Τον αποτροπιασμό και την οργή της κοινής γνώμης έχουν προκαλέσει οι δύο πρόσφατες φονικές επιθέσεις σε δελφίνια στο Αιγαίο. Τα θαλάσσια θηλαστικά εντοπίστηκαν τις τελευταίες ημέρες από το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» με σημάδια που μαρτυρούσαν σκόπιμη θανάτωση.
Το πρώτο νεκρό ζωνοδέλφινο εντοπίστηκε από το Ινστιτούτο στις ακτές της Σάμου εν μέσω των βοριάδων των προηγούμενων ημερών. Η ουρά του δελφινιού ήταν κομμένη και τρυπημένη από αιχμηρό αντικείμενο. Το δεύτερο νεκρό ζωνοδέλφινο εντοπίστηκε και αυτό στην ίδια περιοχή με βαθιά τραύματα, ενώ αναμένεται η αυτοψία των ζώων από εμπειρογνώμονες.
Πιθανή η ηθελημένη θανάτωση περισσότερων δελφινιών
Η διευθύντρια του Ινστιτούτου Θαλάσσιων Ερευνών «Αρχιπέλαγος», Αναστασία Μήλιου, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στην «Καθημερινή» επισημαίνοντας πως το συγκεκριμένο είδος δελφινιού κινδυνεύει τα τελευταία χρόνια από τα αλιευτικά σκάφη, ενώ η εμπειρία της δείχνει πως ενδέχεται να έχουν δολοφονηθεί με τον ίδιο τρόπο περισσότερα από δύο θαλάσσια θηλαστικά.
Στην προσπάθεια να προσδιοριστεί ποιος θα μπορούσε να έχει διαπράξει αυτό το φρικτό έγκλημα, η κ. Μήλιου αναφέρει πως τα δύο δελφίνια πιθανότατα σκοτώθηκαν από κάποιο ελληνικό ή τουρκικό αλιευτικό σκάφος.
«Αυτό που συγκλονίζει είναι τα σημάδια που είχαν και τα δύο δελφίνια, αλλά και η ακρωτηριασμένη ουρά του ενός. Εκτιμώ πως τα δελφίνια εγκλωβίστηκαν την ώρα που οι σάκοι των μηχανοτρατών ανέβαιναν γεμάτοι με ψάρια κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας», επισημαίνει η ίδια.
Βασανιστικός θάνατος
Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ο θάνατος των δελφινιών είναι πολύ βασανιστικός. Οπως αναφέρει η ίδια, είτε κάποιος πέταξε το δελφίνι ζωντανό στη θάλασσα, αφού πρώτα του έκοψε την ουρά, ώστε να μην μπορεί να κολυμπήσει, με αποτέλεσμα τον φρικτό θάνατό του, είτε το θανάτωσε πρώτα και εν συνεχεία το έριξε στο νερό.
Φωτογραφία: Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος»
«Υπάρχουν ακόμη και περιστατικά όπου οι δράστες αφαιρούν από τα δελφίνια τη στομαχική τους κοιλότητα ώστε αυτά να καταλήξουν στον πάτο της θάλασσας και εκείνοι να κρύψουν τα ίχνη τους», αναφέρει η Α. Μήλιου, τονίζοντας πως πρέπει να βρεθεί μία λύση.
«Τόσο τα ελληνικά όσο και τα σκάφη άλλων χωρών που ψαρεύουν στο Αιγαίο δεν έχουν μαζί τους παρατηρητές ενώ από την ευρωπαϊκή νομοθεσία υποχρεούνται να έχουν. Αν αυτό τηρούνταν, θα διασφαλιζόταν η προστασία της θαλάσσιας ζωής και θα ελεγχόταν η αλιευτική δραστηριότητα», καταλήγει η ίδια.
Σημειώνεται πως το «ζωνοδέλφινο» ανήκει στα είδη δελφινιών που απειλούνται με εξαφάνιση, μαζί με τα «κοινά δελφίνια» και τα «ρινοδέλφινα».
Μοναδικός εχθρός ο άνθρωπος
«Είναι σαφές πως ο μοναδικός εχθρός αυτών των ειδών είναι ο άνθρωπος», αναφέρει με τη σειρά της στην «Κ» η υπεύθυνη θαλάσσιας βιοποικιλότητας της WWF Ελλάς, Αμαλία Αλμπερίνι.
Φωτογραφία: Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος»
Η ίδια επισημαίνει πως τα τελευταία χρόνια οι κίνδυνοι αυξάνονται για τα δελφίνια. Η παρενόχληση από σκάφη αναψυχής, η τυχαία παγίδευση από αλιευτικά, η ηχορύπανση, η κλιματική αλλαγή, καθώς και η θαλάσσια εξόρυξη πετρελαίου και ορυκτού αερίου ενδέχεται να βλάψουν σοβαρά τα θαλάσσια θηλαστικά.
Στο επίκεντρο των ερευνητών οι σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο
«Αυτό που γνωρίζουμε με σιγουριά είναι πως τα τελευταία χρόνια αυξάνονται οι εκβρασμοί δελφινιών εξαιτίας των παραπάνω λόγων. Παραδείγματος χάρη, πέρυσι είχαμε ασχοληθεί με τους εκβρασμούς των ζιφιών –το κήτος που είχε εγκλωβιστεί και στον Αλιμο- και όλα τα στοιχεία δείχνουν πως οφείλονταν σε τεχνητές σεισμικές δονήσεις που τους έκαναν να χάνουν τον προσανατολισμό τους», αναφέρει η κ. Αλμπερίνι.
Η ίδια επισημαίνει πως οι επιστήμονες εστιάζουν τώρα στα ανοιχτά του Ιονίου, όπου γίνονται σεισμικές έρευνες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων με υδρογονάνθρακες.
«Η επιστημονική κοινότητα έχει προειδοποιήσει πολλάκις για τη σημαντική παρουσία θαλάσσιων θηλαστικών στα σημεία όπου οι εταιρείες διενεργούν τις σεισμικές έρευνες και έχει καταθέσει προτάσεις για την προστασία τους», επισήμανε.
Θεσμοθετημένα σχέδια δράσης μόνο στη θεωρία
Σημειώνει, ακόμη, πως υπάρχουν λύσεις ώστε τα πλάσματα της θάλασσας να μη δολοφονούνται ή να μην εκβράζονται, ωστόσο μερικές φορές «κερδίζει» η αδιαφορία.
«Η αποφυγή συγκεκριμένων περιοχών από αλιευτικά σκάφη, η χρήση ειδικών αλιευτικών εργαλείων που δεν τραυματίζουν τα δελφίνια, αλλά και συσκευών που απωθούν τα ζώα από το να πλησιάσουν, είναι μερικά μέτρα ώστε να σταματήσουμε να μετράμε νεκρά θαλάσσια θηλαστικά», συμπληρώνει, καταλήγοντας ότι τα θεσμοθετημένα σχέδια δράσης υπάρχουν σε πολλές περιπτώσεις μόνο στη θεωρία και όχι στην πράξη.
