Έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών ο Παύλος Ιωαννίδης μία ξεχωριστή προσωπικότητα, στενός συνεργάτης και φίλος του αείμνηστου Αριστοτέλη Ωνάση. Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση και ισόβιο μέλος του ΔΣ. Έγραψε ιστορία στην Ολυμπιακή αλλά και στη ναυτιλία.
Γεννήθηκε στο Βερολίνο στις 22 Φεβρουαρίου 1924 και μεγάλωσε στην Αθήνα.
Περιέγραψε όλη την πορεία της ζωής του στο βιβλίο «Κι αν δεν είσαι θα γίνεις…». Αυτή η φράση καθόρισε την πορεία του, την εμπειρία του και τη δράση του, που με τη σειρά τους επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τους τομείς τους οποίους υπηρέτησε. Η διαδρομή του Παύλου Ιωαννίδη ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, καθώς είναι συνυφασμένη με σημαντικά γεγονότα της νεότερης ιστορίας του τόπου μας.
Τα χρόνια της Κατοχής και του Εμφύλιου, η αποτροπή της ανατίναξης από τους Γερμανούς του φράγματος του Μαραθώνα, η γνωριμία και η σχέση του με τον Αριστοτέλη Ωνάση, η φιλία του με τον Αλέξανδρο και τη Χριστίνα, η γέννηση, η γιγάντωση και η καταγγελία της σύμβασης της Ολυμπιακής Αεροπορίας, η ιστορία του ιδρύματος Ωνάση και οι δικαστικές διαμάχες με τον Thierry Roussel για τη διαχείριση της περιουσίας της ανήλικης Αθηνάς, η δημιουργία του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, αποτελούν κάποιους μόνο από τους σταθμούς της ζωής του, μιας ζωής δημιουργίας και υπεύθυνης προσφοράς με πνεύμα καλής πίστης και συνεργασίας.
Ήταν δίπλα στον Αριστοτέλη Ωνάση, μαζί με τον Στέλιο Παπαδημητρίου και τον Απόστολο Ζαμπέλα, 19 χρόνια, από το 1956 ώς το 1975, όταν ο Ελληνας μεγιστάνας άφησε την τελευταία του πνοή στο αμερικανικό νοσοκομείο στο Νεϊγύ.
Ο Παύλος Ιωαννίδης ήταν ο ένας από τους «3 Greeks», που έζησαν από μέσα την ιλιγγιώδη άνοδο του Ωνάση. Και ήταν δίπλα του, όταν έχασε τον μοναχογιό του, τον Αλέξανδρο – Σωκράτη. Οι Greeks ήταν τρεις εκτελεστές της διαθήκης του, της Χριστίνας και αυτοί που έφεραν σε πέρας το όραμά του, να χαρίσει με την ιδιόγραφη Διαθήκη του Ωνάση αθανασία στον αδικοχαμένο γιο του, μέσα από το ίδρυμα, που φέρει το όνομά του και που με το πολιτιστικό και επιχειρησιακό του σκέλος προσφέρει σημαντικότατο έργο: στην Υγεία με το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό, εκπαιδευτικό, με υποτροφίες που αριθμούν πλέον χιλιάδες σε νέους επιστήμονες και καλλιτέχνες, επιμορφωτικό, με διαλέξεις και ελληνικές έδρες στα πανεπιστήμια εξωτερικού και τα διεθνή βραβεία που κάνουν το όνομα της Ελλάδας να ακούγεται, δίνοντας φώτα πολιτισμού στον υπόλοιπο κόσμο.
Συνόδευσε ως την τελευταία του κατοικία τον Αριστοτέλη Ωνάση, στην Παναγίτσα στον Σκορπιό, όπως πριν τον Αλέξανδρο και μετά τη Χριστίνα.
Από μικρό παιδί είχε αγάπη για τη θάλασσα, τον έψαχνε ο πατέρας του να τον γράψει στο γυμνάσιο κι εκείνος κρυβόταν, χωμένος σε μια βάρκα, στη Βούλα. Κι όταν στον δρόμο της διαφυγής, μέσω Τσεσμέ Τουρκίας για Κάιρο διανυκτέρευσε μαζί με τον Bob Morton και τον Mac Intyrg σε ένα σπίτι στη Νέα Ερυθραία, μια κυρούλα είδε μέσα στον ροβυθένιο καφέ του πως «εσύ, παιδί μου, είσαι αεροπόρος, θα πας ψηλά».
«Μα εγώ θέλω να μπω στο Πολεμικό Ναυτικό, να είμαι στη θάλασσα». Κι εκείνη ανασήκωσε τους ώμους της και του είπε, «Κι αν δεν είσαι, θα γίνεις…», φράση που αποδείχθηκε προφητική κι έδωσε και τον τίτλο του βιβλίου.
«Η μοίρα μου ήταν να γίνω αεροπόρος. Εκπαιδεύτηκα για την Πολεμική Αεροπορία στην Αγγλία, και, στη συνέχεια, αφιερώθηκα στην πολιτική αεροπορία, που συνέβαλε σημαντικά στη μεταπολεμική οικονομική ανάπτυξη της πατρίδας μας. Η παρέμβαση του Αριστοτέλη Ωνάση στον συγκεκριμένο κλάδο άλλαξε εντελώς τη δυναμική» διηγείτο.
Μαχητής από μικρός, σε ηλικία 19 ετών το 1943 έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ, στην ομάδα του “Νικηφόρου” και στη συνέχεια στην “Force 133”, μία βρετανική μονάδα που δρούσε στα βουνά της Ελλάδας, και αποτελούσε σκέλος της British “Special Operation Executive” (SOE), βρεταννικής Ειδικής Μονάδας Επιχειρήσεων.
Πηγή: protothema.gr
