Φως σε άγνωστες πτυχές της σχέσης COVID-19 με διαβήτη τύπου 1 και 2 ρίχνει πρόσφατη μελέτη από ομάδα του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια που δημοσιεύεται στο Scientific Reports. Τα ευρήματα των ερευνητών από το Κολέγιο Ιατρικής του Πανεπιστημίου, έρχονται να προστεθούν στη μακρά επιστημονική βιβλιογραφία για το βαθύ αποτύπωμα της νόσου του κορωνοϊού SARS-CoV-2 στην υγεία των ασθενών.
Οι Δρ Paddy Sentongo, παθολόγος στο Penn State Health, και Djibril Ba, επίκουρος καθηγητής επιστημών δημόσιας υγείας, πραγματοποίησαν μία από τις μεγαλύτερες μετα-αναλύσεις των διαθέσιμων μελετών από τον Δεκέμβριο του 2019 έως τα μέσα Οκτωβρίου 2022 περί τη σχέση COVID-19 και διαβήτη. Στην ανασκόπηση συμπεριλήφθηκαν δεδομένα περισσότερων από 4 εκατομμύρια ασθενών με COVID-19 και 43 εκατομμύρια ατόμων χωρίς τη νόσο του κορωνοϊού.
66% μεγαλύτερος κίνδυνος – Ο υπαίτιος μηχανισμός
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στατιστικά μοντέλα για να καταλήξουν σε μια μέση αναλογία κινδύνου, ξεπερνώντας έτσι το πρόβλημα με τα διαφορετικά επίπεδα πιθανοτήτων διαβήτη μετά την COVID-19 που έδιναν οι επιμέρους μελέτες -χωρίς όμως μεγάλες αποκλίσεις που θα επηρέαζαν τα αποτελέσματα. Έτσι, οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα πως η νόσηση με κορωνοϊό αύξησε κατά 66% τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη συγκριτικά με όσους δεν είχαν μολυνθεί από τον SARS-CoV-2, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου ή της ποιότητα της μελέτης που χρησιμοποιήθηκε.
Σύμφωνα με την εξήγησή τους για τον πιθανό μηχανισμό, ο SARS-CoV-2 προσδένεται σε έναν υποδοχέα ενζύμου που εντοπίζεται στην επιφάνεια πολλών οργάνων και ιστών—συμπεριλαμβανομένων των κυττάρων που βρίσκονται στο πάγκρεας, το λεπτό έντερο και τους νεφρούς. Άλλες ερευνητικές ομάδες έχουν ανακαλύψει ότι ο ιός επηρεάζει τα επίπεδα ινσουλίνης και προκαλεί το θάνατο των β-κυττάρων του παγκρέατος, τα οποία παράγουν ινσουλίνη.
«Δεν μπορούμε να οδηγηθούμε σε ένα οριστικό συμπέρασμα ότι η COVID-19 προκαλεί διαβήτη. Χρειάζεται περισσότερη έρευνα για το αν υπάρχει βιολογική αιτία που να εξηγεί αυτή τη συσχέτιση», δήλωσε ο Δρ Ssentongo και συμπλήρωσε ότι «γνωρίζουμε ότι άλλοι ιοί όπως ο ιός της παρωτίτιδας, ο ροταϊός και ο κυτταρομεγαλοϊός σχετίζονται με την εκδήλωση διαβήτη, επομένως δεν θα ήταν απίθανο ο SARS-CoV-2, ο οποίος έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει πολλαπλά συστήματα στον ανθρώπινο οργανισμό, να μπορεί να κάνει το ίδιο».
Κάποιες αδυναμίες
Οι επιστήμονες υπογράμμισαν τη σπουδαιότητα των ευρημάτων για την παρακολούθηση της υγείας μετά την ανάρρωση αλλά και τη χάραξη στοχευμένων πολιτικών δημόσιας υγείας, δεδομένων των περισσότερων από 660 εκατομμυρίων ατόμων που έχουν μολυνθεί από τον κορωνοϊό.
Αν και τα ευρήματα συμφωνούν με εκείνα από προηγούμενες μελέτες, η προκείμενη ανασκόπηση αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες μέχρι σήμερα. Εντούτοις, δεν έλειψαν οι αδυναμίες όπως:
- οι πιθανότητες ορισμένα άτομα στην ομάδα ελέγχου απλώς να διέφυγαν τον έλεγχο και διάγνωση λόγω ήπιας ή ασυμπτωματικής COVID-19
- δεν ήταν δυνατός ο υπολογισμός των επιπτώσεων του εμβολιασμού καθώς δεν διέθεταν αυτά τα στοιχεία
Καταλήγοντας, ανέφεραν επίσης ότι χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για την ανάδειξη πιθανών βιολογικών παραγόντων που θα εξηγούν τον αυξημένο κίνδυνο διαβήτη και ότι τα γονιδιωματικά δεδομένα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό όσων πέρασαν COVID-19 και διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο για τη μεταβολική νόσο.
