Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η εντατική άσκηση, όπως τα μαθήματα υψηλής έντασης διαλειμματικής προπόνησης, στην πραγματικότητα περιορίζουν τις λιγούρες.
Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια αποκάλυψαν πώς οι διάφοροι τύποι γυμναστικής μπορούν ακόμη και να δράσουν με τρόπο παρόμοιο με τις ενέσεις απώλειας βάρους, όπως το Ozempic, μεταβάλλοντας τις επιδράσεις των ορμονών της πείνας στο σώμα.
Η μελέτη αποκάλυψε ότι το spinning, μια ποδηλατική άσκηση υψηλής έντασης, η οποία πραγματοποιείται σε σταθερό ποδήλατο, μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική για τη μείωση της όρεξης σε σύγκριση με την ποδηλασία μέτριας έντασης ή το να μην αθλείται κάποιος.
Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι αυτός ο τύπος δραστηριότητας υψηλής έντασης μειώνει τα επίπεδα της γκρελίνης – της ορμόνης που μας κάνει να πεινάμε και η οποία εξουδετερώνεται από το δραστικό συστατικό των ενέσεων απώλειας βάρους.
Η γκρελίνη αυξάνει την όρεξη δίνοντας σήμα στον εγκέφαλο όταν είναι ώρα για φαγητό. Απελευθερώνεται στο στομάχι όταν αυτό είναι άδειο ή σχεδόν άδειο.
Οι ερευνητές μελέτησαν 14 ενήλικες ηλικίας 18 έως 55 ετών -οκτώ άνδρες και έξι γυναίκες- οι οποίοι δεν γυμνάζονταν τακτικά, αλλά ήταν υγιείς.
Τους ζητήθηκε να νηστέψουν κατά τη διάρκεια της νύχτας και να αποφύγουν την έντονη άσκηση, το αλκοόλ, τον καπνό και την καφεΐνη για 12 ώρες πριν από κάθε εξέταση.
Κάθε άτομο ολοκλήρωσε τρεις πειραματικές συνεδρίες: μία κατά την οποία ξεκουράστηκε χωρίς άσκηση, μία κατά την οποία έκανε ποδηλασία μέτριας έντασης και μία τρίτη κατά την οποία έκανε ποδηλασία υψηλής έντασης.
Για να βεβαιωθούν ότι κάθε επίπεδο άσκησης ταίριαζε σε κάθε συμμετέχοντα, οι ερευνητές σημείωσαν σε ποιο σημείο άρχισαν να αναπνέουν με μεγαλύτερη δυσκολία, σημάδι ότι η προπόνηση ήταν απαιτητική.
Στην ομάδα υψηλότερης έντασης, οι συμμετέχοντες έκαναν ποδήλατο 75% πιο έντονα από το βασικό επίπεδο δυσκολίας, για να βεβαιωθούν ότι επρόκειτο για μια επίπονη προπόνηση.
Τα ευρήματα έδειξαν ότι η άσκηση υψηλής έντασης κατέστειλε τα επίπεδα της γκρελίνης περισσότερο από την άσκηση μέτριας έντασης.
Όταν ρωτήθηκαν για τα επίπεδα πείνας τους, οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι αισθάνονταν λιγότερο πεινασμένοι μετά από μια πιο έντονη προπόνηση.
Οι ερευνητές σημείωσαν ότι χρειάζονται περισσότερες δοκιμές για να καθοριστεί η βέλτιστη «δόση» άσκησης για τον έλεγχο της όρεξης σε διάφορες ηλικιακές ομάδες.
«Διαπιστώσαμε ότι η μέτρια ένταση είτε δεν άλλαξε τα επίπεδα της γκρελίνης είτε οδήγησε σε καθαρή αύξηση», έγραψαν οι συγγραφείς της μελέτης.
Οι ερευνητές εξήγησαν ότι αυτό υποδηλώνει ότι η άσκηση πάνω από το βασικά επίπεδα γαλακτικού οξέος -το σημείο στο οποίο οι μύες αρχίζουν να κουράζονται γρήγορα κατά τη διάρκεια της άσκησης- «μπορεί να είναι απαραίτητη για να προκληθεί καταστολή της γκρελίνης».
Τα επίπεδα του γαλακτικού οξέος αυξάνονται όταν το σώμα υποβάλλεται σε οποιαδήποτε μορφή στρες. Κατά τη διάρκεια έντονης σωματικής άσκησης, τα επίπεδα του γαλακτικού οξέος στο αίμα μπορεί να αυξηθούν ακόμη και κατά 10 φορές, σε σχέση με το φυσιολογικό.
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι το γαλακτικό μπορεί να εμπλέκεται στην καταστολή της γκρελίνης που προκαλείται από την άσκηση», καταλήγουν οι συγγραφείς της μελέτης που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of the Endocrine Society.
«Οι μελλοντικές εργασίες θα πρέπει να επικεντρωθούν στο πώς η παχυσαρκία μπορεί να διαμορφώσει αυτό το μονοπάτι και αν ένα χρόνιο πρόγραμμα προπόνησης με διαφορετικές εντάσεις άσκησης αντικατοπτρίζει αυτά τα αποτελέσματα», προσθέτουν.
Εκατομμύρια άνθρωποι χρησιμοποιούν σήμερα ενέσεις που χειρίζονται τις ορμόνες της πείνας προκειμένου να χάσουν βάρος.
Οι ενέσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν τα Ozempic, WeGovy και Mounjaro, λειτουργούν μιμούμενες την επίδραση μιας ορμόνης που ονομάζεται GLP-1 και μας κάνει να αισθανόμαστε χορτάτοι.
