Είναι κάποιοι που σε αντιμετωπίζουν απαξιωτικά όταν διαπιστώσουν ότι ασχολείσαι με μια ποδοσφαιρική ομάδα.
Σε κοιτάνε αφ’ υψηλού, σε κατατάσσουνε σε μπας κλας κατηγορία και σχεδόν σε οικτίρουν για την «αφέλεια» και το –υποτιθέμενο- χαμηλό σου επίπεδο.
Στ’ αλήθεια, το ποδόσφαιρο είναι ένα ακόμα κοινωνικό πεδίο, που ταλαιπωριέται από τις ίδιες παθογένειες με την υπόλοιπη κοινωνία.
Απλώς στο ποδόσφαιρο τα φαινόμενα εκτυλίσσονται σε κραυγαλέα και εξόφθαλμη εκδοχή.
Άλλωστε το ποδόσφαιρο, ως κοινωνική χοάνη, έχει κάτι το πρωτόλειο και το ανεπιτήδευτο· δεν κρύβει πάντοτε τις άσχημες και δυσώδεις του πτυχές κάτω από στιλβωμένες επιφάνειες ή μέσα σε φαντεζί περιτυλίγματα.
Ακριβώς τα ίδια καρκινώματα που ταλαιπωρούν το ποδόσφαιρο τα συναντά κανείς σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής· από την πολιτική και το εμπόριο ως την ενασχόληση με συλλόγους και θρησκευτικά δόγματα.
Παντού ελλοχεύει η ιδιοτέλεια, η ματαιοδοξία, ο παραγοντισμός, η βία σε διάφορες εκδοχές, η διαπλοκή και ο εγωισμός.
Δε θα μπορούσε να συμβεί αλλιώς· μια κοινωνία αναπτύσσει παρόμοιες αρετές και παθογένειες σε όλες τις εκφάνσεις της.
Όποιος προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα υγιές κύτταρο στο ποδόσφαιρο, προσφέρει εξίσου στο κοινωνικό σύνολο με όσους αγωνίζονται με αντίστοιχη διάθεση στο επιχειρείν ή στον πολιτικό βίο.
Πόσο μάλλον όταν το ποδόσφαιρο θεωρείται κοινωνικά ανυπόληπτο, άρα όχι και τόσο ελκυστικό για τους «καθωσπρέπει» ιδεαλιστές.
Αυτοί οι τελευταίοι εθελοτυφλούν συστηματικά μπρος στη μαζικότητα που χαρακτηρίζει το άθλημα. Χάνουν έτσι την ευκαιρία να εμπνεύσουν αξίες και ιδανικά σε μεγάλα πλήθη ανθρώπων από εντελώς διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, αφήνοντας ελεύθερο πεδίο δράσης σε ακραίους, μισαλλόδοξους και κοινούς εγκληματίες.
Οι «ατσαλάκωτοι» ιδεαλιστές που αντιμετωπίζουν κάποιον υποτιμητικά επειδή ασχολείται με το ποδόσφαιρο, στην ουσία υπονομεύουν την προσπάθειά του για θετική κοινωνική επίδραση μέσω της ενασχόλησής του με το λαοφιλές σπορ.
Άλλωστε ο καθωσπρεπισμός με τον ιδεαλισμό σπάνια υπήρξαν έννοιες συμβατές μεταξύ τους.
