Το γράφαμε και πέρυσι τέτοιον καιρό,το γράφουμε και φέτος,καλά να είμαστε να το ξαναγράψουμε και του χρόνου:
Ο θεσμός των Play Outs της Σούπερ Λιγκ είναι ό,τι πιο άστοχο έχει υπάρξει,στο έτσι κι αλλιώς σουρεάλ ελληνικό ποδόσφαιρο.
Βάζεις σε μια διαδικασία ενός μίνι πρωταθλήματος οκτώ ομάδες,εκ των οποίων οι περισσότερες από τις μισές,μαθηματικά είναι αδιάφορες,ενώ οι υπόλοιπες παίζουν την ύπαρξη τους κορώνα-γράμματα.
Τι περιμένεις να δεις;
Θέαμα;
Αμφίρροπα παιχνίδια;
Αγώνες που παίχτηκαν στα ίσια;
Ή ματς-παρωδίες του ποδοσφαίρου;
Και καλά όταν βρίσκονται αντιμέτωπες ομάδες με τους ίδιους στόχους.
Δηλαδή ομάδες που παλεύουν να σωθούν.
Πόσα είναι όμως αυτά τα παιχνίδια στα Play Outs;
Είναι τρεις οι ομάδες σε σύνολο οκτώ ομάδων που βρίσκονται στη διαδικασία;
Πάει να πει ότι αυτά τα τρία παιχνίδια που θα δώσουν μεταξύ τους είναι και τα μοναδικά που έχουν ένα ενδιαφέρον.
Τα υπόλοιπα ή είναι αδιάφορα ή η μία από τις δύο ομάδες δεν έχει στόχο.
Με ό,τι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο.
Για το θέαμα αλλά και για την αξιοπιστία του ίδιου του πρωταθλήματος.
Ας μας κάνουν λοιπόν τη χάρη από την Διοργανώτρια Αρχή να το ξανασκεφτούν όλο αυτό το πανηγυράκι των Play Outs.
Ούτε καν εμπορικά δεν τραβάει.
Μεταξύ συγγενών και φίλων γίνονται τα παιχνίδια.
Τι να πάει να δει ο άλλος,που η ομάδα του δεν έχει πια κανέναν στόχο,να θαυμάσει τις ομάδες που όλη την χρονιά σέρνονταν να έχουν μετατραπεί στα Play Outs σε …Μπαρτσελόνες; Ή σωστότερα…Βιγιαρεάλ(ες);
Ας παίζουν οι τελευταίοι τέσσερις ένα μίνι πρωτάθλημα και οι υπόλοιποι να ξαμολυθούν στις παραλίες.
Μην τους κρατάμε άδικα.
Σπ.Αλεξ.
