Παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών σήμερα και αναρωτιέμαι ξανά, γιατί να πρέπει να υπάρχει μια τέτοια ημέρα; Γιατί πρέπει να υπάρχει η βία, ο σεξισμός, η σεξουαλική κακοποίηση, η ψυχολογική πίεση, η πατριαρχεία, η ανισότητα σε όλους τομείς;
Και όμως, είμαστε εδώ για μια ακόμη χρονιά, για να πούμε και πάλι τα ίδια αυτονόητα πράγματα. Μια χρόνια που μετρά ήδη 13 γυναικοκτονίες. 13 γυναίκες έχουν δολοφονηθεί ή μήπως είναι ορθότερο να πούμε ότι 13 άνδρες τις έχουν δολοφονήσει; Η σωστή χρήση της γλώσσας εξάλλου έχει καθοριστική σημασία στην προσπάθεια εξάλειψης του φαινομένου του σεξισμού.
Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ κουραστικό να είσαι γυναίκα. Είναι επίσης πολύ αγχωτικό και πολύ τρομακτικό κάποιες φορές, με τους λόγους φυσικά να είναι αμέτρητοι.
Σε αντίθεση με όσα πιστεύουν οι περισσότεροι – κυρίως άνδρες, αλλά όχι αποκλειστικά-, ο σεξισμός, ο φεμινισμός, η πατριαρχεία και η γυναικοκτονία δεν είναι όροι που έχουμε δημιουργήσει για να πάμε κόντρα στο αντίθετο φύλο ή επειδή το μισούμε. Είναι όροι που έχουν επιστημονική τεκμηρίωση, υπόσταση και δυστυχώς και εφαρμογή στην καθημερινότητά μας.
Μια βόλτα στο δρόμο αρκεί για να νιώσει μια γυναίκα φόβο και ανασφάλεια. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια απ’ όταν ήμουν φοιτήτρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να μου κάνουν catcalling κάθε φορά που πήγαινα στη σχολή, κάθε φορά που πήγαινα στο σούπερ μάρκετ, στο λεωφορείο, σε κάποια φίλη μου κλπ. Πολλοί θα υποθέσουν ότι το να σου σφυρίζει κάποιος στο δρόμο δεν είναι και τόσο κακό. Το άγχος που δημιουργείται όμως σε μια κοπέλα, η οποία προχωράει μόνη της στο δρόμο σε μια ξένη πόλη, είναι κακό! Διότι όλοι της λένε ότι πρέπει να αντιδράσει, αλλά κανείς δεν μπορεί να της εγγυηθεί ότι αν αντιδράσει δε θα έχει να αντιμετωπίσει τις «συνέπειες».
Μια βόλτα σε ένα νυχτερινό μαγαζί επίσης αρκεί για να νιώσει μια κοπέλα ανασφαλής με το σώμα της, με το ντύσιμο της, με τη συμπεριφορά της. Αν είναι υπερβολικά – για τα δεδομένα της κοινωνίας – ντυμένη, τότε σχολιάζεται χλευαστικά, θεωρείται πουριτανή και περνάει…απαρατήρητη. Αν από την άλλη είναι ελάχιστα – για τα δεδομένα της κοινωνίας- ντυμένη, θεωρείται εύκολη και άλλα πολλά. Τα ίδια ισχύουν και αναφορικά με το σωματότυπό της, αλλά και με τον τρόπο με τον οποίο εξωτερικεύει την καλή ή κακή της διάθεση. Γενικώς, δέχεται μια συνεχόμενη κριτική για την κάθε της κίνηση.
Μια επιτυχία στο επαγγελματικό της περιβάλλον αρκεί για να ακούσει μια κοπέλα σχόλια σχετικά με τον τρόπο και τα «μέσα» που την έκαναν να διακριθεί. Σίγουρα με κάποιον θα έχει συνάψει ερωτικές σχέσεις, γιατί από μόνη της δεν είναι ικανή να καταφέρει να ξεχωρίσει. Είναι δεδομένο ότι αυτός ο τρόπος «προώθησης» είναι υπαρκτός, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί προϋπόθεση για την επαγγελματική ανέλιξη της κάθε γυναίκας.
Γενικώς οι γυναίκες τη σημερινή εποχή δέχονται πιέσεις και κριτική από παντού. Είναι υποχρεωμένες να τα υπομένουν όλα σιωπηλά γιατί αν αντιδράσουν σε οποιαδήποτε κατάσταση τις αδικεί, θα αντικατασταθούν με συνοπτικές διαδικασίες. Όλο αυτό εκτός από άδικο, είναι και αρκετά ψυχοφθόρο.
Μακάρι το 2022 να μην είναι απαραίτητη η ύπαρξη Παγκόσμιας Ημέρας για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Μακάρι να μην υπάρξουν άλλες γυναικοκτονίες και άλλοι βιασμοί. Μακάρι να υπάρχει περισσότερη ενημέρωση, περισσότερη βοήθεια και να αποδίδεται σωστότερα η δικαιοσύνη σε όλα τα περιστατικά έμφυλης βίας.
Μακάρι το 2022 να μπορούμε όλες να ζούμε ελεύθερες, να περπατάμε στο δρόμο χωρίς άγχος, να αγαπάμε χωρίς φόβο, να ντυνόμαστε όπως θέλουμε και να τρώμε ότι θέλουμε. Δε πρέπει να ξεχνάμε ότι η ζωή είναι δική μας ζωή και πρέπει να την απολαμβάνουμε όπως εμείς επιθυμούμε, χωρίς να είμαστε δέσμιες στερεοτύπων και κακοποιητικών συμπεριφορών.
Τέλος, δε πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμη και αν έχουμε ολόκληρη την κοινωνία απέναντί μας, έχουμε τουλάχιστον η μία την άλλη!