Είναι ανώφελο να μιλάμε για στόχους αγωνιστικούς στον ΟΦΗ,την ίδια στιγμή που η ποδοσφαιρική ομάδα δεν μπορεί να γεμίσει ένα γήπεδο μερικών χιλιάδων θέσεων ή στα υπόλοιπα σπορ (μπάσκετ,βόλεϊ,πόλο) η ομάδα παίζει με τους συγγενείς και τους φίλους των παικτών στις εξέδρες.
Γιατί κάπου εδώ λοιπόν υπάρχει ένα άλυτο μυστήριο:
Ο λαός του ΟΦΗ κατά περιόδους εμφανίζεται και μετά εξαφανίζεται από τα δρώμενα της ομάδας;
Το ότι η ομάδα έχει λαό,είναι δεδομένο.
Το έχει αποδείξει πολλές φορές κατά το παρελθόν και μάλιστα σε διαφορετικές εποχές και με διαφορετικά αγωνιστικά δεδομένα. Δηλαδή σε περιόδους που ο ΟΦΗ πήγαινε για ψηλά αλλά και σε περιόδους που ο ΟΦΗ πήγαινε να σωθεί. Άρα δεν μπορεί να πει κανείς ότι τραβάει κόσμο μόνο στις χαρές ή μόνο στις λύπες.
Ο ΟΦΗ μπορεί να τραβήξει κόσμο κάτω από οποιαδήποτε περίσταση και σε οποιαδήποτε κατηγορία και αν παίζει.
Στην Α’Εθνική για Ευρώπη,στην Α’Εθνική για σωτηρία,στη Β’ και στη Γ’ ακόμη Εθνική,τη μία και μοναδική φορά που βρέθηκε εκεί κάτω.
Ο ΟΦΗ έχει κόσμο και δεν χρειάζεται πια να το αποδείξει σε κανέναν.
Το ερώτημα είναι γιατί δεν μπορεί να τον κρατήσει “ζεστό” στο γήπεδο του.
Γιατί ο κόσμος πάει κι έρχεται,από το γήπεδο στον καναπέ και πάλι πίσω;
Το γιατί δεν μπορούμε να το ξέρουμε εμείς.
Κάτι πάει λάθος σε επικοινωνιακό επίπεδο.
Και από την ποδοσφαιρική ΠΑΕ αλλά και από τον Ερασιτέχνη.
Παρότι και τα δύο αυτά “μαγαζιά” κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν ,μάλλον δεν είναι αρκετό ή δεν είναι σωστά στοχευμένο.
Η εικόνα πάντως του Γεντί Κουλέ με τους 2-3 χιλιάδες πιστούς είναι αποκαρδιωτική.
Όπως (ακόμη) πιο αποκαρδιωτική η εικόνα των κερκίδων στο ΒΑΚ με τον ΟΦΗ να παίζει μπάσκετ και βόλεϊ.
Να βλέπεις κάτι χωριά να παίζουν στη Βόλεϊ Λιγκ και να έχουν τριπλάσιο κόσμο από εκείνον του ΟΦΗ και να σε πιάνει μελαγχολία.
Δεν ξέρω τι θέλει ο μέσος Ομιλίτης για να είναι χαρούμενος και να πηγαίνει στο γήπεδο.
Υπήρξαν εποχές που η ομάδα “πετούσε” και το Γεντί Κουλέ ήταν μισοάδειο,υπήρξαν και εποχές που η ομάδα δεν τράβαγε αλλά οι κερκίδες ήταν κατάμεστες.
Άβυσσος η ψυχή του φιλάθλου.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι για να έχουμε απαιτήσεις, θα πρέπει πρώτα να είμαστε κοντά στην ομάδα.
Να δούμε πού βρισκόμαστε αντικειμενικά και να έχουμε ρεαλιστικά “θέλω”.
Σπ.Αλεξ.
