Σήμερα ψηφίζουμε. Τι και για ποιο λόγο; Από που και ως που προκύπτει η σημασία αυτής της εκλογικής διαδικασίας; Κατά πόσον η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει κομβικό ρόλο στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο; Μήπως είναι καλύτερο που αναλωνόμαστε στην τοπική ατζέντα και κουτσομπολεύουμε με αφορμή τις δηλώσεις (ή τις «μη δηλώσεις») περιουσιακής κατάστασης των αρχηγών των ημεδαπών πολιτικών κομμάτων (κυρίως της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ);
Πρώτα πρώτα καλό είναι να μη λησμονούμε το ρόλο του ευρωκοινοβουλίου που εκκινεί από τη συμμετοχή στη νομοθετική διαδικασία, στην κατάρτιση και έγκριση του κοινοτικού προϋπολογισμού και καταλήγει στην άσκηση ελέγχου αναφορικά με τη δράση των κοινοτικών οργάνων, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Από τα 720 μέλη του ευρωκοινοβουλίου στη χώρα μας αναλογούν μόλις τα 21. Δηλαδή το ποσοστό εκπροσώπησής μας δεν υπερβαίνει το 2.8% . Τούτο καταδεικνύει ότι η προώθηση απόψεων και εθνικών συμφερόντων περνάει μέσα από τις συμμαχίες και τους ευρωπαϊκούς πολιτικούς σχηματισμούς.
Συνεπώς, το ευρωπαϊκή κοινοβούλιο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Όχι τόσο όσο το Συμβούλιο ή η Επιτροπή, αλλά είναι ο κατεξοχήν αμεσοδημοκρατικός ευρωπαϊκός θεσμός.
Τι αναμένουμε, όμως, σήμερα από τα συλλογικά ευρωπαϊκά φόρα εκπροσώπησης; Προφανώς την απάντηση στα προβλήματά μας. Την υποβοήθησή μας στη ζώσα καθημερινότητα. Πρόσφατη σημαντική έρευνα, στην οποία ερωτήθηκαν 10.883 άτομα (18 ετών+) με δικαίωμα ψήφου σε 10 αντιπροσωπευτικά κράτη-μέλη της ΕΕ (Βουλγαρία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Εσθονία, Ισπανία, Ιταλία, Ουγγαρία, Πολωνία και Ρουμανία) κατέδειξε σε μεγάλο βαθμό όσα βιώνουμε όλοι μας καθημερινά.
Σύμφωνα με τα κύρια ευρήματα της έρευνας, η αύξηση του κόστους ζωής, το μεταναστευτικό/ προσφυγικό, ο πόλεμος Ρωσίας -Ουκρανίας, είναι σήμερα oι υψηλότερες ανησυχίες των Ευρωπαίων πολιτών. Επιπρόσθετα, οι πολίτες εκφράζουν μεγάλη αγωνία για τον επιδραστικό και αποπροσανατολιστικό ρόλο των fake news, τις οικονομικές ανισότητες, την περιβαλλοντική πολιτική της Ένωσης, αλλά και τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης. Μάλιστα, το 47% των συμμετεχόντων, ιεραρχεί το «αυξανόμενο κόστος ζωής» ως την κύρια ανησυχία τους. Ωστόσο, η «ανησυχία» αυτή δεν φαίνεται να έχει πρόσκαιρο πλαίσιο. Αντιθέτως, έχει στέρεες βάσεις και επαυξάνεται από την αντίληψη που έχουν οι σημερινοί ευρωπαίοι για τον τρόπο παραγωγής και διανομής του πλούτου. Πάνω από οκτώ στους 10 (81% συνολικά) αισθάνονται ότι «στην Ευρώπη, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι».
Το τελευταίο θέτει το ζήτημα των ευρωεκλογών στην ουσία του. Κατά πόσον η σημερινή Ευρώπη υιοθετεί πολιτικές κοινωνικής συνοχής; Κατά πόσον εφαρμόζεται σήμερα το «κοινωνικό συμβόλαιο» ή κατά πόσον παραβιάζεται; Ο άνθρωπος συγκρότησε οργανωμένες κοινωνίες για να διασφαλίσει την ευτυχία και την ευημερία του. Στο πλαίσιο αυτό θέσπισε το Κοινωνικό Συμβόλαιο, δηλαδή μια πράξη υπέρτατης δέσμευσης ευθύνης απέναντι στο κοινό καλό. Στο βαθμό που το Συμβόλαιο παραβιάζεται, η κοινωνική αδικία οξύνεται και το ευρωπαϊκό πολιτικό οικοδόμημα τίθενται εν αμφιβόλω. Ας τα έχουμε αυτά υπόψη μας σήμερα. Καλό βόλι…