Ο κύριος του εαυτού του αναλαμβάνει πάντα τις ευθύνες που του αναλογούν βάσει των πράξεων του.Αντίθετα τις ευθύνες του δεν μπορεί να τις αναλαμβάνει μόνο εκείνος που δεν είναι ελεύθερος και συνεπώς δεν έχει βούληση ή εκείνος που για διάφορους λόγους δεν έχει την ωριμότητα και την συγκρότηση σαν προσωπικότητα για να είναι κύριος των πράξεων του.
Η περίπτωση της Εύας Καϊλή σίγουρα δεν ανήκει στο τελευταίο παράδειγμα.
Και προσωπικότητα έχει η όμορφη πολιτικός και σίγουρα έχει και βούληση.
Διαφορετικά πώς θα έφτανε στα αξιώματα που έφτασε;
Βουλευτής,Ευρωβουλευτής,Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου…
Δεν είναι παίξε-γέλασε αυτές οι θέσεις και σίγουρα δεν μπορεί κάποιος ή κάποια που απλά παίρνει εντολές να φτάνει σε αυτά τα επίπεδα εξουσίας.
Εκτός κι αν η Εξουσία είναι ασύμβατη με τη γυναικεία φύση,όπως τουλάχιστον είχα ακούσει να λέει πριν από καιρό γνωστή διανοούμενη της χώρας μας,για να ξυπνήσει μέσα μου ο …φεμινιστής!
Γυναικεία φύση
Ροζ ποσοστώσεις,δικαιωματισμοί και “MeToo”,όλα για το θεαθήναι,δηλαδή;
Αν ο δικηγόρος της “ωραίας Εύας” μπορεί να υποστηρίζει ότι η πελάτισσα του δεν ήξερε τίποτα για τα χρήματα και ότι ο σύζυγος της ήταν ο υπεύθυνος των σκανδάλων.
Ναι,όλα άχρηστα.Αν είναι να χρησιμοποιούμε στα δικαστήρια τη γυναικεία φύση σαν το ακαταλόγιστο που έχουν οι άνθρωποι χωρίς βούληση,τότε ναι.
“Είναι γυναίκα,φταίει ο άντρας της”.
Η κ.Αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου που έχει την κρίση να διαμορφώνει τους νόμους που έχουμε εμείς σήμερα στην περιφέρεια της Ευρώπης,δεν ήξερε τι περιείχαν οι σακούλες που μπαινόβγαιναν στο σπίτι της.
Νόμιζε μάλλον ότι περιείχαν…ζαρζαβατικά από τις βελγικές λαϊκές.
Τίποτα σκουπίδια για την ανακύκλωση;
Παλιά ρούχα για τους φτωχούς;
Ποιος ξέρει…
“Εξάλλου θα πείτε,τι πιο σύνηθες από αυτό;”
Όπως θα έλεγε και γνωστός τηλεοπτικός δημοσιογράφος.
Η Ισότητα υπάρχει όταν ευνοεί τη γυναίκα,Φεμινισμός και “WomenFirst” όταν πάλι ευνοείται η γυναίκα και όταν οι περιστάσεις δε το σηκώνουν,“γυναίκα ήμουν,φταίει ο σύζυγος”.
Για να θυμηθούμε και μια παλιά ιστορία,όχι τόσο γνωστή στη χώρα μας:
Τα εκατοντάδες στελέχη του Φασισμού στη μεταπολεμική Ιταλία, που ακολούθησαν τον Ντούτσε στην “Κοινωνική Δημοκρατία του Σαλό” και που ενώ καταδικάστηκαν σε 15 ή και 20 χρόνια φυλακής ο ένας μετά τον άλλον,οι σύζυγοι και οι γυναίκες “συναγωνίστριες” τους,μπόρεσαν να επικαλεστούν το επιχείρημα ότι “Εμείς τον άντρα μας ακολουθούσαμε,δεν φταίγαμε” και φυσικά τα δικαστήρια της εποχής εκείνης (δεκαετία ’40-’50) να τις απαλλάξουν των κατηγοριών της συνεργασίας με το Φασισμό,με τη λογική ότι ήταν γυναίκες και δεν θα μπορούσαν να ενεργήσουν με τη δική τους βούληση!
Σε αυτά τα 80 χρόνια που πέρασαν από τότε,νομίζαμε ότι οι εποχές είχαν αλλάξει.Τελικά αν η Εύα Καϊλή απαλλαγεί λόγω …γυναικείας φύσης και όχι λόγω έλλειψης επιβαρυντικών στοιχείων ή αποδείξεων,τότε θα σημαίνει ότι μάλλον το νομίζαμε μόνο εμείς.