο λαός με ελαφρά την καρδία για χάρη αστειότητας, αλλά εκείνα που προσβάλλουν, βλάπτουν, εξαπατούν και παραπλανούν την κοινωνία. Είναι τα ψέματα αυτά τα οποία από όπου και αν προέρχονται δεν υπηρετούν τις ανθρώπινες αξίες και χρησιμοποιούνται με στόχο την επίτευξη ιδιοτελών σκοπών.
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα των «θαυμάτων», της φαντασίας και της υπερβολής το ψέμα έχει ξεπεράσει το πρωταπριλιάτικο έθιμο και έχει κυριαρχήσει στη ζωή των Ελλήνων πολιτών και πολιτικών.
Δεν χρειάζεται να πάμε πολλά χρόνια πίσω στην ιστορία για να αναλογιστούμε την διαχείριση του πολιτικού μύθου που διαχρονικά έχει γίνει στη χώρα σε βάρος του λαού με σκοπό να κερδίσουν τις εκλογές οι πολιτικοί, από το 1974 της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα.
Χωρίς να αναφερθούμε αναλυτικά, θα παρουσιάσουμε επιγραμματικά μερικές από τις κυριότερες πολιτικές προεκλογικές διακηρύξεις που έγιναν ατάκες, πιστευτές από τον λαό και διαψεύστηκαν αργότερα, όπως όλα τα πρωταπριλιάτικα ψέματα σε σύντομο χρόνο.
Η υπόθεση για το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου και η αποκάλυψη των ενόχων της Κυπριακής τραγωδίας.
Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, ο λαός στην εξουσία.
ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο.
Έξω οι βάσεις του θανάτου.
Κάθαρση – σκάνδαλο Κοσκωτά.
Ασφαλιστική και οικονομική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα.
Εκσυγχρονισμός – Χρηματιστήριο ο καθρέπτης της Ελληνικής οικονομίας.
Καταπολέμηση της διαπλοκής, της διαφθοράς και η περίφημη επανίδρυση του κράτους.
Λεφτά υπάρχουν… ΔΝΤ και μνημόνια για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.
Η ελπίδα έρχεται.
Η υπερήφανη διαπραγμάτευση και το τέλος των μνημονίων της καταστροφής.
Αυτά και πολλά άλλα θα μπορούσε να απαριθμήσει κανείς ως τις μεγαλύτερες πολιτικές αναφορές, που σημάδεψαν την πολιτικοοικονομική ιστορία της μεταπολιτευτικής περιόδου και κατέρρευσαν αργότερα σαν πρωταπριλιάτικο ψέμα.
Όμως στη ζωή υπάρχει η πρωταπριλιά με την παραδοσιακή της έννοια, που πρέπει να συνεχίζεται εξελισσόμενη στο πέρασμα του χρόνου, βασιζόμενη στην επικρότηση του καλοπροαίρετου μύθου χωρίς σκοπιμότητες και επιπτώσεις σε βάρος της κοινωνίας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός γεννήθηκε, μεγαλούργησε και μεταδόθηκε στηριζόμενος στην μυθολογία, στους μυθικούς ήρωες, στην Πυθία και στους θεούς του Ολύμπου.
Σε αυτή τη δύσκολη γεωπολιτική και οικονομική συγκυρία έχουμε χρέος να σταθούμε όρθιοι στη σωστή θέση της ιστορίας και να προβάλλουμε την πολύτιμη παρακαταθήκη μας σε όλο τον κόσμο. Να ενεργοποιήσουμε προβάλλοντας τα κατορθώματα των προγόνων μας, γιατί δεν υπάρχει πιο σημαντική και πιο ακριβοπληρωμένη εθνική υπηρεσία από αυτήν. Να διαλαλήσουμε τον ήλιο, τη θάλασσα, τον αέρα, τις δαντελωτές ακτές μας και τα γνήσια, πολύτιμα προϊόντα.
Την πατροπαράδοτη φιλοξενία μας μαζί με την υπεραξία της τεράστιας άυλης μυθικής περιουσίας που κληρονομήσαμε από τους αρχαίους Έλληνες. Να διαπραγματευτούμε με το μοναδικό στον κόσμο πολυτιμότερο που έχουμε και να απαιτήσουμε να αμειφθούμε ακριβά για την υπεραξία των θεών που κάποτε φανταστήκαμε.
Ο πολιτισμός είναι η οικονομία μας και η μυθολογία η περιουσία μας. Οι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου, πρέπει να καταλάβουν ότι αξίζει να στηρίξουν την Ελλάδα, τη γενέτειρα του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού αρχαίου ελληνικού μύθου, κατανοώντας ότι το « παγκόσμιο χρέος πολιτισμού » προς την Ελλάδα δεν πρέπει να παραμείνει ανεκπλήρωτο.