Η χώρα διανύει τη μεγαλύτερη προεκλογική περίοδο όλων των εποχών και τώρα πλέον μπαίνει στην τελική ευθεία για τις κάλπες, αφού σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις τοποθετούνται τον Απρίλιο, χωρίς συγκεκριμένη ημερομηνία.
Σοβαρά και αστεία περιστατικά μέσα στο πολιτικό σκηνικό συνθέτουν την εικόνα και πέρα από την πόλωση και την αντιπαράθεση, η προεκλογική περίοδος βγάζει τη θλίψη, ακόμη και το γέλιο. Δεν είναι μόνο οι λεγόμενες ατάκες που θα μείνουν την ιστορία, όπως η φράση «έλα με φόρα» της Πόπης Τσαπανίδου προς τον Αλέξη Τσίπρα, είναι γενικά το γέλιο που προκαλούν πολλές φορές οι αντιδράσεις των κομμάτων και οι γκάφες των υποψηφίων.
Βγήκε η κυβέρνηση και ανακοίνωσε το επίδομα προσωπικής διαφοράς για όσους συνταξιούχους δεν πήραν αυξήσεις λόγω της προσαρμογής στον νόμο Κατρούγκαλου και αμέσως ανέβηκε στα κάγκελα η αντιπολίτευση να καταγγείλει τον πρωθυπουργό για ψηφοθηρία. Αμέσως μετά ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι, εάν ήταν στην κυβέρνηση, θα είχε καταργήσει την προσωπική διαφορά και θα είχε επαναφέρει κανονικά την καταβολή της 13ης σύνταξης.
Εάν δεχθούμε ότι οι προεκλογικές παροχές του Μητσοτάκη είναι ψηφοθηρία, τότε οι προεκλογικές υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα για τη 13η σύνταξη, είναι βέβαιο ότι είναι πλειοδοσία στην… ψηφοθηρία.
Εκτός από τα αστεία της προεκλογικής περιόδου, εκείνα που προβληματίζουν περισσότερο την κοινωνία ακόμη και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ είναι τα θλιβερά λεγόμενα, όπως αυτό που φέρεται να είπε ο Χρήστος Σπρίντζης ότι μπορούν να έρθουν και «με το άγριο» ή «θα τους φάμε λάχανο» της Τάνιας Τσανακλίδου. Αυτά και διάφορα άλλα που βλέπουμε και ακούμε σε δηλώσεις στις προεκλογικές συζητήσεις δίνουν την εντύπωση ότι η αντιπολίτευση είναι έτοιμη να πάρει τα όπλα για να βγει στα βουνά και να ξεκινήσει επανάσταση. Όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά γιατί ο λαός αρκείται σε μία σοβαρή παραγωγική αντιπαράθεση ιδεών και προγραμμάτων και είναι λάθος για εκείνους που προσπαθούν να διαμορφώσουν ένα πολεμικό κλίμα, το οποίο δεν υπάρχει στην κοινωνία.
Το λυπηρό είναι ότι τα κόμματα στην προσπάθειά των να κλέψουν την «παράσταση» καθένα με τον δικό του τρόπο χρησιμοποιεί μεθόδους ακραίας συμπεριφοράς ακόμη και ύβρεις, ελπίζοντας να προσελκύσουν του ψηφοφόρους που έχασαν στην πορεία από τα δεξιά ή τα αριστερά τους άκρα.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του ευρωβουλευτή, Κώστα Αρβανίτη σε κομματική εκδήλωση που μεταδόθηκε στην τηλεόραση, προκαλώντας οργή, αντιδράσεις και δυσμενή σχόλια ως προσβλητική και υβριστική συμπεριφορά εναντίον της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού της χώρας. Χαρακτήρισε την κεντροδεξιά φιλελεύθερη κυβέρνηση της Ελλάδας και τον πρωθυπουργό ακροδεξιούς ναζί και ότι πίσω από τη λογική των αρίστων κρύβεται η άρια φυλή και ο φασισμός. Πριν ακόμη αρχίσει επίσημα η προεκλογική περίοδος τι άλλο χειρότερο θα μπορούσε να ειπωθεί για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό της χώρας για να ανεβάσει ακόμη περισσότερο τον πήχη του διχασμού και της πόλωσης σε αυτή την προεκλογική περίοδο;
Με χιουμοριστική διάθεση αντιμετωπίστηκε από τη δημοσιογραφική σχολιογραφία η συνάντηση του Γ. Παπανδρέου με τον Αλέξη Τσίπρα, ενώ παραμένει άγνωστο το περιεχόμενο της συζήτησης των δύο πρώην πρωθυπουργών. Αν και είχαν ανταλλάξει βαρύτατους χαρακτηρισμούς την περίοδο 2009-2011 ήρθε μετά την πρόσφατη συνάντηση η διφορούμενη απάντηση του Παπανδρέου με την οποία δήλωσε ότι: «όσοι είναι συνεπείς σε όσα δημόσια εκφράζουν δεν χρειάζεται να συνωμοτούν» είπε επιχειρώντας να δώσει τέλος στην παραφιλολογία για το αναφερόμενο αυτό φλερτ.
Σίγουρα δυσάρεστη σε αυτή την προεκλογική περίοδο ήταν η απόφαση του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή, να μην είναι υποψήφιος στις εκλογές, θεωρώντας ότι έχει ολοκληρωθεί η κοινοβουλευτική του διαδρομή προκαλώντας παιχνίδια ερμηνειών και πολύ παραφιλολογία. Το ενδιαφέρον της απόφασης του πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι στη δήλωσή του ανήγγειλε το τέλος της κοινοβουλευτικής και όχι της πολιτικής διαδρομής του.
Οδεύοντας προς τις κάλπες των εθνικών εκλογών του 2023 στην Ελλάδα χωρίς ακόμη να έχει καθοριστεί η ακριβής ημερομηνία, τα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν είναι ότι δεν διαταράσσεται ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων, ο οποίος παραμένει αναλλοίωτος με αυτόν του 2019.
Μετά τα παραπάνω είναι βέβαιο ότι η πραγματικότητα θα κερδίσει την προπαγάνδα για μία Ελλάδα ισχυρότερη στην οικονομία, την εξωτερική πολιτική, τη δημόσια διοίκηση και το κοινωνικό κράτος, με αντάλλαγμα την ψήφο εμπιστοσύνης και την αυτοδυναμία στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.