Μια ανούσια αντιπαράθεση έχει ξεσπάσει τις τελευταίες αυτές ημέρες της προεκλογικής περιόδου, μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ για το ποιοι είναι οι «κληρονόμοι» της πολιτικής παρακαταθήκης του Ανδρέα Παπανδρέου.
Μέχρι το 2010 δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα σχετικά με την πολιτική κληρονομιά του Ανδρέα αφού το ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό το Γιώργο Παπανδρέου ήταν αυτοδύναμο στην εξουσία και με ποσοστό διακυβέρνησης υψηλό 43% από τις εκλογές Σεπτεμβρίου 2009.
Το Μάιο του 2010 άρχισαν τα προβλήματα όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση και η μνημονιακή καταιγίδα με τις περικοπές και τις στερήσεις άρχισε να πλήττει από άκρο σε άκρο ολόκληρη τη χώρα. Από το 2012 με την πρώτη συγκυβέρνηση σωτηρίας του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου άρχισαν οι «διαρροές» ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ δια του αρχηγού του Αλέξη Τσίπρα άρχισε να υποδέχεται με ανοικτές αγκάλες τα μέλη και τα στελέχη του.
Η εποχή των «παχειών αγελάδων» στη μεταπολιτευτική Ελλάδα είχε πλέον παρέλθει και όπως τα «ποντίκια» φεύγουν από το καράβι όταν τελειώνει το τυρί, άρχισαν σιγά – σιγά να το εγκαταλείπουν.
Το θέμα που έχει αναδειχθεί τις τελευταίες ημέρες θα μπορούσε με τον ίδιο τρόπο να αποδοθεί όπως στην παλιά ελληνική ταινία «οι κληρονόμοι» παραγωγής 1964 Δαλιανίδη και Τσιφόρου, με μια επιτυχημένη χιουμοριστική εκδοχή στο κλίμα των επερχόμενων εκλογών με φόντο τις μετεκλογικές συνεργασίες.
Προκαλεί το ενδιαφέρον της κοινωνίας ένα έργο με σενάριο την πολιτική παρακαταθήκη του Ανδρέα Παπανδρέου για την οποία «σφάζονται» αρχηγοί κομμάτων σε ποιόν ανήκει και ποιος δικαιούται το 51% αυτής της παρακαταθήκης.
Είναι αλήθεια ότι ο Αλέξης Τσίπρας τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιεί στις πολιτικές του ομιλίες συνθήματα του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ΄80 και προσπαθεί να πείσει τους πολίτες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το σημερινό ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος είναι ο «Ανδρέας» του 21ου αιώνα. Και δεν έχουν άδικο εκείνοι που ισχυρίζονται ότι πολλές φορές η φωνή του Αλέξη Τσίπρα θυμίζει αρκετά τη φωνή του Ανδρέα Παπανδρέου. Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ ισχυρίζονται ότι αφού ο Ανδρέας είναι ιδρυτής του κόμματός τους, αυτοί είναι οι συνεχιστές του έργου του και οι δικαιούχοι της πολιτικής παρακαταθήκης του. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ λένε και παρά τους κλυδωνισμούς του υπάρχει ακόμη, είναι το τρίτο κόμμα και διεκδικεί ρόλο ρυθμιστή στις εξελίξεις και στις μετεκλογικές συνεργασίες και κυβερνήσεις.
Τώρα πώς προέκυψε αυτός ο πόλεμος με τα συνθήματα της δεκαετίας του ΄80 κανείς δεν μπορεί να καταλάβει.
Γι’ αυτό και το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι αν έχει νόημα οι πολιτικοί αρχηγοί να ασχολούνται με το 1981 ενώ βρισκόμαστε στο 2023.
Κατ’ αρχάς σύμφωνα με την ευρύτερη έννοια της πολιτικής λογικής ο Ανδρέας Παπανδρέου όπως και οι άλλοι μεγάλοι Έλληνες πολιτικοί του 20ου αιώνα, ανήκουν στην ελληνική πολιτική ιστορία. Προφανώς και ανήκουν στην πολιτική ιστορία των παρατάξεων που οι ίδιοι δημιούργησαν, αλλά πάνω απ’ όλα ανήκουν στην ιστορία της Ελλάδας.
Προφανώς και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ μπορούν να υπερηφανεύονται καθένα ξεχωριστά για τις αρχές και τις ιδέες του Κωνσταντίνου Καραμανλή ή του Ανδρέα Παπανδρέου. Προφανώς επίσης και τα στελέχη της Αριστεράς μπορούν να αναφέρονται στις αρχές και τα οράματα του Ανδρέα Παπανδρέου, όμως μέχρι σε ένα σημείο είναι θεμιτό, γιατί πολλές φορές η υπερβολή μετατρέπεται σε καπηλεία του ονόματος και της ιστορίας του πολιτικού προσώπου. Οι λόγοι που μπορούν να αντιπαρατεθούν οι αρχηγοί δεν εκφράζονται με την υποκλοπή συνθημάτων περασμένων εποχών, γιατί απλά ο κόσμος της περιόδου 1960 -1990 δεν έχει καμιά σχέση με τον κόσμο στο οποίο ζούμε σήμερα.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να επικαλείται στις ομιλίες του τα συνθήματα του παλιού ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου, παρά μόνο η αποτροπή του κινδύνου το κόμμα του να χάσει για μια ακόμη φορά σε εθνικές εκλογές και προσπαθεί να κερδίσει κάτι από την πολιτική χαρισματική φυσιογνωμία και την αύρα του Ανδρέα. Με δανεικές ιδέες ή ατάκες από το παρελθόν κανείς ηγέτης δεν πρόκειται να προχωρήσει με επιτυχία προς το μέλλον.
Εκείνο που απομένει να ακούσουμε ακόμη από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές, είναι το σύνθημα που έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1980 σε αντιπαράθεση με τη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή «η Ελλάδα ανήκει στη Δύση», ότι «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες».